Zapowiedź Mediolan-San Remo 2024

Nadchodzi 115. edycja Mediolan-San Remo – najłatwiejszego monumentu do ukończenia, ale najtrudniejszego do zdobycia. Oto zapowiedź trasy, obsada i historia i plan relacji na żywo.

Kto zdoła dopisać się do listy największych sław kolarskich, które święciły triumf w San Remo? Czy powtórzy to Mathieu van der Poel, który wystartuje w koszulce mistrza świata? A może Tadej Pogacar, nie uznający żadnych kolarskich limitów? Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta, z tym przysłowiem w głowie wystartuje spod Mediolanu cała, głodna sukcesu, reszta.

“La Classicissima” to wyścig dla cierpliwych i odważnych. Choć przejechać należy blisko 300 kilometrów, wszystko rozgrywa się na ostatnich kilkudziesięciu kilometrach, od podnóża Cipressy do sprintu na Via Roma. Ci słabiej finiszujący muszą zaryzykować atak na Poggio, sprinterzy próbują wspinaczkę przetrwać, by następnie zamknąć rozgrywkę na ostatniej prostej. Po raz ostatni udało im się to już dawno, bo w 2016 roku.

Mediolan-San Remo to wyścig dla ryzykantów. Co zrobić, gdy rywal rozpocznie z daleka? Za kim się ustawić? 7 godzin wyścigu, kumulacja emocji w ostatnich 45 minutach.  Mediolan-San Remo to wreszcie wyścig jednej szansy. Błędu nie da się naprawić, a o być lub nie być decydują podejmowane w ułamkach sekundy wybory. Jak w starożytnej tragedii, te mają brzemienne konsekwencje.

W tym spektaklu na liguryjskim wybrzeżu zobaczymy dwóch Polaków: Michała Kwiatkowskiego (Ineos Grenadiers) i Łukasza Owsiana (Arkea-B&B Hotels)

Trasa Mediolan-San Remo 2024

Tegoroczny Mediolan-San Remo po raz pierwszy wystartuje z miasteczka Pawia, położonego 30 kilometrów na południe od Mediolanu i będzie liczył 288 kilometry. Kolarze znajdą się na znanej sobie drodze po około 30 kilometrach

W pierwszej fazie wyścigu do pokonania ponownie będzie łagodna przełęcz Turchino. Podjazd zakończy się niemal w połowie dystansu, bo na 138. kilometrze. Stąd kolarze zjadą na wybrzeże.

Liguryjskie pagórki rozpoczną się po 230 kilometrach. Tradycyjnie na kolarzy czeka sekwencja Capo Mele (1,9 km; 4,2%), Capo Cervo (1,9 km; 2,8%) i Capo Berta (1,8 km; 6,7%), a następnie pokonywana przez z górą 9 minut Cipressa (5,65 km, średnio 4,1%; maksymalnie 9%), na 266. kilometrze. Za tą wspinaczką pozostanie tylko Poggio (3,7 km, średnio 3,7%; maksymalnie 8%), który zakończy się na 283. kilometrze. Do mety jak zwykle poprowadzi kręty zjazd, a zwycięzcę poznamy na Via Roma w San Remo.

Końcówka trasy

27 kilometrów przed metą rozpocznie się pierwszy z dwóch decydujących podjazdów – Cipressa (5,65 km, średnio 4,1%; maksymalnie 9%), z którego do podnóża Poggio jest 12,3 kilometra – krótki zjazd i odcinek płaski.

Ponad 5-minutowy wjazd na Poggio (3,7 km, średnio 3,7%; maksymalnie 8%) rozpoczyna się 9,2 kilometra przed metą w San Remo. Po pokonaniu wzniesienia przed kolarzami zostaną kręty i niebezpieczny zjazd w kierunku nadmorskiego miasteczka oraz 2,2 kilometra płaskiego terenu.

Kolarze wyruszą na trasę o 10:00, start ostry, po pokonaniu 5,7 kilometra, nastąpi o 10:15. Finisz przewidywany jest między 16:47 a 17:28.

Prognoza pogody przewiduje temperaturę do 17 stopni i zachmurzenie umiarkowane.

Kandydaci do zwycięstwa

Z numerem jeden wystąpi mistrz świata Mathieu van der Poel. Holender w zeszłym roku przetrzymał atak Tadeja Pogacara na Poggio, kontrując pod sam koniec wspinaczki. Kilka sekund wypracowanych przed zjazdem wystarczyło do utrzymania zwycięstwa.

Lider Alpecin-Deceuninck w sobotę rozpocznie sezon, co nie powinno mu przeszkodzić we włączeniu się do walki o zwycięstwo. To już nie te czasy, gdy kolarze musieli wejść w tzw. „rytm wyścigowy”. Pogacar i Jonas Vinengraad pokazali już w tym sezonie, co można wyprawiać w pierwszym występie po przerwie zimowej.

fot. Fabio Ferrari / LaPresse

Zatrzymując się przy Słoweńcu. Mediolan-San Remo będzie dopiero jego drugim występem w tym roku. Na Strade Bianche urządził sobie 81-kilometrowy rajd. W drodze na Via Roma marzyłby się taki atak na Cipressie, jednak rozsądek podpowiada, że kolarz UAE Team Emirates ponownie poczeka do Poggio. A może jednak nie? Musi coś wymyślić, jeżeli chce skompletować zwycięstwa we wszystkich pięciu monumentach.

Wielkim nieobecnym będzie Wout van Aert, który chce w końcu wygrać brukowy monument. W tej sytuacji Visma | Lease a Bike stawia na Christophe Laporte’a.

Matej Mohoric (Bahrain Victorious) ponownie marzy o mistrzowskim zjeździe z Poggio, które dało zwycięstwo Słoweńcowi w 2022 roku. Lidl-Trek ma świetnie dysponowanego Madsa Pedersena, natomiast Ineos Grenadiers drugiego w zeszłym roku Filippo Gannę, Toma Pidcocka i zwycięzcę z 2017 roku Michała Kwiatkowskiego.

fot. LaPresse/ Gian Mattia D’Alberto

Sprinterski finał to wyśnione rozwiązanie dla takich zawodników jak Jasper Philipsen (Alpecin-Deceuninck), Arnauld Demare (Arkea-B&B Hotels), Jonathan Milan (Lidl-Trek), Olav Kooij (Visma | Lease a Bike), Caleb Ewan (Jayco AlUla) czy Aleksander Kamp (Tudor).

Pełna lista startowa

Historia Mediolan-San Remo

Po raz pierwszy wyścig zorganizowano w 1907 roku. Od tego czasu impreza nie odbyła się tylko trzy razy – w 1916 i w latach 1944-45, co spowodowane było wojennymi zawieruchami na terenie Europy. Pierwszy triumfatorem wyścigu był Francuz Lucien Petit-Breton, który w tym samym roku wygrał Tour de France. Co ciekawe, w San Remo wyprzedził swojego rodaka Gustave’a Garrigou, który na podium „Wielkiej Pętli” także stał na drugim schodku podium.

W pierwszych latach największą trudnością trasy było Passo del Turchino, jednak wraz z upływem czasu i stopniową profesjonalizacją kolarstwa przestała ona być rozstrzygającym punktem. Okres od 1914 roku do połowy lat 50. XX w. to okres niemal nieprzerwanej włoskiej dominacji. Od tego momentu do 1953 roku na podium udało się stanąć tylko sześciu kolarzom niepochodzącym z Włoch, przy czym tylko dwukrotnie był to najwyższy jego stopnień.

W 1960 roku organizatorzy wprowadzili do programu podjazd Poggio, który stał się odtąd najważniejszym punktem imprezy. 22 lata później w wyścigu zadebiutował kolejny krótki podjazd na ostatnich kilometrach – Cipressa.

W historii wyścigu najwięcej triumfów odniósł  nie kto inny jak Belg Eddy Merckx. „Kanibal” może poszczycić się siedmioma zwycięstwami, co jest także rekordem w historii wyścigów klasycznych. Drugi pod tym względem jest Constante Girardengo, który także ze zwycięstwa cieszył się siedem razy, ale w tabelach figuruje sześciokrotnie (w 1915 zdyskwalifikowano go za skracanie sobie drogi). Dominacja Merckxa (1966-67, 1969, 1971-72, 1975-76) wzmocniła znacząco osiągnięcia jego rodaków – przez trzy dekady (od połowy lat 50. do połowy lat 80.) dwukrotnie na podium wyścigu nie było Belga, a sytuacja w której dwóch przedstawicieli tego kraju stało na podium nie była niczym nadzwyczajnym.

W sumie Włosi zapisali 51 wiktorii, Belgowie – 22, a Francuzi – 14. Na liście krajów znajdują się również Niemcy (7), Hiszpania (5), Holandia (4), Szwajcaria, Irlandia, Wielka Brytania i Australia (2) oraz Norwegia, Polska i Słowenia (1).

Nasze sukcesy długo łączyły się wyłącznie z osobą Zbigniewa Sprucha, który w 1999 roku wywalczył trzecie miejsce, a rok później finiszował tuż za pierwszą trójką wyścigu. Bank rozbił Michał Kwiatkowski, w 2017 roku sięgając na Via Roma po pierwszy i wciąż jedyny monument w historii polskiego kolarstwa. “Kwiato” w 2019 po raz drugi stanął na podium w San Remo, ale tym razem na najniższym jego stopniu.

Mediolan-San Remo – z naszego archiwum:

Mediolan-San Remo na żywo

Wyścig w całości pokaże stacja Eurosport 2, początek o godz. 9:50.

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ