Sytuacja niebezpieczna miała wystąpić – zgodnie z informacjami NASA – w drugim miesiącu sześciomiesięcznej misji na pokładzie ISS. U jednego z członków załogi pojawił się zakrzep w żyle szyjnej. Kierowana z Ziemi terapia pozwoliła jednak skutecznie zniwelować zagrożenie dla zdrowia astronauty pozostającego do niedawna na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
NASA poprosiła o pomoc specjalistę w dziedzinie, prof. Stephana Molla z UNC School of Medicine. “Moją pierwszą reakcją, kiedy NASA się do mnie zgłosiła – było pytanie, czy mogę odwiedzić Międzynarodową Stację Kosmiczną, aby samemu zbadać pacjenta. NASA odpowiedziała, że nie może mnie tam przetransportować dostatecznie szybko, więc diagnostykę i leczenie rozpocząłem tutaj na miejscu, w Chapel Hill” – opowiada lekarz.
To pierwszy przypadek skrzepu zauważonego na orbicie. Nie było więc ustalonej procedury leczenia choroby w warunkach mikrograwitacji. “Zwykle protokół terapii pacjenta z DVT (ang. deep vein trombosis – zakrzepica żył głębokich) rozpoczynałby się od podania pacjentowi leków przeciwzakrzepowych przez przynajmniej trzy miesiące, aby zapobiec powiększeniu się skrzepu i zmniejszyć szkody, gdyby przesunął się w inne miejsce ciała, np. do płuc” – wyjaśnia prof. Moll.
“Przy podawaniu leków przeciwzakrzepowych pojawia się jednak ryzyko. W przypadku urazu może dojść do wewnętrznego krwotoku, który trudno jest zatrzymać. W każdym z przypadków konieczna mogłaby być natychmiastowa interwencja medyczna. Ponieważ w kosmosie nie ma oddziału ratunkowego, musieliśmy dokładnie rozważyć wszystkie opcje” – kontynuuje specjalista.
Eksperci zdecydowali, że najlepszą opcją będą – mimo zagrożeń – leki przeciwzakrzepowe. Na pokładzie ISS znajduje się niewielki zapas lekarstw, w tym przeciwzakrzepowego środka enoksaparyny. Prof. Moll określił taką dawkę, aby była zarazem skuteczna, a jednocześnie by można ją było stosować wystarczająco długo, do czasu przesłania nowych zapasów na pokład stacji.
Terapia podawaną w zastrzykach enoksaparyną trwała 40 dni, po czym lek zastąpiono przyjmowanym doustnie apiksabanem. W trakcie trwającego ponad 90 dni leczenia, astronauta – przy wsparciu radiologów z Ziemi – regularnie wykonywał badanie USG szyi. Kontaktował się także z prof. Mollem za pośrednictwem poczty elektronicznej i przez telefon.
Kiedy astronauta zadzwonił do mnie, odebrała moja żona i podała mi aparat, mówiąc ‘Stephan, masz telefon z kosmosu’. Było to dosyć niesamowite” – wspomina prof. Moll. “To było niezwykłe odebrać telefon od astronauty w przestrzeni kosmicznej. Chciał ze mną porozmawiać tak, jakby był jednym z wielu moich pacjentów. Co zadziwiające, połączenie było lepsze, niż kiedy dzwonię do mojej rodziny w Niemczech, choć ISS okrąża Ziemię z prędkością 28 tys. km/godz
Cztery dni przed powrotem na Ziemię terapię zatrzymano, ponieważ powrót z orbity może potencjalnie spowodować urazy i krwawienie. Załoga razem z leczonym astronautą wylądowała bezpiecznie.
Jak podaje NASA, skrzep nie wywoływał żadnych objawów. Został wykryty w czasie badania USG szyi prowadzonego w ramach testów sprawdzających wpływ mikrograwitacji na rozmieszczenie płynów w ciele. Gdyby nie ten zbieg okoliczności, trudno powiedzieć, jakie byłyby skutki.
Dlatego NASA wraz z prof. Mollem stara się teraz odpowiedzieć na nowe pytania, np. czy ryzyko skrzepów rośnie w kosmosie? Jak je zmniejszyć? Czy na Stacji powinno się znajdować więcej leków?
Agencja nie podaje tożsamości astronauty ze względu na ochronę jego prywatności.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS