Renowacja kościół pw. św. Wojciecha i św. Stanisława trwała dwa lata i była możliwa dzięki pozyskaniu środków z Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego oraz budżetu Miasta Kalisza. Wartość projektu dofinansowano z WRPO na lata 2014-2020 wyniosła 6.209.873,95 zł. Wkład własny parafii w wysokości 950.000 zł pokryto z budżetu Miasta Kalisza.
Zakres dofinansowanych prac w św. Wojciecha i św. Stanisława obejmował:
- konserwację tynków elewacji bocznej,
- naprawę i konserwację okien wraz z wykonaniem szklenia ochronnego,
- modernizację instalacji elektrycznej,
- prace remontowo-konserwatorskie przy posadzce w nawie głównej,
- konserwację ołtarza głównego, ścian i sklepień wewnątrz budynku, sztukaterii, a także zabytków ruchomych (elementów drewnianych) oraz empory.
Historia kościoła
Kościół pw. św. Wojciecha i św. Stanisława powstawał w latach 1592-1597. Jego budowniczymi byli przedstawiciele włoskiego baroku w architekturze, jezuici Jan Maria Bernardoni z Como oraz Józef Brizio. Kaliski kościół powstał na wzór rzymskiej świątyni Najświętszego Imienia Jezusa. Wczesnobarokowa budowla, która powstała w Kaliszu, uważana jest za pierwszy niegotycki kościół w Wielkopolsce. Jeszcze w jednej dziedzinie kaliska świątynia była prekursorem. W kościelnej wieży urządzono profesjonalne obserwatorium astronomiczne, które uważane jest za pierwsze w Polsce. Z obserwatorium korzystał flamandzki jezuita, astronom i matematyka Karol Malapert.
W 1797 roku prymas Polski Ignacy Krasicki przekazał jezuicki kościół, kaliskiej gminie ewangelickiej. Protestanci usunęli z kościoła bogate wyposażenie , rozebrano kaplicę ufundowaną przez Mikołaja Szyszkowskiego i rozdano po kaliskich kościołach ołtarze boczne i konfesjonały. Świątynia zyskała skromny wygląd charakterystyczny dla zborów ewangelickich. Przeniesiono też do kolegiaty trumnę z prochami prymasa Karnowskiego. W 1930 roku kościół został objęty ochroną prawną i wpisany na listę zbytków. Po II wojnie światowej świątynia wróciła w ręce katolików i została przemianowana na kościół garnizonowy.
Najcenniejszym zabytkiem w kościele pw. św. Wojciecha i św. Stanisława jest ufundowany w 1611 roku przez kapitułę gnieźnieńską nagrobek ścienny Stanisława Karnkowskiego. We wnętrzach znajduje się też intarsjowana ambona z 1599 roku oraz ołtarz główny datowany na początek XVIII stulecia z czasów jezuickich pochodzi.
Podczas renowacji odkryto pod tynkiem wiele malowideł z lat 1730-1750, przedstawiających m.in. matkę Boską na rydwanie i modlącego się do niej św. Stanisława kostkę, oraz św. Franciszka Ksawerego wyruszającego na misję i błogosławionego przez św. Ignacego Loyolę. Odnaleziono też 140 zabytków metalowych w tym: monety, pierścienie i złoty guz kontuszowy z XVIII w.
Dużym i docenianym przez muzyków atutem kościoła jest jego akustyka. Jezuici wznosząc swoje świątynie kładli ogromny nacisk na takie zaaranżowanie przestrzeni, aby jak najlepiej rozchodziły się w niej fale dźwiękowe. Dzięki tym szczególnym warunkom akustycznym organizowane w kościele św. Wojciecha i św. Stanisława koncerty, recitale czy występy chórów maja swój niepowtarzalny charakter.
Źródło informacji historycznych: Anna Tabaka, Maciej Błachowicz
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS