Arkadia jest historyczną krainą w Grecji i z powodu swojego górskiego położenia, tradycji pasterskiej, myślistwa oraz pięknych krajobrazów uchodziła w wyobraźni poetów antycznych za krainę wiecznej szczęśliwości. A także stała się podstawą trwającego przez stulecia motywu w kulturze głoszącego ideał szczęścia pochodzący z życia zgodnego z rytmem przyrody. Z nim barokowych charakteryzowały się swobodą i wyrażały modną w epoce oświecenia i sentymentalizmu filozofię powrotu do natury i przeszłości. Spotykamy się w literaturze antycznej i nowożytnej, a także w sztuce. Obok architektury, rzeźby i malarstwa motyw arkadyjski zakwitł w sztuce ogrodowej. Wywodził się on z buntu przeciwko cywilizacji i skierowany był w stronę kontemplacji natury i sentymentalnych rozmyślań.
W drugiej połowie XVIII wieku zaistniała w Europie moda na zakładanie ogrodów krajobrazowych, które w przeciwieństwie do harmonijnych i sztucznie zorganizowanych ogrodów. W tym nurcie powstało wiele założeń ogrodowych zwanych na wzór mitologiczny Arkadiami, niektóre z nich przetrwały burze dziejowe, inne zaś popadły w zapomnienie lub całkowicie zatarł je czas. Taki smutny los spotkał arkadyjski ogród w Lądku-Zdroju, położony przy obecnej ulicy Moniuszki, który znany był jako miejsce kontemplacji i wypoczynku, a wyróżniał się posiadaniem niewielkiej na wzór antyczny budowli — zwanej Leśną Świątynią. Swoje powstanie zawdzięcza inicjatywie ministra pruskiego, hrabiego C.G.H. von Hoym, który od roku 1782 często przebywał w Lądku-Zdroju. W 1786 roku zlecił on rozpoczęcie prac mających na celu powstanie terenu ogrodowo-parkowego.
Wiadome jest, że już w około 1790 roku wybudowano tutaj ową Leśną Świątynię, była to budowla na wzór antycznej świątyni na planie prostokątnym, zwieńczona portykiem z tympanonem i jońskimi kolumnami. Przeznaczenie tej budowli podkreślać miały dwie znajdujące się na niej tablice inskrypcyjne w języku niemieckim i francuskim, których tekst wyrażał ideę arkadyjskiego mitu:
„Tutaj, gdzie słońce prześwieca przez gęste listowie, Najcieplejszy dzień obraca się w zimną noc, Tutaj odurzony przez zgiełk miejski szuka przyjaciel ludzkości wytchnienia dla swojej duszy i dla uczucia swojego serca, i tu przyznaje śmiało, że bez przepychu i wspaniałości, tylko przyjemność czyni człowieka szczęśliwym!”
„Mędrców spokojne miejsce schronienia, Bezpieczna przystań dla kochających się serc! W pięknym gaju jakże szczęśliwy ten, Kto przy tej świątyni bez ozdób, bez upiększeń, Zażywa szczęśliwych chwil; Tutaj widzi, jak jego dni w ciszy upływają, Za dala od świata, który w tym świecie bez uroku żyć pragnie tylko, aby umrzeć w spokoju”.
Romantyczny park i Leśna Świątynia należały do atrakcyjnych miejsc wypoczynku w lądeckim uzdrowisku i zyskały wręcz rozgłos. Jednakże największa sława arkadyjskiej Leśnej Świątyni związana jest z królową pruską Luizą, żoną Fryderyka Wilhelma III. Według pewnej historii, którą niektórzy traktują jedynie jako legendę, królowa Luiza odwiedziła 3 sierpnia 1795 roku Leśną Świątynię, w czasie swojej incognito wizyty w Lądku.
Zachwyciła się urokiem arkadyjskiej świątyni. Upamiętniła swój pobyt własnoręcznie napisaną diamentem ze swojego pierścienia inskrypcją po niemiecku. Wyryła ją na szybach drzwi Leśnej Świątyni:
„Ja też urodziłam się w Arkadii, Również i mi natura zaprzysięgła radość w mej kołysce, Lecz tylko łzy dała mi krótka wiosna”.
„O przyjaźni! Źródle wzniosłych uczuć, Z tobą iść jest szczęściem ludzkości! Ty masz miłości słodycz i tylko jej udręk ci brakuje”.
Owe dwa napisy stały się dla mieszkańców Lądka czymś w rodzaju relikwii. W 1879 roku władze Lądka postanowiły przekazać te dwie szyby jako prezent z okazji złotej rocznicy małżeństwa pary cesarskiej Hohenzollernów. Spoczęły one w muzeum Hohenzollernów w Berlinie. Lądecka świątynia stała się też miejscem ważnego historycznego wydarzenia w czasie wojen napoleońskich. 22 sierpnia 1813 roku doszło tutaj do spotkania króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III z carem rosyjskim Aleksandrem I. To zdarzenie miała upamiętniać ufundowana w 1826 roku tablica inskrypcyjna umieszczona wewnątrz świątyni.
Przez wiele lat Leśna Świątynia i okoliczny park cieszyły się licznymi odwiedzinami różnych gości korzystających z lądeckich wód leczniczych. Dodatkową atrakcją tego miejsca był tzw. Domek Szwajcarski — typowa dla arkadyjskich parków budowla, w niej częstowano kuracjuszy mlekiem kóz alpejskich, które tu hodował rodowity Szwajcar Koster z Appenzell. Na początku XX wieku rozebrano Domek Szwajcarski, w jego miejsce wybudowano pensjonat, a arkadyjska Leśna Świątynia zaginęła bezpowrotnie, ale dopiero po 1945 roku.
Autorstwo: Marek Sikorski
Fragment książki „Ziemia Kłodzka. Na granicy legendy i wiary”
Źródło: WolneMedia.net
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS