Muzeum Przyrody i Techniki jest właścicielem kamienicy – dawnego budynku Zarządu Huty w zespole Zakładu Wielkopiecowego, której czas powstania datowany jest na 1900 rok.
Jak czytamy w karcie adresowej zabytku: „W latach 1836-1841 w ramach rządowej inwestycji powstał kompleks zakładów hutniczych wzdłuż rzeki Kamiennej. W Starachowicach w 1841 roku został uruchomiony zakład zajmujący się produkcją surówki żelaza. Wyprodukowana w trzech wielkich piecach surówka podlegała dalszej obróbce w kolejnych, idąc z biegiem rzeki zakładach. W 1870 roku państwo rosyjskie sprzedało zakłady przemysłowe nad Kamienną prywatnemu inwestorowi, który pięć lat później do ich eksploatacji utworzył spółkę akcyjną pod nazwą Towarzystwo Starachowickich Zakładów Górniczych. W związku ze zmianą paliwa wielkopiecowego z węgla drzewnego na koks, w latach 1897-1899 Towarzystwo wybudowało w Starachowicach nowy Wielki Piec. Jednym z budynków zakładu wielkopiecowego jest powstała w 1900 roku okazała siedziba dyrekcji huty”.
– Budynek dyrekcji huty stanowi integralną część Zabytkowego Zespołu Wielkopiecowego w Starachowicach. Został zbudowany w latach 1899-1900, jako nowa siedziba kierownictwa po przeniesieniu jej z Nietuliska. Budynek został wzniesiony w stylu klasycystycznym, początkowo jako dwukondygnacyjny, w kolejnych latach nadbudowany. Swoją funkcję pełnił do 1968 roku, czyli ostatecznego wygaszenia Wielkiego Pieca. Przeznaczony na funkcje socjalne stopniowo ulegał degradacji. W wyniku adaptacji wnętrz zatracił swój pierwotny charakter. Z uwagi na pogarszający się stan techniczny dokonano eksmisji lokatorów, co przyspieszyło jeszcze proces jego destrukcji. Dopełnieniem zniszczenia był pożar budynku w roku 1984 będący wynikiem podpalenia. W roku 1991 służby konserwatorskie oceniły, że jedynie natychmiastowe działania ratunkowe mogą ocalić zabytkową substancję. W roku 2000 budynek, podobnie jak pozostała część Zabytkowego Zespołu Wielkopiecowego przeszły na własność Powiatu starachowickiego, który z kolei przekazał go w roku 2007 na własność Muzeum. Placówka od 2010 roku czyni starania zmierzające do jego zachowania i przeznaczenia na cele statutowe. W latach 2010 i 2012 dzięki wsparciu środków Ministra Kultury udało się przeprowadzić prace stabilizujące zachowane ściany, spiąć je stropami oraz odbudować dach. Dzięki temu substancja obiektu została uratowana. Z uwagi na stan zachowania systemu rurociągów oraz konstrukcji stalowej wielkiego Pieca, które mogły stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi priorytetem były prace przy tych odcinkach ciągu technologicznego. Spowodowało to zawieszenie dalszych prac przy budynku dyrekcji, jakkolwiek Muzeum poszukiwało kolejnych źródeł finansowania tego zadania składając fiszki projektowe do Regionalnego Programu Operacyjnego, jak tez do Polskiego Ładu. Niestety nie udało się uzyskać finasowania tego przedsięwzięcia. Szacowany na koniec roku 2022 koszt prac (dokumentacja oraz roboty budowlane) to kwota 3,9 miliona złotych netto. Ponieważ system rurociągów został wyremontowany, a na remont konstrukcji Wielkiego Pieca zostały pozyskane środki w ramach Rządowego Programu Odbudowy Zabytków, możliwym będzie skoncentrowanie wysiłków na kontynuacji prac przy budynku dyrekcji. Tym bardziej, że w roku przyszłym Muzeum planuje zakończyć kapitalny remont budynku portierni, co umożliwi przeznaczenie środków niezbędnych jako wkład własny do tych działań – mówi dyrektor Muzeum Przyrody i Techniki Paweł Kołodziejski i dodaje, że w wyremontowanym budynku Muzeum planuje lokalizację pomieszczeń służących statutowej działalności instytucji oraz znacząco poprawiających dostępność dla osób korzystających z oferty muzealnej. W budynku zlokalizowane zostaną między innymi: pomieszczenia biblioteki naukowej i archiwum, pracownia digitalizacji, czytelnia, sala konferencyjna, Centrum Edukacji Geoparku „Nad kamienną”. Wydzielona przestrzeń na poddaszu budynku zostanie przeznaczona na pomieszczenia biurowe pod wynajem.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS