Dawno, dawno temu był sobie kraj, w którym zbyt wiele rzeczy było na opak, by mógł przetrwać, ale jednocześnie wydawało się, że gnił będzie i upadał bez końca. W tym kraju, tak jak w każdym innym, młodzi sarkali na szkołę, zakochiwali się w „najpiękniejszej w klasie, bez dwóch zdań”, zbierali się na szkolnych potańcówkach i na skromnych prywatkach, próbowali pierwszych papierosów i pierwszej wódki, tyle że za oknami czaił się duszny PRL, więc nie był to kraj jak każdy inny. W powieści „Prince Polonia” Max Cegielski pisze o tamtych czasach, o tamtych chłopakach, dziewczynach, wskrzeszając klimat, którego sam doświadczył, choć troszkę oszukuje, bo jest z rocznika 1975, więc w latach pierwszych miłostek opisywanych przez siebie bohaterów był brzdącem, a nie potencjalnym panczurem czy zapalonym słuchaczem Lady Pank. Ci bowiem są już dojrzewającymi nastolatkami w roku 1983, czyniąc i przeżywając wszystko to, co dla małego Maksia w owym czasie było dopiero pieśnią przyszłości.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS