Z Niebieskich Beretów po puchar. “To było jak sen, w który trudno uwierzyć”

Wysłużony zegar na wypełnionym do granic możliwości stadionie w Gdańsku-Wrzeszczu wskazywał 51. minutę. Napastnik Lechii Gdańsk, Ryszard Polak (niestety już świętej pamięci) dośrodkował z rzutu rożnego. Na 20 metrze przed bramką do piłki dopadł pomocnik Marek Kowalczyk, jak taran przebił się do przodu, uderzył mocno, piłka skozłowała na nie do końca równej nawierzchni przed bramkarzem Juventusu Turyn Stefano Tacconim i wpadła do siatki. To był pierwszy w historii gol dla Lechii Gdańsk w rozgrywkach europejskich. Pokonany Tacconi był następcą legendarnego Dino Zoffa w bramce “Starej Damy”. Dla włoskiej drużyny wciąż grali zawodnicy, którzy rok wcześniej zdobyli dla Italii Puchar Świata – Antonio Cabrini, Gaetano Scirea, Claudio Gentile, Marco Tardelli i król strzelców mundialu Paolo Rossi. Dodatkowo – brązowy medalista hiszpańskich mistrzostw, Zbigniew Boniek, a gdy Juve sensacyjnie przegrywało 1-2 (bramkę dającą prowadzenie dla Lechii zdobył Jerzy Kruszczyński), by ratować wynik wszedł wielki Michel Platini. Ostatecznie goście z Włoch wygrali w Gdańsku 3-2.

– Oczywiście, że pamiętam tę bramkę jakby była wczoraj. W pierwszym meczu przegraliśmy 0-7, choć grą wstydu nie przynieśliśmy. Losy dwumeczu były już rozstrzygnięte, ale euforia po moim golu była ogromna. To jedna z moich dwóch najważniejszych bramek w karierze. Stawiam ją na równi z bramką zdobytą dla Lechii w ćwierćfinale Pucharu Polski z Zagłębiem Sosnowiec, z konieczności rozegranym w Starogardzie Gdańskim – wspomina Marek Kowalczyk.

Mecz Lechii z “Juve” w 1983 r. był niezwykłym wydarzeniem, znacznie wykraczającym poza granice futbolu. Spotkanie przerodziło się w wielką demo … czytaj dalej