Gdy wybuchła wojna niemiecko-sowiecka, Sołżenicyn pracował akurat na Kaukazie jako nauczyciel matematyki. Wcielony do Armii Czerwonej, trafił do artylerii. W wojsku musiał radzić sobie nie najgorzej, skoro w uznaniu zasług został odznaczony m.in. Orderem Czerwonej Gwiazdy.
Sołżenicyn popełnił jednak błąd, który kosztował go niemal dekadę życia. W listach, które pisał z frontu do przyjaciela Nikołaja Witkiewicza, Sołżenicyn pozwalał sobie na krytykę Stalina. Więcej – dawał jasno do zrozumienia, co sądzi na temat sposobu, w jaki Stalin zarządza Armią Czerwoną. Listy zostały przechwycone przez NKWD i stanowiły główny dowód w szybkim procesie.
Przyszły noblista został skazany z artykułu 58, p. 10 (karzącego antysowiecką agitację) oraz 11 (próba utworzenia organizacji antysowieckiej).
Kolejne osiem lat swojego życia Sołżenicyn spędził w łagrach. Zwolniony w 1953 roku, został wysłany do Kazachstanu. To tam zaczął opisywać rzeczywistość GUŁagu. W 1962 roku udało mu się wydać „Jeden dzień Iwana Denisowicza”. Opowiadanie to idealnie wpasowało się w zapotrzebowanie Chruszczowa. Nowy przywódca Związku Sowieckiego szukał książki, która w żywy sposób będzie opowiadała o „nadużyciach” ery stalinizmu, ale równocześnie nie będzie krytyczna wobec samego systemu komunistycznego.
„Temat łagrów stanowił w ZSRS tabu od roku 1937. Po śmierci Stalina Nikita Chruszczow, żeby zapewnić sobie poparcie aktywu partyjnego w walce o władzę, starał się uspokoić towarzyszy, że pod jego rządami nie powtórzą się krwawe czystki sowieckich elit – tłumaczył na łamach „Historii Do Rzeczy” prof. Dariusz Tołczyk, slawista, autor książki „Nie widzieć zła. GUŁag i inżynierowie dusz”. – W chruszczowowskiej mitologii odwilży dominowała opowieść, jak to ideowi bolszewicy padli ofiarą niedobrego tow. Koby, lecz mimo wszystko nie wyrzekli się nigdy wierności partii i ideologii. Władze zapraszały twórców do współpracy w tworzeniu tej narracji. W takiej chwili nieznany wówczas nikomu nauczyciel matematyki z Riazania przekazał wpływowemu pismu literackiemu »Nowy Mir« opowieść o Iwanie Denisowiczu. Bohater, prosty chłop-żołnierz, niewinnie zamknięty w łagrze, stara się przetrwać w nieludzkich warunkach, a autor pokazuje jego zwykły dzień. I tyle, żadnej polityki, żadnych ideowych komentarzy, jedynie konkretny język prostego człowieka”.
W l. 1958–1968 Sołżenicyn napisał swoje trzytomowe dzieło „Archipelag GUŁag”. Po raz pierwszy zostało ono wydano na Zachodzie w 1973 roku. W ZSRS oficjalnie ukazało się na rynku dopiero w 1989 roku, choć już wcześniej dostępne było w drugim obiegu.
W 1970 roku Sołżenicyn otrzymał literacką Nagrodę Nobla za całokształt twórczości. Trzy lata później pisarz został wydalony z ZSRS. Do Rosji wrócił w 1994 roku. Po dojściu do władzy Władimira Putina stał się jego zwolennikiem i wielokrotnie udzielał mu publicznie swojego poparcia.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS