Jako Rzecznik Praw Obywatelskich byłbym strażnikiem sumień – mówi PAP Piotr Ikonowicz, który ma być kandydatem Lewicy na RPO. Wśród priorytetów swojej ewentualnej działalności Ikonowicz wymienia m.in. walkę z lichwą, która uderza w najbiedniejszych.
ZOBACZ TAKŻE:
-Ikonowicz kandydatem Lewicy na RPO? „Polska sporo mu zawdzięcza”; „Oceniam go bardzo dobrze”; „Są głosy na tak i to jest dużo głosów”
-PIOTR IKONOWICZ NA RZECZNIKA PRAW OBYWATELSKICH?
Polska Agencja Prasowa: Lewica wystawi pana jako kandydata na RPO. Jednak jej głosy nie wystarczą, aby zostać Rzecznikiem. Będzie pan przekonywał liberałów z Platformy Obywatelskiej, żeby zagłosowali na socjalistę?
Piotr Ikonowicz: Przyzwoitość jest ponadpartyjna, to poparcie kogoś, kto nie zagraża żadnej z głównych sił politycznych, ponieważ nie istnieje nawet minimalne prawdopodobieństwo, że do którejkolwiek z nich się przyłączy. Liczę, że ani PiS, ani PO nie użyje tego ważnego urzędu do swoich celów politycznych, do walki o władzę, tylko pozwoli Rzecznikowi robić jego robotę, czyli stawać każdym wypadku w obronie obywateli, niezależnie od tego, czy to nie w smak jednej czy drugiej partii, więc o co będę apelował to, żeby raz w życiu zakopali topory wojenne i zagłosowali sercem.
Czy pana zdaniem są szansę na głosy kogoś z PiS?
Jeżeli wprowadzą dyscyplinę w głosowaniu, to decydujący głos będzie miał pan prezes PiS Jarosław Kaczyński. Pytanie, które trzeba sobie zadać, to pytanie, czy PiS będzie chciał wziąć i tę twierdzę, mając już wszystko w ręku jeszcze mieć Rzecznika jako instrument swoich politycznych poczynań.
Walczy pan o prawa obywatelskie od dawna, głównie o prawo do mieszkania. Co zmieniłoby się w pana działalności, gdyby został pan RPO?
Jako RPO nie bardzo mógłbym siadać na schodach i blokować eksmisję, ale szczerze mówiąc ten rozdział mam już prawie zamknięty, bo większość spraw udaje się załatwić w sądach. Nie chodziłbym do sądu jako pełnomocnik procesowy, co teraz bardzo często czynię. Ale jednocześnie mógłbym podejmować tematy o szerszej skali, czyli nie ograniczać się do interweniowania w poszczególnych sprawach, ale też prowadzić kwerendę takich problemów jak niewypłacanie wynagrodzeń, skandalicznie niskie zasiłki czy też sytuacja więźniów, zwłaszcza zdrowotna.
Tych rzeczy do załatwienia jest dużo i mógłbym używając autorytetu tego urzędu wprowadzać do debaty publicznej, a także do porządku obrad Sejmu i Senatu problemy, które nie zajmowały dotychczas polityków, bo ci byli zajęci wzajemnymi połajankami i wiele ważnych spraw im po prostu umykało. Ja byłbym takim strażnikiem sumień trochę i kimś, kto mówi: „dobra, teraz spójrzcie na tych ludzi, na tamtych, dlaczego najpierw im zabrano fabrykę, a potem im zabrano mieszkanie”.
Takich rzeczy, które nie cierpią zwłoki jest bardzo dużo. Mógłbym jeszcze ściślej współpracować z różnymi organizacjami społecznymi. Chcę np. wyróżnić takie stowarzyszenie „304 Kk” – walczące z lichwą. Wspólnie z takim stowarzyszeniem, które ma olbrzymią wiedzę, promować kampanię, aby RRSSO nie wynosiło prawie 100 proc., czyli żeby tę lichwę naprawdę ukrócić, bo ofiarami lichwiarzy padają najczęściej najubożsi i nimi trzeba się zająć.
W Lewicy ważne są też sprawy tożsamościowe i prawa osób LGBT. Jaka jest pana opinia w tej sprawie?
Nie ma sensu sobie zadawać pytania, czy myć ręce czy uszy. Prawa człowieka są nierozerwalne, niepodzielne. Jeżeli jesteśmy, a ja jestem w dodatku socjalistą, za tym, że ludzie są równi – to wszyscy, niezależnie od tego, gdzie się urodzili, jaką mają orientację seksualną itd. Byłem świadkiem tego, że para gejów mieszkała na ogródkach działkowych, bo byli bezdomni i starałem im się załatwić mieszkanie. W Kancelarii byli traktowani równo.
Sprawy tożsamościowe są używane do walki politycznej nadmiernie, ze szkodą dla sprawy. Robi się z tego oręż polityczny po to, bo jest zasada, że musimy kogoś napiętnować, a potem przeciwko niemu będziemy jednoczyć tzw. normalnych ludzi.
Nasza organizacja, moje środowisko, to są przede wszystkim ludzie pracy, ludzie, którzy nie zarabiają tej legendarnej średniej krajowej. Oni przecież w swoich rodzinach też mają osoby o odmiennych orientacjach seksualnych i nie zauważyłem żadnego ostracyzmu czy sporów na tym tle u zwykłych ludzi. Właściwie problem zaczyna się wtedy, kiedy zaczyna się nagonka ze strony polityków i jak gdyby nadreprezentacja ciemnoty i nietolerancji jest na górze, a nie na dole i wmawiają ludowi, że jest ciemny, a ciemni są ci, którzy go szczują.
W czym Piotr Ikonowicz jest lepszy od kandydata PiS Bartłomieja Wróblewskiego, a czego pan od Wróblewskiego mógłby się nauczyć?
Niedawno się dowiedziałem o istnieniu Bartłomieja Wróblewskiego, co nie zmienia faktu, że jest on znakomitym posłem swojej ziemi. Wywiązuje się ze swoich obowiązków wzorowo i być może należałoby się od niego czegoś uczyć, ale nie dał się poznać szerszej opinii, w tym mi się nie dał poznać. Jest jedna rzecz, którą o nim wiem, że był jednym z tych posłów, które złożyły wniosek do Trybunału Konstytucyjnego, czyli był zwolennikiem słynnego „piekła kobiet”. Wydaje się, że w tym kontekście to kandydatura pana Wróblewskiego jest kontynuacją linii konfrontacyjnej.
Co pan przez to rozumie?
PiS już raz próbował zaostrzyć prawo aborcyjne i wówczas prezes Kaczyński się cofnął. Moim zdaniem, tak jak oni zrozumieli, że jest bieda i nie można się bawić w PO-PiS i w tę grę elit, tak teraz powinni zrozumieć, że taka ostra linia prokościelna, bardzo ortodoksyjna, że ona może doprowadzić w nowoczesnym społeczeństwie, gdzie ludzie jeżdżą po świecie, do gwałtownej laicyzacji, jaka miała miejsce w Irlandii.
Ja jakoś będę mógł z tym żyć, nawet prezes Kaczyński mógłby z tym żyć, bo ja nie wierzę w jakąś jego religijność, ale myślę, że duża część obozu Zjednoczonej Prawicy ma z tego powodu duże cierpienie.
Przepych i bogactwo kleru na tle powszechnej pauperyzacji powoduje niechęć na zasadzie: proszę bardzo, jeśli czegoś dokonałeś. Nikt nie zazdrości Robertowi Lewandowskiemu, bo to jest znakomity piłkarz, natomiast nie ma mistrzostw świata proboszczów, a niektórzy obrośli w piórka, co też obniża autorytet Kościoła. Zwłaszcza w świetle doktryny głoszonej przez papieża Franciszka, który jako ten jałmużnik papieski stawał po stronie eksmitowanych.
rozmawiał: Grzegorz Bruszewski (PAP)
mm/PAP
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS