„Szantaż finansowy i ideologiczny, gdyż tak trzeba nazwać podejście KE do wstrzymania środków dla samorządów, które przyjęły Kartę Rodziny, pokazuje dyktat KE do Polski i Sejmików Województw” – mówi w rozmowie z portalem wPolityce.pl Paweł Sałek, doradca prezydenta.
CZYTAJ TAKŻE:
— Trudne negocjacje w Brukseli ws. pakietu „Fit for 55”. Prof. Krasnodębski: „Potrzebujmy sojuszu różnych sił i szukania kompromisów”
— NASZ WYWIAD. Spór o Turów i pakiet „Fit for 55”. Zalewska przyznaje: „Czekają nas najtrudniejsze miesiące w Unii Europejskiej”
wPolityce.pl: Komisja Europejska nadal nie rozpatrzyła polskiego KPO. Czy w sytuacji, jeśli te środki zostaną nam wstrzymane, Polska nie powinna rozważyć zrewidowania swojego stanowiska w sprawie unijnej polityki klimatycznej, w tym „Fit for 55”?
Paweł Sałek: Sytuacja związana z polityką klimatyczną UE i pakietu „Ff55” jest bardzo złożona. Decyzje polityczne dla dekarbonizacji na poziomie Rady Europejskiej już zapadły w roku 2020. KE mając konkluzje Rady Europejskiej przystąpiła błyskawicznie do działań operacyjnych w dokumentach prawnych. Trwają intensywne prace nad wdrożeniem i wprowadzeniem w życie około 13 aktów prawnych które mają doprowadzić do redukcji gazów cieplarnianych o 55 proc. już za 9 lat. Z KPO to KE ma problem, gdyż złamała przepisy rozporządzenia nie dokonując oceny polskiego KPO w sierpniu.
Eksperci nie mają złudzeń: Fit for 55 stanowi agresję kapitałową. Prof. Zbigniew Krysiak powiedział to wprost w wywiadzie dla portalu wPolityce.pl. Nadal nikt w Brukseli nie próbuje dokonać tzw. impact assessment, planu dla gospodarek poszczególnych państw członkowskich, w tym również Polski. Czy to nie dostateczny argument za rezygnacją z proponowanych przez Timmermansa rozwiązań? Tym bardziej, że na szczycie nie przyjęto szczegółowych rozwiązań, a jedynie ogólną deklarację.
Szczyt Rady Europejskiej, co wykorzystuje KE, jasno stwierdził, że w 2050 gospodarka UE ma być zdekarbonizowana to konkretna konkluzja a nie zapis ogólny. Z tzw. impact assessment sprawa jest podobna od wielu już lat także w innych dziedzinach, gdyż mimo apeli Polski i innych państw członkowskich nie mamy analizy wpływu na poszczególne państwa tylko ogólnie na UE. IA jest wymogiem formalnym, ale z przyczyn których możemy się domyślać KE przygotowuje ten dokument w ten właśnie sposób.
Jak ocenia Pan pomysł podania Komisji Europejskiej do TSUE? Czy nie należałoby raczej ogłosić niezgodności działań KE z istniejącym prawem oraz nieuznawania skrajnie upolitycznionego TSUE? Jak inaczej bronić się przed bezprawiem?
W układzie procesów sądowych Państw Członkowskich przeciw KE wiele razy tak się zdarza, że KE jest pozywana do Sądu w Luksemburgu lub TSUE, to oczywiście zależy o jakim akcie prawnym rozmawiamy, gdyż formalnie będzie inne postępowanie w procesie skarżenia decyzji KE, rozporządzenia Rady i Parlamentu, czy dyrektywy. W mojej opinii należy także przed sądami i trybunałami zabiegać o polskie interesy. Jeśli jest taka potrzeba trzeba przekonywać również w sądzie, przypomnę, że w styczniu tego roku Polska wygrała sprawę w Sądzie w Luksemburgu Polska przeciw KE w temacie BAT (najlepszych dostępnych technik dla dużych źródeł spalania), więc Polska jest w stanie także w procesie sądowym wygrać swoje racje.
Poseł Janusz Kowalski napisał na Twitterze, że Polska powinna rozważyć podążenie ścieżka brytyjską czyli wyjście z UE. W Pana ocenie, czy tego typu głosy, jeżeli dojdą do Brukseli, to ostudzą ambicje i apetyty eurokratów, czy też skutkiem ich będzie jedynie napędzanie histerycznej polskiej opozycji? Czy też przewidywane skutki będą jeszcze inne? Jakie?
Sytuacja z Wielką Brytanią jest bardzo ciekawa, gdyż Zjednoczone Królestwo wycofało się z systemu handlu uprawnieniami do emisji w UE, ale jednocześnie będzie realizować własną indywidualną ścieżką osiągania celów Porozumienia Paryskiego (cel UE jest inny). Ja jestem zwolennikiem członkostwa Polski w UE, ale musimy mieć swoją podmiotowość i prawo do swojego zdania szczególnie w obszarze rolnictwa, energetyki i polityki klimatycznej. Chodzi o to, że mamy być poważnie traktowani, bo jesteśmy poważnym państwem. Polska jest liderem w zakresie klimatu, krajem sukcesu, bo emisyjność gospodarki spada, PKB rośnie. Nie jesteśmy największym emitentem CO2 w Europie, mamy wiele atutów i niestety przegrywamy rzeczywiste osiągnięcia z biurokracją.
Precedens wstrzymywania Polsce funduszy unijnych został już stworzony w przypadku samorządów, które przyjęły uchwały chroniące rodzinę. Należy się więc spodziewać tego typu „akcji” również w przyszłości. Na ile przyczyniła się do tego polityka kompromisów? Jakie środki zapobiegawcze należałoby podjąć, żeby do takich sytuacji w przyszłości już nie dochodziło?
Szantaż finansowy i ideologiczny, gdyż tak trzeba nazwać podejście KE do wstrzymania środków dla samorządów, które przyjęły Kartę Rodziny, pokazuje dyktat KE do Polski i Sejmików Województw. Ja chciałbym się tylko odnieść do uchwały Sejmiku Województwa Łódzkiego, gdyż ten przypadek znam najlepiej. Mamy uchwałę prorodzinną, w której treści nie ma nic kontrowersyjnego zapisane, a mimo to KE wprowadziła Województwo Łódzkie na mapę nienawiści i moim zdaniem nielegalnie chce blokować środki na rozwój województwa i realizację projektów. Pytanie zasadnicze, ile jeszcze Polska ma się cofać i w jakich obszarach będziemy dalej rezygnować ze swojej suwerenności, niepodległości, tradycji, kultury, bezpieczeństwa energetycznego?
Rozmawiała Anna Wiejak
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS