Od początku sierpnia w budynku byłego Młodzieżowego Domu Kultury na pl. Św. Anny działa centrum opiekuńczo-edukacyjne dla dzieci z Ukrainy Wyszywanka. Przez okres wakacyjny rodzice, a zwłaszcza mamy mogły zostawić swoje pociechy pod opieką pedagogów i nauczycieli.
– Powołaliśmy to miejsce, bo była taka potrzeba – mówi Oksana Mytiai prezes Fundacji Międzynarodowe Centrum Pomocy Psychologicznej, która prowadzi Wyszywankę. – Do Polski, jak i do Tychów, z Ukrainy przyjechały głównie matki z dziećmi, przyzwyczajone jednak do zupełnie innego prawa – dodaje.
Opieka i edukacja
W Polsce dziecko do 7 lat nie może samo iść do szkoły, nie może też pozostać pod opieką starszego rodzeństwa. Stąd matki, które podjęły zatrudnienie, znalazły się w trudnej sytuacji. Pozostały bez pomocy rodziny w zupełnie innej rzeczywistości prawnej. – Nasze działania wyszły im naprzeciw. Za symboliczną opłatą mogły pozostawić swoje pociechy u nas pod opieką pedagogów i nauczycieli w tygodniu w godzinach od 9 do 17. Dziesięciodniowa opieka, wraz z posiłkiem, kosztowała 200 zł. Podczas tych godzin prowadziliśmy zajęcia edukacyjno-ruchowe. Każdy dzień był inny. Poruszaliśmy tematy związane ze zdrowiem, bezpieczeństwem czy rozwojem, ale też sporo rozmawialiśmy o Ukrainie. Podczas tych godzin mówiliśmy po ukraińsku i nie prowadziliśmy nauki języka polskiego. Kurs polskiego dzieciaki mają w miejskim Punkcie Wsparcia Cudzoziemców oraz w szkołach i przedszkolach, do których chodzą. Nauka nowego języka jest bardzo absorbująca. Chciałam, aby podczas wakacji dzieci mogły odpocząć, zregenerować siły i pobyć w swoim pierwotnym środowisku czyli ukraińskim. Nauka języka polskiego i znajomość polskiej historii i kultury jest bardzo ważna i dzieci uczą się ich na innych zajęciach – tłumaczy Oksana Mytiai.
Pomoc podczas roku szkolnego
Od 1 września ukraińskie dzieci pójdą do szkół i problem rozwiąże się sam. Przynajmniej połowicznie, bo spora część Ukrainek pracuje w systemie zmianowym. Jest zapotrzebowanie na tego typu usługi, więc Wyszywanka wciąż będzie działać, jednak godziny pracy jeszcze nie są ustalone. Na miejscu pedagodzy będą pomagać dzieciom w odrabianiu zadań domowych, przygotowaniu się do zajęć szkolnych, ale również animować czas i pomagać w rozwijaniu hobby. Koszty w porównaniu do prywatnych świetlic pozostaną konkurencyjne. – Nasze zajęcia przede wszystkim pomogą ukraińskim dzieciom odnaleźć się w polskim systemie oświaty, który jest inny od ukraińskiego. Pedagodzy rozpoznają te różnice i zapobiegają problemom, które mogą z tego wynikać. Oczywiście, od 1 września wprowadzimy jezyk polski, aby dzieci szybciej pokonały bariery językowe. Jednak wciąż będziemy prowadzić zajęcia artystyczne, hobbystyczne i sportowe. A jeszcze spotkania integracyjne i konwersacyjne w językach polskim i angielskim – dodaje Oksana Mytiai.
Pół na pół
Z tego co się dowiedzieliśmy, to faktycznie można zaobserwować pewne problemy z dziećmi ukraińskimi, wynikające z bariery językowej. – To naturalne, że dzieci ukraińskie trzymają się razem – mówi jedna z nauczycielek. – Jako pedagodzy staramy się nie dopuścić do sytuacji, w której powstanie izolująca się grupa. Podczas zadań w grupach, tak dobieramy dzieci, aby powstały zespoły mieszane. To bardzo ważne – dodaje. Oczywiście niektóre dzieci znoszą to lepiej i szybko uczą się współpracy w innym języku, inne wręcz przeciwnie. Może to wynikać po prostu z chęci powrotu do domu, do normalności. „Po co mam się uczyć polskiego, skoro przecież wkrótce wrócę do domu” – zdarza się nauczycielom usłyszeć takie argumenty. Pani Oksana również potwierdza takie zjawisko. – Pewna część Ukrainek w ogóle nie bierze pod uwagę pozostania w Polsce na stałe. Dla nich nauka języka i posyłanie dzieci do polskich szkół jest bezcelowe. Ale obowiązek edukacyjny zobowiązuje je do tego. Do tego roku szkolnego każde dziecko w wieku od 7 do 18 lat miało obowiązek uczęszczania do polskiej szkoły. Obecnie dla dzieci ukraińskich jest możliwość uczenia się online tylko w szkołach ukraińskich. Który system edukacji wybiorą rodzice? Trudno mi ocenić. Ponad dwa miliony obywateli Ukrainy już wróciło do swojego kraju. A co z tymi którzy nadal pozostają w Polsce? Z tego co słyszę, to mogę powiedzieć, że połowa chce wrócić, a druga połowa wiąże swoją przyszłość na stałe z Polską – mówi Oksana Mytiai.
Goście u gospodarza
24 sierpnia uchodźcy zza wschodniej granicy obchodzili Dzień Niepodległości Ukrainy w rocznicę uchwalenia Deklaracji Niepodległości Ukrainy przez Radę Najwyższą Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (24 sierpnia 1991). Dzień ten jest uważany za datę powstania Ukrainy w obecnej formie. Z tej okazji Fundacja Międzynarodowe Centrum Pomocy Psychologicznej zorganizowała warsztaty dla dzieci. Zarząd fundacji zrezygnował z organizowania dużego wydarzenia w przestrzeni miasta. – To ukraińskie święto, a my teraz mieszkamy w Tychach, w Polsce. Nie uważam, abyśmy powinni wychodzić ze swoimi świętami w publiczną przestrzeń. Jesteśmy tutaj gośćmi i zbytnie manifestowanie swoich obyczajów gościom nie przystoi. Bardzo doceniamy wszystko, co Polacy i państwo polskie dla nas robią, choć wcale nie mają takiego obowiązku. Bardzo doceniamy gest pana prezydenta Tychów Andrzeja Dziuby, który w swoich mediach przybliżył znaczenie 24 sierpnia dla nas i złożył nam życzenia pokoju. To był gest gospodarza i był bardzo budujący. My skupiliśmy się na zajęciach dla dzieci. Przypomnieliśmy historię Ukrainy, dzieci zaś przygotowały origami w kształcie ukraińskich koszul z życzeniami dla naszych żołnierzy. Większość była bardzo wzruszająca – opowiada szefowa Wyszywanki.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS