Rozwiązanie, acz znajdujące wprost umocowanie w Ustawie Zasadniczej, jest szeroko zarówno dyskutowane, jak i kwestionowane. Brak jest z jednej strony wyraźnego przepisu określającego czy na podstawie takiego przepisu, który jeszcze mocy obowiązującej nie utracił, sądy powinny i mogą orzekać, z drugiej strony ustawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi daje wprost podstawę do wznowienia postępowania w przypadku, gdy TK orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, gdy akt taki stanowił podstawę orzekania. Skutki mogą być więc trudne do zaakceptowania – przyjmując dalsze obowiązywanie przepisu, może się w praktyce okazać, że również postępowania obecnie w toku lecz jeszcze nie zakończone będą podlegały wznowieniu. W takiej sytuacji ciężko doszukać się nie tylko jakiejkolwiek realizacji postulatu bezpieczeństwa obrotu ale również i logiki. Niemniej o ile w wypadku orzeczeń sądów dyskutować na temat możliwości nie stosowania przepisów uznanych za niekonstytucyjne i nie pozbawionych jeszcze mocy obowiązującej można, dyskusja ta nie jest uprawniona w stosunku do rozstrzygnięć w administracyjnym toku postępowania podatkowego. Organ podatkowy tym samym dopiero na koniec 2024 roku, chyba że wcześniej nastąpi nowela ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zobligowany będzie stosować przepis w brzmieniu dotychczasowym.
Bazując na dostępnym uzasadnieniu ustnym wyroku Trybunał uznał, że „Już na podstawie samego brzmienia przepisów ustawy podatkowej podatnik powinien wiedzieć, bez większych wątpliwości, czy podlega w danym stanie faktycznym opodatkowaniu, czy też nie. Tymczasem w przypadku budowli, jako przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości, nie jest możliwe zrekonstruowanie przedmiotu opodatkowania wyłącznie na podstawie ustawy podatkowej” (z uzasadnienia sędziego sprawozdawcy Rafał Wojciechowskiego).
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS