Wyremontowali nagrobek śp. Kazimierza Maurycego Drogoszewskiego

Jak informuje Jacek Rybus przewodnik i organizator zbiórki z ramienia PTTK o przeprowadzenie remontu tego nagrobka zabiegało wiele osób. Ma on również wielką wartość historyczną. Zaprojektowany został bowiem i wykonany przez znakomitego, łowickiego artystę Zdzisława Pagowskiego. Grób ten, jak informuje tabliczka umieszczona na nagrobku, obecnie znajduje się pod opieką Koła Wychowanków I LO w Łowiczu.

Zakres prac remontowych przy nagrobku obejmował m.in. wyrównanie podmurówki nagrobka, oczyszczenie i uzupełnienie braków we wszystkich elementach z piaskowca. Odtworzenie napisów na płycie, przywrócenie krzyża, furtki oraz konserwację wszystkich zachowanych, metalowych zdobień nagrobka. Prace konserwatorskie pod nadzorem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Łodzi, zlecone przez PTTK oddział w Łowiczu, wykonał mgr Piotr Owczarek z Żyrardowa.

PTTK dziękuje wszystkim, którzy wsparli ubiegłoroczną zbiórkę. Dzięki której udało się uratować kolejny zabytkowy nagrobek na łowickich cmentarzach. Jednocześnie informuje, że trwają przygotowania do kolejnej, tegorocznej zbiórki. Odbędzie się ona w dniach 31 października i 1 listopada 2022 r. w godzinach od 9.00 do 17.00.

Kazimierz Maurycy Drogoszewski urodził on się 13 września 1868 w Uszycy na Podolu. Był synem Stanisława i Dionizy. Do szkoły średniej uczęszczał w Niemiro-wie. Dyplom lekarza weterynarii uzyskał w 1893 roku w Instytucie Weterynaryjnym w Charkowie. Pracował jako weterynarz ziemski m.in. w Sorokach w guberni besarabskiej (1898) i w Klimatsi (Besarabia, 1910). Ponadto odbywał służbę wojskową w armii carskiej, w pułkach stacjonujących w powiatach bracławskim i nowogrigoriewskim oraz w Besarabii.

Pozostawał również w służbie wojskowej w czasie wojny rosyjsko-japońskiej (1904–1905). W 1905 roku otrzymał Order Świętego Stanisława III klasy. Ogłosił pracę O priwykanii k maleinu („Archiw Wietierinarnych Nauk”, 1912). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości osiadł w pomniejszonych jej granicach. Był nauczycielem przyrody w gimnazjum męskim w Łowiczu (do przejścia na emeryturę w 1935 roku).

W latach 30. zajął się badaniami entomologicznymi, szczególnie podejmując tematykę żądłówek (Aculeata) Polski; opublikował pięć prac z tej dziedziny (m.in. w „Polskim Piśmie Entomologicznym”). Współpracował z Państwowym Muzeum Zoologicznym w Warszawie, w którym dokonał uporządkowania zbioru żąd-łówek. Zmarł 27 października 1940 w Łowiczu. Swoje zbiory błonkówek, jak również księgozbiór i inne materiały naukowe, przekazał Muzeum Zoologicznemu, ale spuścizna ta niestety uległa zniszczeniu w czasie Powstania Warszawskiego.