Od wczoraj „ścianę galerii” Filii nr 2 Miejsko-Powiatowej Biblioteki Publicznej zdobią barwne prace Wiktorii Łagody. Uczennica I Liceum Ogólnokształcącego oraz tancerka ZTL „Leszczyniacy” nie tylko inspiruje się wycinankami ludowymi, ale zabawie z papierem nadaje własny, niepowtarzalny styl.
Wernisaż zgromadził bliskich, przyjaciół i nauczycieli młodej artystki oraz liczne grono czytelników, którzy z przyjemnością podziwiali wycinankowy świat Wiktorii. Ona sama zaś opowiedziała o swojej wyjątkowej pasji: – Rodzice bardzo wcześnie dali mi nożyczki do ręki i pozwolili wycinać. Miałam około 4 lat. Sobie nic nie zrobiłam, ale przy okazji cierpiały firanki i obrusy. Później, już w szkole, na zajęciach w świetlicy, pani pokazała jak trzeba składać papier, jak wycinać romby, trójkąciki czy kółeczka i wciągnęło mnie to. Potem miałam chwilę przerwy, ale po jakimś czasie wróciłam do wycinania. Inspirowałam się wystawami w skansenach czy domach kultury. Wycinanie bardzo relaksuje i wycisza. To też ogromna satysfakcja, kiedy rozkłada się wycinankę i widzi piękne, symetryczne wzory. Są momenty, kiedy wiem, co chcę wyciąć i siadam do nożyczek z gotową wizją, ale są również takie chwile, kiedy wycinam tak, jak poprowadzą mnie nożyczki.
Ekspozycja w bibliotece składa się z prac wykonanych różnymi technikami. Ich autorka przywołała cechy wycinanek kilku regionów i przypomniała zebranym historię ozdób z papieru: – Kiedyś wycinano nożycami do strzyżenia owiec. Są bardzo duże, wycinają nimi mistrzowie, ja jeszcze do takich nie należę. Początki wycinanki to jednak Chiny, kiedy powstał papier, czyli w II wieku p.n.e. Wycinano na przykład smoki, którymi ozdabiano domy. Od początku wycinanka miała więc charakter dekoracyjny. Do Polski przywędrowała z wycinanką żydowską, na początku XIX wieku. Pojawiła się w 13 regionach. Były wycinanki, na przykład, kurpiowskie z Puszczy Białej – częsty motyw to drzewko łączone z kogutami, łowickie – bardzo kolorowe, z naklejanymi elementami, sieradzkie, lubelskie. Każde miały właśnie swoje cechy. Na przykład lubelska charakteryzuje się tym, że jest w formie kwadratu, ośmiokąta lub koła, a wzory wycinane są na jednokolorowym papierze, geometryczne albo roślinne. Każda gospodyni, bo to głównie kobiety tym się zajmowały, również miała własny styl, przez co wycinanki różniły się nawet w danym regionie. Wzory powstawały spontanicznie, bez rysowania konturów na papierze. Ja lubię tworzyć swoje własne wzory.
Licealistka opowiedziała też o wycinankach ze scenkami rodzajowymi, cechach strojów ludowych, a także o warsztatach, które prowadzi. W tegoroczne wakacje było około 20 takich spotkań, między innymi w Miejsko-Powiatowej Bibliotece Publicznej i Miejskim Ośrodku Kultury w Świdniku, ale też w Nałęczowie, Janowie Lubelskim, Lublinie. Jak przyznaje Wiktoria, bardzo lubi dzielić się swoją pasją z innymi i pokazywać, w jaki sposób wyczarować piękne prace z papieru. Czy w natłoku nauki i dodatkowych zajęć, znajduje jeszcze czas na inne przyjemności?
– Nauczyłam się gospodarować wolnym czasem i przestrzenią. Największą przyjemnością są dla mnie wycinanki, ale bardzo lubię też czytać książki oraz rozmawiać z bliskimi i spędzać z nimi wolne chwile – wyjaśnia 16-latka, która uczy się w klasie o profilu informatycznym.
– To nie pierwsze spotkanie z Wiktorią, prowadziła już u nas warsztaty dla dzieci. Wystawę jej prac można będzie oglądać do końca października. Serdecznie zapraszamy nie tylko osoby korzystające ze zbiorów naszej placówki. Wycinanki są przepiękne, zachwycają precyzją, misternymi wzorami i żywymi kolorami – mówi Paulina Zakrzewska, kierownik F nr 2.
aw
Last modified: 16 października, 2024
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS