Dziennikarze BBC rozmawiali z Ołena i Oleksandrem po tym, jak małżeństwo dotarło do zachodniego Lwowa.
Wcześniej para trafiła do rosyjskiego obozu filtracyjnego, kiedy próbowała uciec z oblężonego Mariupola. Po przejściu 3 km z domu do punktu ewakuacyjnego, zostali zawiezieni do rosyjskiego centrum uchodźców utworzonego w dawnej szkole we wsi Nikolske, na północny zachód od Mariupola. – To było jak prawdziwy obóz koncentracyjny – mówi 49-letni Oleksandr.
Ukraińscy urzędnicy porównywali centra do tych, które Rosjanie utworzyli podczas wojny w Czeczenii, kiedy tysiące Czeczenów było brutalnie przesłuchiwanych, a wielu z nich zaginęło.
Ołeksandr i Olena mieli pobrane odciski palców i sfotografowano ich ze wszystkich stron. Przez kilka godzin byli przesłuchiwani przez rosyjskich funkcjonariuszy bezpieczeństwa. Bali się, że Rosjanie sprawdzą ich telefony, więc usunęli z nich wszelkie dowody, które mają jakikolwiek związek z Ukrainą, w tym zdjęcia ich córki z ukraińską flagą.
Ocalały z Mariupola: Ludzie są wywożeni do Doniecka, torturowani
– Jeśli ktoś był podejrzany o to, że jest »ukraińskim nazistą«, zabierali go do Doniecka w celu dalszego śledztwa lub morderstwa – relacjonował Ołeksandr, ale BBC nie było w stanie zweryfikować tych informacji. – To było bardzo niebezpieczne i ryzykowne. Każda mała wątpliwość, każdy mały znak oporu – i mogliby zabrać cię do piwnic na przesłuchania i tortury. Wszyscy bali się, że zostaną wywiezieni do Doniecka – mówił mężczyzna.
W obozie panowały koszmarne warunki sanitarne.
– Nie wyobrażacie sobie, jak strasznie tam było – mówiła Ołena.
Opowiadała, że osoby starsze spały na korytarzach bez materacy i koców. Była tylko jedna toaleta i jedna umywalka na tysiące ludzi. Wkrótce zaczęła się rozprzestrzeniać czerwonka (choroba zakaźna jelit, objawiająca się biegunką). – Nie było jak zrobić prania, jak się umyć, okropnie cuchnęło – mówiła kobieta.
Ołena i Ołeksandr uciekli z prywatnym kierowcą. Zaryzykowali.
– Nie mieliśmy wyboru. Albo deportacja do Rosji, albo próba ucieczki z prywatnymi kierowcami – powiedziała Ołena. Najpierw dotarli do Berdiańska, później z innym kierowcą do Zaporoża, a później do Lwowa.
Mer Mariupola Wadym Bojczenko zwrócił uwagę w rozmowie z BBC, że wyjazd z miasta prywatnym pojazdem to niebezpieczeństwo, bo wiele prywatnych busów jedzie do Rosji. – Od początku wojny Rosjanie nie pozwalają na ewakuację cywilów z Mariupola – przypomina.
Walentyna, której także udało się uciec, nosi w sobie szczególną nienawiść do kadyrowców, czeczeńskich bojowników, mocno zaangażowanych w oblężenie Mariupola. – Kadyrowcy polowali na kobiety i dziewczęta, by je gwałcić. Gdy im odmawiały, zabijali je. – Nie mogę uwierzyć, że ludzie mogą być takimi zwierzętami. Zero człowieczeństwa, zero współczucia – mówiła.
Walentyna i jej niepełnosprawny mąż Ewgenij też zdołali uciec w zeszłym tygodniu. Wsiedli do autokaru do mniejszego miasta na Ukrainie. Jej zdaniem proces ewakuacji przyspieszył w ich przypadku ze względu na wiek i niepełnosprawność męża (Rosjanie dzielili ludzi w obozach na grupy, a młode osoby czekały na ewakuację dłużej).
– Kiedy zobaczyliśmy ukraińskich żołnierzy, ukraińską flagę, usłyszeliśmy język ukraiński, wszyscy w autobusie się rozpłakali – wspomina. To niewiarygodne, że udało nam się przeżyć i uciec z piekła – dodała Walentyna.
Czytaj też:
Zełenski: Zbrodnie w Mariupolu i tzw. referendum zakończą nasze rozmowy pokojowe z Rosją
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS