Wspólnota Anonimowych Alkoholików działa w Tychach już od 35 lat. Choć minęło tyle lat, to nadal pamiętają jak to się zaczęło. Lata 80. wiązały się z pewnego rodzaju społecznym przyzwoleniem na spożywanie alkoholu, chociażby w trakcie pracy. Była to niechlubna norma, element polskiej kultury picia, który wielu ludzi sprowadził w szpony nałogu i choroby alkoholowej. Wówczas w Tychach pomocy szukano przede wszystkim w poradni przeciwalkoholowej. Stamtąd można było trafić na odwyk. Pozostawało pytanie – co dalej?
– Po wyjściu z odwyku zmieniła się moja filozofia życiowa. Już nie wierzyłem w to, że życie to chaos i suma przypadków. Dostrzegłem w nim sens. Uznałem, że skoro jestem alkoholikiem, a żadnej grupy wsparcia w Tychach nie ma, to muszę coś z tym zrobić. Pojechałem do przychodni przeciwalkoholowej, która mieściła się wówczas przy ul. Wojska Polskiego, do znajomego psychologa– Pawła Kasprzyka. Powiedziałem mu o moim planie. Zaproponował, żeby pierwsze spotkania odbywały się w jego gabinecie. Obdarzył mnie dużym zaufaniem, za co jestem wdzięczny. Można powiedzieć, że Paweł był pierwszą z „dobrych dusz”, które stanęły na drodze do powstania naszej wspólnoty w Tychach – wspomina Janek, inicjator tyskiej wspólnoty AA. Na początku Grupa „Wsparcie” liczyła kilka osób, ale dosyć szybko się rozrosła i trzeba było szukać nowej siedziby. Tak, po kilku miesiącach, członkowie AA znaleźli swoje miejsce w salkach przy parafii pw. św. Marii-Magdaleny.
– Wspólnota AA opiera się na programie 12 Kroków. Można w nich znaleźć odpowiedź nie tylko na pytanie jak żyć bez nałogu, bo właściwie zamiast alkoholu można wstawić w nie dowolne słowo, które wyraża coś, co ciągnie nas w dół. Niektórzy na początku bywają sceptyczni, ponieważ w treści 12 Kroków często pada stwierdzenie „Bóg”. Nie trzeba być jednak wierzącym – chodzi o uznanie pewnej siły wyższej i przede wszystkim naszej bezsilności wobec alkoholu. Nieoceniona jest także sama obecność osób, które przeszły tą samą chorobę i rozumieją, co czujemy – mówi Janek – Wiele razy próbowałem sam przestać pić, nie chciałem już krzywdzić i czułem, że to może skończyć się tragicznie. W tamtym czasie dowiedziałem się, że dzięki Programowi 12 Kroków AA około 3 milionów alkoholików z blisko 100 krajów zachowuje trzeźwość i po prostu żyje. To był fakt, którego nie mogłem zakwestionować.
– Dla mnie to po prostu sposób na życie. Myślę, że obecnie jestem tego bardziej świadomy, niż na początku zdrowienia. Wtedy byłem bardzo sceptyczny. Dzisiaj z pełną świadomością stwierdzam, że dzięki Programowi jestem szczęśliwy, mimo różnych życiowych sytuacji. Wspólnota AA jest lustrem. Nie jest łatwo przed nim stanąć i zobaczyć swoje błędy, ale tylko w taki sposób można je naprawić – dodaje Rysiek, jeden z pierwszych członków tyskiej wspólnoty AA.
W 1990 roku grupa wsparcia przeszła do salek przy parafii św. Krzysztofa. W tym miejscu działa już od 33 lat. Większość podobnych grup działa właśnie w rejonach salek kościelnych ze względu na stosunkowo niski czynsz – wspólnoty są bowiem samodzielne i samofinansujące się. To grupy działające w sposób zorganizowany, choć nie są organizacją samą w sobie. Obecnie tyska Wspólnota AA składa się z 10 grup. Jedynym warunkiem uczestnictwa w spotkaniach – mityngach – jest chęć zaprzestania picia.
– W dzisiejszych czasach można powiedzieć, że trzeźwość jest podana na tacy. Jest Internet, wspólnoty, poradnie, szpitale, specjaliści i przede wszystkim – świadomość szkodliwości alkoholu. Wachlarz literatury na temat uzależnień też jest bardzo szeroki, bo kiedy zaczynaliśmy, mieliśmy do dyspozycji tylko dwa tytuły – mówi Janek.
– Efektywne leczenie to połączenie pomocy specjalistów, dzięki którym zyskuje się świadomość, że jest to choroba oraz spotkań z ludźmi, którzy rozumieją targające nami emocje. Alkoholik musi sam zrozumieć swój problem, coś musi się w nim zmienić. Wspólnota działa, co można wytłumaczyć banalnie prostą analogią – jeśli mnie kiedyś bolał ząb i ty przeżyłaś to samo, to oboje wiemy, co to znaczy. Gdyby jednak było tak, że mnie boli ząb, a ty nigdy tego nie doświadczyłaś, to nie będziesz sobie w stanie tego wyobrazić. Chodzi więc o współodczuwanie i świadomość, że ktoś dokładnie wie, co przeżyliśmy. Na tym buduje się więź między alkoholikami – stwierdził Rysiek. – To wspólnota doświadczeń. Wszyscy jesteśmy inni, ale tak naprawdę działamy podobnie – uzupełnia Janek.
Tyska Wspólnota AA działa niezmiennie od 35 lat, ale zmienia się model picia. Jak potwierdzają jej członkowie, jako społeczeństwo przeszliśmy od spożywania alkoholu w pracy, czy w osiedlowych barach do picia w zaciszu domowym. Alkohol jest stosunkowo tani i wszechobecny, może wydawać się łatwym sposobem na relaks. Sposób spożywania jest inny, na co wpływ miała też izolacja społeczna w czasie pandemii, ale problem i choroba – ta sama. Dotyka ciało, umysł i duszę. Pomoc jest na wyciągnięcie ręki. Warto pamiętać także o bliskich osoby uzależnionej, które również są uwikłane w jej chorobę i potrzebują pomocy, którą mogą znaleźć we wspólnotach zrzeszających osoby współuzależnione lub z syndromem Dorosłego Dziecka Alkoholika (DDA).
– Czuję się wolny. Co to dla mnie znaczy? Mam możliwość wyboru. Kiedyś całe życie było podporządkowane przymusowi picia. Wolność odnalazłem w AA, bo mogłem uwierzyć w to, w co chciałem. Nikt do niczego mnie nie zmuszał ani nie nakłaniał – podsumował Rysiek – Otwarła się przede mną droga. Każdy może na nią wejść.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS