Wodór staje się powoli najgorętszym tematem transformacji energetycznej. Widać to m. in. w skali inwestycji, jakie mają zostać przeznaczone na rozwój technologii związanych z tym surowcem. Według planów Komisji Europejskiej, w latach 2020-2024 przy wsparciu unijnych funduszy powstać mają elektrolizery (tj. urządzenia do produkcji wodoru z wody) o łącznej mocy 6 GW. DO 2030 roku unijny potencjał w zakresie pozyskiwania wodoru metodą elektrolizy sięgnąć ma już 40 GW.
Ambicje te widać również w krajowych planach unijnych państw członkowskich. Niemcy chcą postawić 5 GW w elektrolizerach już do 2030 roku, a następnie podwoić ją w ciągu następnej dekady. Projektowane wydatki na ten cel to ok. 20 mld euro. Własną strategię przygotowała również Holandia. Tamtejszy rząd chce zbudować park elektrolizerów o mocy ok. 500 MW w 2025 roku i do 4 GW w roku 2030. Swoje plany wodorowe przedstawiła również Francja (6,5 GW elektrolizerów do 2030 roku, 7 mld euro budżetu na ten cel), Hiszpania (4 GW w elektrolizie do 2030 roku, rozwój transportu wodorowego) oraz Portugalia (2 GW w elektrolizerach do 2030 roku, prawie 3 mld euro na rozwój energetyki słonecznej skojarzonej z wytwarzaniem wodoru).
Reklama
Rozwój technologii wodorowych wiąże się z rozwojem parku źródeł odnawialnych. To właśnie OZE mają dać energię napędzającą elektrolizery i tym samym przyczynić się do produkcji tzw. zielonego wodoru, a więc najbardziej pożądanego paliwa w przemyśle wodorowym. Obecnie jednak wytwarzanie tego surowca dalekie jest od standardów niskoemisyjności rządzących transformacją proklimatyczną.
W skali świata aż 95% wodoru produkuje się ze źródeł kopalnych (poprzez reforming gazu, jest to tzw. wodór brunatny). Produkcja tego surowca w UE generuje roczną emisję w wysokości ok. 100 mln t CO2. Jest to jedna trzecia tego, co w skali roku emituje Polska. Nie ma to zatem nic wspólnego z ochroną klimatu i środowiska, dlatego kluczowym wyzwaniem jest przestawienie tej produkcji na procesy wykorzystujące energię źródeł zeroemisyjnych i proces elektrolizy.
Kluczowym narzędziem do generowania zielonego wodoru mają być źródła odnawialne podłączone do elektrolizerów. Planowo, OZE mają wtłaczać do przemysłu wodorowego nadwyżkę energii produkowaną np. przez wiatraki w okresach silnego wiatru. Jednakże elektrolizery mają być urządzeniami pracującymi ciągle – dlatego też wciąż otwartą kwestią pozostaje utrzymanie stabilnej podaży mocy dla tych jednostek.
Istotny znaczenie może mieć również wodór „fioletowy”, czyli generowany dzieli elektrowniom jądrowym – waga tego odcienia wzrośnie, jeśli powiodą się prace nad rozwojem małych reaktorów jądrowych (Small Modular Reactors), co zauważalnie podniesie udział atomu w miksach energetycznych. Jednakże możliwości techniczne w tym zakresie wciąż pozostają na etapie projektowym.
Wszystkie te niewiadome sprawiają, że technologie wodorowe należy wciąż traktować z odpowiednią rezerwą. Nieznane są bowiem dokładne koszty i realne szanse technologiczne na ich wdrożenie. Bez odpowiedzi na te pytania wodór pozostanie transformacyjnym panaceum, które jednak istnieć będzie jedynie w teorii.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS