Wiosła Kultury 2020, nominacja w kategorii debiutant. Julia Orlik: Cieszy sam fakt, że mogę robić filmy

Dodatkowo mama Julii jest pielęgniarką, więc opowiedziała jej o swoich podopiecznych.

Z tych wszystkich wspomnień i historii stworzyła przejmujący film “Jestem tutaj” o umierającej kobiecie, którą opiekują się najbliżsi. Julia napisała scenariusz, wyreżyserowała go i zrobiła zdjęcia.

– Bałam się, że obraz wyjdzie mi nierzeczywisty, niewiarygodny, bo byłam dalekim obserwatorem takich sytuacji, ale miałam wspaniałych opiekunów Mariusza Wilczyńskiego Joannę Jasińską-Koronkiewicz, z którymi się konsultowałam – mówi.

“Szczegóły mimiki starszej kobiety zdradzają nam, jak bardzo cierpi ona w ostatnich dniach swojego życia. Reżyserka nie pozwala nam odwrócić wzroku od głównej bohaterki i zignorować tego, co wszystkich nas dotyczy”. To uzasadnienie jury, które na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych “Animocje” w Bydgoszczy przyznało Orlik nagrodę dla najlepszego filmu polskiego.

I to tylko jedna z nielicznych nagród, którą dostała studentka Szkoły Filmowej w Łodzi. Jej animacja wygrała również m.in. nagrodę w Nicei dla najlepszej animacji na Festiwalu Krótkiego Metrażu, czy nagrodę publiczności w Konkursie Filmów Polskich w Poznaniu. Julia Orlik rozbiła też bank na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym “Etiuda & Anima” w Krakowie, gdzie zdobyła grand prix, nagrodę jury studenckiego, nagrodę publiczności czy Specjalny Złoty Żmij dla najlepszej animowanej etiudy studenckiej.

Największy sukces?

– Cieszy sam fakt, że mogę robić filmy, bo każdy daje mi możliwość poruszania sfery dotąd mi nieznanej. Udało mi się też otworzyć na współpracę i konsultację z opiekunami, aktorami, bo do tej pory wszystko chciałam robić sama

– opowiada.

Filmem zainteresowała się w podstawówce. Pożyczała kamerę od rodziców i robiła pierwsze nagrania.

Pamięta też, gdy na YouTubie zobaczyła animację klocków Lego Bionicle. – Miałam obsesję na punkcie tych klocków i stwierdziłam, że muszę to zaanimować – wspomina. Potem były pierwsze scenariusze i krok po kroku zmierzała do profesjonalnych animacji.

Postawiła wszystko na jedną kartę i zdawała do Szkoły Filmowej w Łodzi, nigdzie indziej.

– To było bardzo nieodpowiedzialne z mojej strony, ale nie dopuszczałam myśli, że może się nie udać. Rzutem na taśmę, bo byłam dziewiąta na liście na 10 przyjętych osób, ale dostałam się – wspomina.

“Jestem tutaj” to jej kolejny film animowany, wcześniej zrobiła też “Bankiet” (2016), “Mój dziwny starszy brat” (2018) oraz “Quidquid Latine dictum sit, altum videtur” (2019), które były wyświetlane i nagradzane na festiwalach filmowych w Polsce i za granicą.

Julia Orlik wychowała się na Śląsku w Krupskim Młynie, gdzie wciąż wraca, by pracować nad filmami.

– Zamykam się w piwnicy, w garażu i tam robię wszystkie animacje – mówi. Teraz pracuje nad filmem dyplomowym. Temat: dorastanie.

– Będzie to dokument animowany, wykorzystam technikę wycinankową, fragmenty filmów. To kolejna rzecz, której nigdy nie robiłam, ale stwierdziłam, że to ostatni rok studiów, więc pora spróbować innych technik i poeksperymentować – mówi.

Co dalej? Chciałby zmierzyć się z pełnometrażowym filmem animowanym.

WIOSŁA KULTURY 2020. NOMINACJE W KATEGORII DEBIUTANT

Wiosła Kultury to nagroda “Gazety Wyborczej” i Monopolis. Chcemy docenić osoby i wydarzenia, dzięki którym Łódź wypłynęła na szersze wody albo zmieniła się na lepsze. Wydarzenie, debiutant, animator i mecenas – to kategorie Wioseł Kultury. Nagrodą są prawdziwe wiosła – drewniane, dwumetrowe, przygotowane przez artystów z Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi oraz grafika Andrzeja Pągowskiego, który jest członkiem kapituły Wioseł Kultury.

Zgłoś naruszenie/Błąd