Leśnicy ramię w ramię z archeologami rozwiązywali tajemnicę kolejnego kurhanu z cmentarzyska w Mirosławiu. Pracownicy i studenci Wydziału Archeologii UAM zakończyli tam właśnie kolejny sezon badań.
Przypomnijmy, że do sensacyjnego odkrycia siedmiu kurhanów w lesie, w pobliżu miejscowości Mirosław w powiecie pilskim, doszło w 2015 dzięki laserowemu skanowaniu gruntu. Naukowcy z Instytutu Prahistorii UAM datowali znalezisko na drugą połowię II wieku n.e., czyli okres wpływów rzymskich. Od tamtego czasu trwa systematyczne badanie grobowców – naukowcy ustalili, że byli w nich pochowani zamożniejsi przedstawiciele kultury wielbarskiej. Odkryto między innymi grób młodej arystokratki, która w chwili śmierci nie miała więcej niż 21 lat, który zawierał niezwykle bogate wyposażenie, jeśli chodzi i odzież i biżuterię.
W tym sezonie archeolodzy poznawali tajemnice kurhanu VI, wysuniętego najdalej na wschód w linii kopców stojących wzdłuż Pradoliny Noteci.
– Zaskoczył nas sposób budowy nasypów kurhanów z Mirosławia – podsumowuje efekty badań prof. Andrzej Michałowski, dziekan wydziału. – Ziemny wzgórek skrywał niezwykle interesującą konstrukcję wnętrza. Oczywiście najlepiej zachowały się ślady po centralnie ułożonym bruku kamiennym wykonywanym na planie kwadratu. Otaczały go dwa rowy dookolne i pierścień ze słupów drewnianych wkopanych w ziemię, wzmocnionych glinianymi ściankami.
Jak wyjaśnia profesor, od strony południowej jeden z rowów przechodził w niski murek kamienny, zaś od południowego wschodu i południowego zachodu centralny bruk uzupełniały niewielkie trójkątne bruczki, wykonane z drobniejszych kamieni. W bruku kamiennym odkryte zostały metalowe części pasa (sprzączka i okucie końca pasa wykonane z brązu).
Jak opisuje prof. Michałowski, w warstwę niwelacyjną wkopany został jeszcze grób ciałopalny, znajdujący się centralnie pod kwadratowym brukiem wnętrza kurhanu.
– Wydobyte zeń szczątki pochowanej tutaj osoby są aktualnie obiektem badań antropologicznych prowadzonych przez prof. M. Krenz-Niedbałę na Wydziale Biologii UAM – wyjaśnia archeolog. – Temperatura stosu ciałopalnego musiała być niezwykle wysoka. Świadczy o tym stan przepalenia kości ludzkich, ale także drobne łezki metalu, w które zamieniły się dary ofiarowane do grobu. Jedynym przedmiotem zachowanym w całości jest brązowa ostroga, dzięki czemu możemy przypuszczać, iż ponownie w przestrzeni badanego cmentarzyska mamy do czynienia z grobem jeźdźca (a może, jak to miało miejsce w sezonie 2020, amazonki). Wśród zniszczonych fragmentów wyposażenia zachował się fragment kabłąka zapinki i być może fragment klamerki esowatej. Po konserwacji zabytków z pewnością więcej dowiemy się o ich funkcji.
W pobliżu grobu, od wschodu, podobnie jak miało to miejsce pod nasypem kurhanu VII, który został zbadany w roku 2016, naukowcy odkryli ślad po spągu pieca do wypału żelaza. Obok występowały żelazne żużle, pochodzące zapewne z kotlinki rozebranej przed budową kurhanu.
Warto dodać, że badania wykopaliskowe od początku ich trwania wspiera Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Pile i Nadleśnictwo Sarbia. W tym roku leśnicy użyczyli archeologom ciężkiego sprzętu, a także sami pomagali w kopaniu. Efektem tej współpracy jest także wydany wspólnie album zabytków z poprzednich sezonów „Przeszłość lasem porosła”. Z kolei w listopadzie odbędzie się konferencja naukowa pod takim samym tytułem.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS