To ogromny sukces Łukasza Wróbla, policjanta z Leszna, oraz jego przyjaciela Bartosza Fudali z Wolsztyna. Jako pierwsi pokonali liczący 444 km Główny Szlak Sudecki bez wsparcia z zewnątrz. Wszystko, od odpoczynku do prowiantu organizowali na trasie sami.
Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza jest najdłuższym szlakiem w polskich Sudetach i drugi pod względem długości szlakiem pieszym w Polsce zaraz za Głównym Szlaku Beskidzkim. Wiedzie przez Sudety i pasma górskie w kolejności: Góry Opawskie, Góry Złote, Masyw Śnieżnika, Góry Bystrzyckie i Orlickie, Góry Stołowe, Góry Sowie, Góry Kamienne, Rudawy Janowickie, Karkonosze i Góry Izerskie. Szlak liczy 444 km i w całości jest oznaczony czerwonym kolorem. Jego trasa jest bardzo zróżnicowana prowadzi drogami, duktami leśnymi i drogami asfaltowymi.
Poniżej 100 godzin
Dwaj przyjaciele wystartowali 24 sierpnia o godzinie 8.00 rano z Prudnika, a zakończyli trasę 28 sierpnia o godzinie 9.01 w Świeradowie Zdroju, czyli pokonali trasę w 97 godzin i 1 minutę. To absolutny rekord.
– Założenie, jakie sobie zaplanowali przed biegiem, to pokonać GSS w czasie poniżej 100 godzin – wyjaśnia Monika Żymełka z biura prasowego leszczyńskiej policji. – Przygotowując się do wyzwania, korzystali z wszelkich dostępnych źródeł, tj. map, przewodników, opisów ludzi, którzy pokonali trasę pieszo, gdzie zwykle zajmuje to ok. 15-20 dni. Rekord trasy GSS w formule z supportem został ustanowiony przez Rafała Bielawę i wynosi 82 godziny. Jednak nikt przed Łukaszem i Bartkiem nie pokonał tej trasy bez wsparcia, wszystkie wcześniejsze próby kończyły się niepowodzeniem. Aby misja się powiodła, musieli być skoncentrowani na celu, tj. poczynając od przygotowań w domu, ustaleniu logistyki, wyznaczeniu miejsc odpoczynku, ustaleniu, ile godzin wymaga regeneracja i gdzie będą jeść. Zdecydowali, że ograniczenia czasowe wymagają od nich zrezygnowania z komfortu, tj. np ograniczenie spania do minimum.
Czasu na regenerację było bardzo mało – podczas całego biegu spali tylko trzy razy od 1,5 do 2 godzin, łącznie 5,5 godziny! Bardzo ważny był ekwipunek: wszystko, czego potrzebowali, musiało się zmieścić w małych plecakach biegowych, w tym odzież, jedzenie, picie, urządzenia GPS oraz inne ważne elementy. Trasę GSS podzielili na mniejsze etapy, łączące miejscowości, schroniska i sklepy, gdzie mogli uzupełnić zapasy.
Pogoda nie pomagała
– Trudności w pokonaniu GSS to nie tylko sfera fizyczna i zmagania z ciałem, które domaga się odpoczynku i snu, to także pogoda, która od początku nie chciała z nimi współpracować – podkreśla Monika Żymełka. – Trzy razy przemokli do kości, ale takie są uroki tego typu wyzwań. Na zakończenie czekała ich bardzo miła niespodzianka, gdyż na mecie przywitali ich znajomi i przyjaciele. Podczas pokonywania GSS wiele osób im kibicowało, wspierało i okazywało sympatię. Na czerwonym szlaku spotkali też kilka osób, które pokonywały trasę pieszo, im za to też należy się uznanie.
Łukasz Wróbel i Bartosz Fudali po zakończeniu trasy stwierdzili, że było warto, choć była to naprawdę wielka próba dla ich organizmów – i przyjaźni…
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS