Wiedział, że życie to służba innym. Wspomnienie Zenona Koszelnika

„Jeśli pragniesz żyć, nie zatrzymuj swego życia dla siebie, ono musi – jak woda – muskać inne brzegi i nawadniać inne ziemie”. O tym, że życie to służba innym, doskonale wiedział wieloletni nauczyciel, a od 1 września 1984 roku również dyrektor Zespołu Szkół Ekonomicznych w Przemyślu – mgr Zenon Koszelnik, którego pamięć chcemy uczcić.

Absolwent Liceum Pedagogicznego w Świdwinie i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku na kierunku matematyka, pracę zawodową rozpoczął 1 września 1968 roku w Technikum Ekonomicznym i Szkole Zawodowej w Kołobrzegu. Kontynuował ją w Technikum Rybołówstwa Morskiego w tymże mieście. Następnie zaś, począwszy od 1 września 1979 roku, w Zespole Szkół Ekonomicznych w Przemyślu. Na podkreślenie zasługuje fakt, że funkcję dyrektora szkoły pełnił nieprzerwanie przez 23 lata; tj. do 2007 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę. Dyrektor Koszelnik był m.in. inicjatorem i współorganizatorem Policealnego Studium Administracji Samorządowej i Policealnego Studium Obsługi Celnej. Wpisany został również na listę ekspertów MENiS do nadawania stopni awansu zawodowego nauczycieli. Za swoje zaangażowanie w zarządzanie placówką a także pracę dydaktyczno-wychowawczą otrzymał trzykrotnie nagrody Kuratora oraz nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania. Odznaczony został również Złotym Krzyżem Zasługi.

To jednak tylko garść faktów składających się na biografię Zmarłego. Życia ludzkiego nie możemy ograniczyć do dat i wydarzeń. Należałoby raczej zadać pytanie: jakim człowiekiem był dyrektor Koszelnik na płaszczyźnie zawodowej i jak zostanie zapamiętany? Myślę, że wielu pracowników będzie go wspominać jako człowieka stawiającego wysokie wymagania sobie i innym, dbającego o prestiż szkoły i autorytet nauczyciela, potrafiącego docenić ciężką i solidną pracę swych podwładnych, bez względu na ich wiek i staż zawodowy.

Dyrektora zapamiętamy również jako skarbnicę „złotych myśli”. To przecież dzięki niemu zdajemy sobie sprawę, że uczeń to nie studnia bez dna, do której należy wlewać wodę, lecz pochodnia, która dzięki światłemu przewodnictwu nauczyciela powinna zapłonąć. „Wyrozumiałość – tak, pobłażliwość – nie”. Tę i inne udzielone nam wskazówki, szczególnie cenne w cierpiącym na brak autorytetów dzisiejszym świecie, postaramy się wcielić w życie. Panie Dyrektorze! Szkolna codzienność bywa często frustrująca, składa się z lepszych i gorszych chwil. Dziś pragniemy pamiętać tylko o tych dobrych i za nie Panu podziękować. „Czas omija miejsca, które wspominamy”. Wierzymy też, że upływ czasu nie zaciera pamięci o ludziach, którzy towarzyszyli nam w życiowej wędrówce i odcisnęli na nas swe piętno. Jak pisał Henryk Sienkiewicz: „Otchłań śmierci zostawia wierzącym nadzieję wspólnego życia na drugim brzegu, niewierzącym zaś – wspólnej nicości.” Dlatego dziś nie mówimy Panu „żegnaj”, mówimy: „do widzenia”…*

Emerytowani Pracownicy Zespołu Szkół Ekonomicznych  w Przemyślu oraz

Dyrekcja, Grono Pedagogiczne, Pracownicy Administracji i Obsługi, Uczniowie i Słuchacze

Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 2 w Przemyślu.

* Panie Dyrektorze. Wiem, że skorygowałby Pan powyższy tekst: tu skreślił, w innym miejscu coś dopisał lub chociażby zmienił szyk wyrazów. Dziś już Pan tego nie zrobi, dlatego tym większą czuję odpowiedzialność za słowo. Mam nadzieję, że zobaczymy się w lepszym świecie. Zapewniam, że pozostanie Pan w mojej pamięci.

Dorota Gaweł

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ