Warunkowe umorzenie postępowania – podstawowe informacje

Podstawa prawna

Problematyka warunkowego umorzenia postępowania została uregulowana w art. 66-68 Kodeksu karnego (dalej: k.k.).

Polecamy: Pracodawca w kryzysie

Zgodnie z treścią art. 66 § 1 k.k. warunkowe umorzenie postępowania jest możliwe, gdy wina i społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości, zaś postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że sprawca będzie przestrzegał porządku prawnego w przypadku warunkowego umorzenia postępowania. Innymi słowy sprawca wobec którego warunkowo umorzono postępowanie nie może popełnić kolejnego przestępstwa w okresie próby.

Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności (art. 66 § 2 k.k.).

Orzeczenie warunkowego umorzenia postępowania

Warunkowe umorzenie postępowania jest wydawane w formie wyroku, w którym sąd orzeka okres próby wynoszący od jednego roku do trzech lat. Istotnym jest fakt, iż okres próby biegnie od uprawomocnienia się wyroku, a nie od daty jego wydania (art. 67 § 1 k.k.).

Oprócz okresu próby w wyroku, sąd nakłada na sprawcę obowiązek naprawienia szkody w całości albo w części, a w miarę możliwości również obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, albo zamiast tych obowiązków orzeka nawiązkę. Zgodnie z art. 67 §3 k.k. na sprawcę można nałożyć następujące obowiązki:

– informowania sądu lub kuratora o przebiegu okresu próby (art. 72 § 1 pkt 1 k.k.),

– przeproszenia pokrzywdzonego (art. 72 § 1 pkt 2 k.k.),

– wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby (art. 72 § 1 pkt 3 k.k.),

– powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków odurzających (art. 72 § 1 pkt 5 k.k.),

– poddania się terapii uzależnień (art. 72 §1 pkt 6 k.k.), przy czym konieczna jest zgoda skazanego (art. 74 § 1 k.k.),

– poddania się terapii, w szczególności psychoterapii lub psychoedukacji (art. 72 § 1 pkt 6a k.k.), przy czym konieczna jest zgoda skazanego (art. 74 § 1 k.k.),

– uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych (art. 72 § 1 pkt 6b k.k.),

– powstrzymania się od kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami w określony sposób lub zbliżania się do pokrzywdzonego lub innych osób (art. 72 §1 pkt 7a k.k.) wskazując jednocześnie minimalną odległość od osób chronionych, którą skazany jest obowiązany zachować (art. 72 § 1a k.k.),

– opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym (art. 72 §1 pkt 7b k.k.) określając sposób kontaktu skazanego z pokrzywdzonym (art. 72 § 1b k.k.).