Film, który przeszedł właściwie bez echa. O ile jego przedostatnia produkcja, „W deszczowy dzień w Nowym Jorku”, przyciągała uwagę widzów i krytyków chociażby ze względu na doborową obsadę (Timothée Chalamet, Selena Gomez, Elle Fanning, Jude Law, Diego Luna), o tyle „Hiszpański romans” został właściwie przemilczany. Zignorowany.
Swoje zrobiła rzecz jasna pandemia, ale wpływ na odbiór tego nakręconego w 2020 roku filmu miał, przede wszystkim, dokumentalny serial „Allen kontra Farow”, w którym powrócono do sprawy (rzekomego?) molestowania przez Allena jego pasierbicy.
Afera i proces sprzed niemal 30 lat, o których przypomniał jeden z serwisów streamingowych, sprawiły, że i film i sam Allen stali się (chyba) przykładami tego, jak działa tzw. „kultura wykluczenia”, o której Jacek Dziedzina pisał w artykule „Myślozbrodnia i kara”.
Chyba, rzekomo… – używam tych właśnie określeń, bo przecież nie wiem, jak było naprawdę. Wiem natomiast, że obejrzałem „Hiszpański romans”. Wiem też, co o nim myślę. I mam nadzieję, że to nie myślozbrodnia…
A to naprawdę bardzo udany i typowo allenowski film. Główny bohater przybywa z żoną ze Stanów do San Sebastian, na słynny festiwal filmowy. Ona jest agentką prasową pewnego robiącego obecnie karierę młodego reżysera – on emerytowanym wykładowcą historii filmu. I już tu mamy główną „oś konfliktu”. Bo co lepsze? Klasyka i dawne arcydzieła kina? Czy współczesne „filmy festiwalowe” – najczęściej kreowane na „arcydzieła” przez… speców od promocji i marketingu.
No właśnie. Allen kpi z dzisiejszych „mistrzów” i przypomina nam (w formie zabawnych czarno-białych sekwencji snów i fantazji głównego bohatera) o Fellinim, Bergmanie, Wellesie, Godardzie. „Obywatel Kane”, „Siódma pieczęć”, „Jules i Jim”, „Osiem i pół”… – to między innymi nawiązania i kapitalne cytaty z tych obrazów oglądamy w „Hiszpańskim romansie”.
Z pewnością mógłby to być ciut lepszy film. Zwłaszcza aktorsko. O ile Gina Gershon, Louis Garrel, czy Christoph Waltz grają tu całkiem nieźle (zwłaszcza ten ostatni ma kapitalny „bergmanowski” epizod), o tyle Wallace Shawn (główna rola!?), Elena Anaya, Sergi López i Douglas McGrath sprawiają wrażenie, jakby nie znali scenariusza i musieli improwizować. Czasem nawet ustawiają się, czy spoglądają w dziwnych kierunkach, jakby byli naturszczykami, amatorami i występowali w jakimś niskobudżetowym, niezależnym filmie.
To może drażnić, nie na tyle jednak, by zepsuć przyjemność z oglądania tego przezabawnego i niezwykle inteligentnego filmu. Pełnego typowych allenowskich tematów, bohaterów i traum, którymi nowojorski mistrz kina dzieli się z nami regularnie od lat ’70 ubiegłego wieku.
*
W piątek 2 września o 16:25 „Hiszpański romans” pojawi się na antenie CANAL+ Film. Powtórki: w niedzielę 4 września o 13:25 w CANAL+ Premium; w niedzielę 4 września o 14:25 w CANAL+ 1; w piątek 9 września o 19:10 w CANAL+ Premium.
On-linie film można oglądać na wielu różnych platformach streamingowych. Których konkretnie – sprawdzą Państwo np. na upflix.pl
Tekst z cyklu Filmy wszech czasów
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS