12 wozów, każdy zaprzężony w dwa konie, 2 eleganckie powozy i 2 dorożki – to tabor transportowy firmy Krusche i Ender w 1926 roku. Oprócz tego fabryka zatrudniała od 180 do 250 wozaków najemnych, którzy sami karmili i oporządzali swe konie. Roboty (nawet po 16 godzin dziennie) wystarczyło dla wszystkich, bo codziennie trzeba było wozić bawełnę, węgiel i drewno z kolejowej bocznicy, farby do tkanin, smary i części zamienne do maszyn oraz gotowe wyroby włókiennicze. Te ostatnie do składów w Łodzi albo na kolei. Zdrożone konie przed nocą prowadzono do murowanej stajni zbudowanej między ulicami Bagatela i Żeromskiego. Była tam także duża wozownia. W stajni dla prawie 40 koni uwijało się 4 dorosłych pracowników i 3 chłopców do pomocy. Dorośli stajenni zarabiali po 60-80 zł miesięcznie, nieletni – trzecią część tego. Według zakładowych ksiąg rachunkowych, utrzymanie jednego konie kosztowało fabrykę 53 złote miesięcznie.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS