Sandra podkreśla, że nigdy wcześniej nie była w Ukrainie. Nigdy nie widziała też wojny. – Mieszkałam w wygodnym, bezpiecznym domu, ale czułam, że całe życie zmierzałam do podjęcia tej decyzji. Wszyscy moi przyjaciele są wojskowymi, więc też chciałam zostać wojskowym medykiem – opowiada w Nv.ua Sandra Andersen Eira. – Przyjechałem na Ukrainę na początku marca. Moja jednostka jako pierwsza w Legionie Międzynarodowym stacjonowała w północnych dzielnicach Kijowa i pomagała je odbijać. Braliśmy udział w bitwach pod Buczą i Irpieniem, a potem ruszyliśmy walczyć na południowym froncie – dodaje.
Ukraińscy żołnierze traktowali mnie jak królewnę
Sandra jest jedyną kobietą w swoim oddziale. – Przywykłam do tego jeszcze w czasach, gdy pracowałam w rybołówstwie. Jest tak samo – tylko chłopaki i ja. Podoba mi się to, nie mam z tym problemu, jeżeli tylko mogę robić, to co mam do zrobienia. Ukraińscy wojskowi, których spotkałam byli naprawdę niesamowici. Traktowali mnie, jak królową. Wcześniej słyszałam, że chłopaki z Europy Wschodniej poważnie traktują dziewczyny, a teraz miałam możliwość się o tym przekonać. Spędziłam kilka dni pod ostrzałem lotniczym w zasadzce z ukraińskimi żołnierzami. Nigdy w życiu nie byłam lepiej traktowana – opowiada Sandra.
Wspomina też, że ukraińscy żołnierze przekonali ją do picia herbaty w chłodne dni, bo ona myślała, że herbata jej nie smakuje. – Nawet gdy słychać było wybuchy bomb, ukraińscy żołnierze dawali mi czekoladki, cukierki i róże na Dzień Kobiet – mówi Sandra.
Na pytanie, co wcześniej wiedziała o Ukrainie i co zrobiło na niej największe wrażenie, Norweżka odpowiada, że zwykli ludzie. – Cywile tu są niesamowici, robią bardzo dużo, żeby nam pomagać. Oni nie mając prawie niczego, oddają nam, co tylko mogą – podkreśla ochotniczka.
A po wojnie świętowanie
A co było najtrudniejsze, z czym musiała się zmierzyć? – Oczywiście, na wojnie dochodzi do wielu złych rzeczy: zbrodnie wojenne, śmierć, ostrzał ludności cywilnej, ciężkie walki i ludzie, którzy wykorzystują wojnę dla własnych korzyści. Czasami łatwo stracić motywację, trudno sobie przypomnieć, dlaczego walczysz i dlaczego robisz to za darmo. Żeby być tutaj, my [zagraniczni ochotnicy] musimy z własnej kieszeni płacić za sprzęt, żywność, paliwo i wszystko, co jest potrzebne. Jeśli zabraknie nam pieniędzy, nie będziemy mogli nadal walczyć. Dlatego niekiedy można poczuć rozczarowanie i zmęczenie wszystkim, co się dzieje w sferze politycznej. Ale mam nadzieję, że wkrótce się to zmieni, a w przyszłości żołnierze z zagranicy otrzymają większą pomoc – odpowiada. I dodaje, że chciałaby przyjechać do Ukrainy po wojnie, żeby „świętować życie, popróbować smacznego jedzenia i cieszyć się miejscami, które, jak słyszałam, są szczególnie piękne w Ukrainie latem”.
Czytaj też: CoolCola zamiast CocaColi oraz Idea zamiast Ikei. Rosja krajem niedoborów i etykiet zastępczych
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS