Co ma w sobie parafia w Ostrowiu Północnym, że co roku w dniu jej święta, tak wielu pragnie w niej gościć? Czy to piękna zabytkowa cerkiew, w całej swej duchowości oraz wyjątkowej architekturze przyciąga rzesze wiernych? Czy historia ostrowskiej ziemi oraz przywiązanie obecnie żyjących do domów, pól i lasów swoich rodziców, dziadków, pradziadków – do odziedziczonej i szanowanej wiary, tradycji i kultury? A może gościnność gospodarzy i opiekunów duchowych – ojca Aleksandra i matuszki Ludmiły? Trudno by wskazać tę jedną cechę, gdyż wszystkie będąc niemniej ważnymi, tworzą ten niepowtarzalny rodzinny charakter ostrowskiego święta Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy i codziennego życia tej wyjątkowej wspólnoty wiernych.
Wczorajsze uroczystości miały wyjątkowy charakter, gdyż przewodniczył im arcybiskup białostocki i gdański Jakub. Nabożeństwo upiększał śpiewem parafialny chór, wspomagany przez liczną reprezentację z innych parafii dekanatu.
W wygłoszonej homilii abp Jakub, w kontekście święta i posiłkując się przy tym zarówno ewangelicznymi faktami, jak też słowami świętych ojców, duszpasterz mówił o czci, jaką wierni obdarzają Przenajświętszą Bogurodzicę.
– Była jedyną najczystszą i najświętszą, która stała się godna być Matką naszego Zbawiciela, służebnicą wielkiej tajemnicy wcielenia samego Boga. Jak mówi św. Jan z Damaszku „Bogurodzica zrodziła Bogoczłowieka według człowieczeństwa”. Zbawiciel otrzymał od niej ludzką naturę, ale był też zawsze – od momentu poczęcia, Synem Bożym zrodzonym odwiecznie przez Ojca. Stąd też i Marię Pannę nazywamy Bogurodzicą (…). Bez niej nie nastąpiłoby wcielenie Boga i nie nastąpiłoby nasze odkupienie, nasze zbawienie. To dlatego, chociaż to Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem, zwracamy się również do Bogurodzicy, mówiąc „Przenajświętsza Bogurodzico zbaw nas” – pouczał hierarcha.
W dalszych słowach władyka odniósł się też do czytań ewangelicznych, uwydatniając wiernym sens i znaczenie przypowieści o władcy i dłużniku. Wskazał, iż jej treść jest bardzo istotna w pojmowaniu własnego życia i relacji człowieka z Bogiem. W przypowieści tej pewien król, wzywając swojego dłużnika, kazał mu uregulować swój dług. Ten jednak nie miał z czego oddać i bardzo prosił, by dług został mu wybaczony. Król mu wybaczył, ale człowiek poszedł i schwytawszy swojego dłużnika, nie okazał miłosierdzia i wsadził go do więzienia. Gdy doniesiono o tym władcy, ten rozgniewał się i nakazał uwięzić swojego dłużnika. Jezus Chrystus puentuje tę przypowieść słowami: „Tak Bóg postąpi z każdym, kto nie wybacza przewinień swoich bliźnich”. Płynąca stąd nauka, zdaniem arcybiskupa Jakuba, ma nauczać nas sposobu, w jaki mamy postępować ze swoimi bliźnimi, gdyż Bóg postąpi z nami tak, jak my postępujemy ze swoimi bliźnimi. Jak podkreślił hierarcha – w każdym bliźnim powinniśmy widzieć samego Boga, a nasza relacja z Bogiem materializuje się w relacjach z bliźnimi.
Podczas procesji, której sprzyjała piękna, słoneczna pogoda, abp Jakub poświęcił świątynię po jej ostatnim zewnętrznym remoncie. Fachowo i pięknie odrestaurowana elewacja i z pietyzmem przyozdobiony ganek nad schodami, cieszyły oko rzeszy wiernych, którzy nie mieszcząc się we wnętrzu cerkwi, skupiali się modlitewnie na okalającym ją placu. Wśród nich nie zabrakło przedstawicieli lokalnych władz samorządowych, służb mundurowych i instytucji. Całość dopełniał donośny dźwięk dzwonów, które przywołują już na modlitwę wszystkich okolicznych wiernych.
Ostrowska wspólnota to nie jedna – a trzy cerkwie. Konieczne remonty na bieżąco przeprowadzano w każdej z nich. Gros prac duchowny wykonywał własnoręcznie. Mieszał zaprawę, układał płytki, przybijał deski. Matuszka Ludmiła pomagała, zarówno w cerkwi, jak i poza nią. Dzięki temu oraz zaangażowaniu i cierpliwości skutkującej kilkukrotnemu pozyskaniu funduszy zewnętrznych, zarówno uspieńska cerkiew, świątyni w Starej Grzybowszczyźnie, jak też kaplica na cmentarzu, są teraz piękne i zadbane. W każdej z nich odprawiane są nabożeństwa, dzięki czemu zachowało się to, co najcenniejsze – życie duchowe wspólnoty. To za czasów o. Aleksandra powstał też nowy dom parafialny wraz z całym zagospodarowaniem przyległego doń terenu. To teraz w parafii odbywają się koncerty kolęd sąsiedzkich, organizowane są pikniki i spotkania dzieci i młodzieży, a do drzwi pukają setki osób – i żadna z nich nie odchodzi z pustymi rękoma czy chociażby poradą i dobrym słowem.
Życzenia swojemu duszpasterzowi z okazji 40-lecia posługi kapłańskiej parafianie złożyli już jakiś czas temu, wczoraj uczynił to zwierzchnik Diecezji Białostocko-Gdańskiej, dziękując o. Aleksandrowi za owocny czas. Wyrazem wdzięczności był list pochwalny, którym duchowny został nagrodzony. Podobnymi listami nagrodzeni zostali też starosta cerkiewny oraz członkowie parafialnego chóru. I choć wczorajszy dzień był czasem świętowania, to już widać, że po niemal pół wieku o. Aleksander wraz z matuszką Ludmiłą nie spoczęli na laurach i już planują kolejne, ważne dla parafii przedsięwzięcia.
Adam Matyszczyk
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS