W 15 rocznicę tragedii na Sanie. Szum rzeki wciąż po nocach im się śni
Wiadomość o tej największej powojennej tragedii na wodach śródlądowych lotem błyskawicy rozeszła się po całym kraju. Śmierć 4 nauczycielek z Kielc i młodego flisaka z Łodziny napełniła bólem najbliższych ofiar oraz mieszkańców Trepczy i Sanoka, gdzie doszło do tej tragedii.
W pierwszą rocznicę zwołani zostali przez proboszcza do wspólnej modlitwy tłumnie udali się nad brzeg Sanu. Od tamtego czasu , jeśli tylko pozwalała na to pogoda przy symbolicznym krzyżu z wioseł i koła ratowniczego pośrodku gromadzili się by błagać Boga o bezpieczny San w nowym sezonie sportów rzecznych i wypoczynku nad rzeką. Udział przedstawicieli służb ratunkowych WOPR, GOPR, LPR, Policji, Straży Pożarnej państwowej i ochotniczej, a także dzieci i młodzieży szkolnej sprawiał, że spotkanie w plenerze na przełomie kwietnia i maja stało się ważnym elementem nie tylko wspomnienia bolesnej historii, ale z czasem również wydarzeniem o charakterze integracyjnym, kulturalnym i edukacyjnym.
Prawdopodobnie w tym roku surowe przepisy sanitarne nie pozwolą na wspólne spotkanie w przystani rzecznej Trepcza. Opiekująca się tym miejscem Pani Helena wraz z córka Danutą i wnuczkami znów własnym kosztem zakupią i zasadzą świeże kwiaty. Plac pod krzyżem zamienią w kwitnącą rabatę. Pan Zdzisław z pracowitymi zięciami wykosi plac, aby dla przybywających tu w odwiedziny – zwłaszcza rodzin z Kielc – był świadectwem pamięci i troski, jak o cmentarną mogiłę. W tym roku zabraknie na pewno pięknych łódeczek oraz wianuszków przygotowywanych przez miejscowe dzieci i wypuszczanych na wodę przy śpiewie „Barki”. Światowa epidemia nie ma takiej mocy, aby zmusić do kwarantanny nadrzeczną faunę i florę. Nie pozbawi tego miejsca szumu płynącej rzeki, ani radosnego akompaniamentu i cudownego śpiewu licznych ptaków budujących tu swe domostwa, plusku skaczących ponad powierzchnię wody rybek, kumkania żab, odgłosów dzikich kaczek i bobrów – pracowitych drwali tworzących rzeczne żerenie. Panepidemia nie zatrzyma przede wszystkim naszej pamięci o tych, którzy tu zatonęli przed 15 laty, ale i wcześniej. Tu, po ludzku przedwcześnie podczas letniej kąpieli straciła życie młoda miejscowa dziewczyna, kilku wędkarzy czy dwaj chłopcy – bracia z Grabownicy, którzy przyjechali tu z ojcem zażyć letniej ochłody.
„Jak śmierć potężna jest miłość”. Ten cytat z „Pieśni nad pieśniami” wykuto na granitowej, pamiątkowej tablicy. Nic jej nie zwycięży. Wyrażona nawet w tej najcichszej modlitwie; czy to w przestronnym kościele czy w domowej izdebce; z Trepczy, Sanoku czy z Kielc dotrze przed tron miłosiernego Boga… pr
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS