Strona główna Informacje regionalne Upamiętniono regionalistę Aleksandra Patkowskiego

Upamiętniono regionalistę Aleksandra Patkowskiego

22 marca 2021

A A⁺ A⁺⁺

W 79. rocznicę śmierci Aleksandra Patkowskiego na Cmentarzu Katedralnym w Sandomierzu odbyła się symboliczna uroczystość, upamiętniająca twórcę regionalizmu, jego teorii i praktyki społecznej, honorowego obywatela miasta Sandomierza. Znicze na symbolicznym grobie Aleksandra Patkowskiego złożyli: Marcin Marzec burmistrz Sandomierza, Zbigniew Puławski prezes Sandomierskiego Centrum Pamięci, Danuta Targowska bliska krewna Patkowskiego oraz Barbara Lisowska-Paterek ze Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Koło w Sandomierzu. Podczas wydarzenia odmówiono modlitwę za duszę zmarłego. Okolicznościowe przemówienie wygłosił Zbigniew Puławski prezes SCP, przybyłym uczestnikom za obecność podziękował Marcin Marzec gospodarz miasta.

Aleksander Patkowski – redaktor wielu czasopism i wydawnictw. Społecznik na miarę swoich niezwykłych czasów. Urodził się 4 marca 1890 roku w Ożarowie na ziemi sandomierskiej. Dzieciństwo i młodość spędził w Sandomierzu. Dorastał w rodzinie o tradycjach inteligencko – ziemiańskich zdominowanych nurtem świadomego patriotyzmu. W Sandomierzu ukończył progimnazjum rosyjskie, ale maturę zdobył w cenionym, prywatnym gimnazjum polskim Pawła Chrzanowskiego w Warszawie. Na dwóch znakomitych uniwersytetach; lwowskim i krakowskim studiował klasykę, anglistykę i polonistykę. Po uzyskaniu dyplomu wrócił do rodzinnego Sandomierza i z miejsca przystąpił do organizowania gimnazjum polskiego. Uczył w nim do 1923 roku zyskując opinię wybitnego nauczyciela i wychowawcy. W 1923 roku Aleksander Patkowski wraz ze swoją żoną Zofią przeniósł się do Warszawy, do pracy w Towarzystwie Urządzeń Szkolnych i Laboratoryjnych „Urania”. W 1928 roku podjął pracę w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Równocześnie kierował biblioteką tego ministerstwa. Podczas wojny uczył na tajnych kompletach, wiele pisał. 12 stycznia 1941 roku został aresztowany przez gestapo i uwięziony na Pawiaku. Zginął 22 marca 1942 roku w Oświęcimiu.