Upadek jednego z najbliższych współpracowników papieża. „Kocham cię, ale nie mogłem postąpić inaczej”

Według źródeł zbliżonych do Watykanu, papież miał osobiście namawiać Becciu, by podjął taką decyzję. A mówiąc bardziej wprost wymusił ją, bo sam kardynał nie tylko nie poczuwa się do winy, ale twierdzi, że ta dymisja to wielka tragedia dla niego, dla jego rodziny i dla jego kraju. Rodzina ma tu znaczenie szczególne, bo upadek wpływowego kardynała wiąże się z działalnością jego krewnych, do której jeszcze wrócimy.

Kardynał Becciu ma 72 lata, a z watykańską biurokracją jest związany od niemal czterech dekad. Działał w służbie dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej m.in. w krajach afrykańskich, na Kubie, w Nowej Zelandii czy Wielkiej Brytanii. Był uznawany za jednego z najzdolniejszych i najbardziej obrotnych hierarchów watykańskich. W latach 2011-2018 był drugą najważniejszą osobą w Sekretariacie Stanu i miał olbrzymi wpływ na watykańskie finanse. Zawiadywał świętopietrzem – dorocznymi ofiarami, przesyłanymi z całego świata do Stolicy Apostolskiej na działalność charytatywną papieża.

Według włoskich komentatorów, Becciu był także jednym z najbliższych współpracowników Franciszka. Człowiekiem, któremu następca świętego Piotra ślepo ufał. Papież miał powiedzieć w prywatnej rozmowie: „kocham cię, ale nie mogłem postąpić inaczej”. Przypomnijmy, że Franciszek mianował go kardynałem zaledwie dwa lata temu.

Becciu nie pogrążyły – tak jak innych purpuratów, Theodora McCarricka czy Keitha O’Briena – afery obyczajowe z wątkami homoseksualnymi. W jego przypadku chodzi o malwersacje na szokującą skalę.

Zarzutów jest wiele. Jak podaje Associated Press chodzi m.in. o inwestycję Watykanu na londyńskim rynku nieruchomości, w której Kościół utopił miliony dolarów. W 2014 r. Stolica Apostolska za 200 milionów dolarów zakupiła udziały w biurowcu w londyńskiej Chelsea. Kiedy stała się jego wyłącznym właścicielem okazało, że przy okazji przekształcania biurowca w luksusowe apartamenty doszło do korupcji. W październiku 2019 roku watykańscy śledczy dokonali przeszukań w kilku biurach w sekretariacie stanu oraz lokalu AIF, czyli watykańskiej instytucji odpowiedzialnej za pilnowanie przejrzystości finansowej. Kilku duchownych otrzymało zakaz opuszczania Stolicy Apostolskiej.

Już wtedy pisano we włoskiej prasie, że w śledztwie – poza trefnymi transakcjami na rynku nieruchomości (w grę wchodzą nawet zarzuty prania brudnych pieniędzy) – badane są przekręty przy dysponowaniu pieniędzmi ze świętopietrza. Becciu inwestował te i inne środki w interesy nie mające żadnego związku z ich pierwotnym przeznaczeniem. Zatrudnił do tego finansistę Enrico Crasso, który skierował środki do funduszy spekulacyjnych w rajach podatkowych. Inwestycje te miały przynosić straty, ale ludzie powiązani z Crasso wypłacali sobie sowite wynagrodzenia.

Skala malwersacji jest gigantyczna – w sumie działalność Becciu mogła doprowadzić do zmarnotrawienia 454 mln euro. Chodzi głównie o pieniądze ze świętopietrza, które powinny trafić do ubogich lub na cele związane z kultem religijnym. Watykańscy śledczy badają, co stało się z nimi naprawdę.

W sprawie pojawia się wątek rodzinny. Okazuje się, że Becciu wykorzystywał wpływy w kościelnych instytucjach do wspierania przedsięwzięć i biznesów swoich braci. Miał co najmniej dwukrotnie uzyskać od Konferencji Episkopatu Włoch bezzwrotne pożyczki na rzecz powiązanej z włoskim Caritasem organizacji, której zarządcą jest jego brat Tonino. W latach 2013 – 2018 było to łącznie 700 tys. euro. Do brata miały też popłynąć środki ze świętopietrza – około 100 tys. euro. Nie wiadomo, czy pieniądze to zostały wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem, a więc na działalność charytatywną.

Ale to nie wszystko. Okazało się, że drugi brat kardynała, Mario Becciu – profesor psychologii na Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie – także korzystał z pieniędzy płynących z Watykanu. Czynił to przez, działającą m.in. w branży browarniczej spółkę Angel’s srl, w której ma 95 proc. udziałów. Kardynał miał też wspierać biznes korzystając ze swoich kontaktów i zachęcając potencjalnych klientów.

Okazało się także, że wpływy w kościelnych instytucjach do wspierania rodzinnych interesów potrafi wykorzystywać od lat. Kiedy był nuncjuszem papieskim w Angoli i na Kubie, firma jednego z jego braci modernizował w tych krajach kościoły. Przedsięwzięcie było oczywiście finansowane z funduszy misyjnych episkopatu Włoch.

Czytaj także: Brudna kasa Kościoła

Kardynał jednak jest butny. Twierdzi, że nie sprzeniewierzył żadnych pieniędzy. W duchu posłuszeństwa jednak przystał na sugestię papieża i zrezygnował z przywilejów jakie mu dawało bycie kardynałem.

Pisaliśmy niedawno o braku przejrzystości w finansach polskiego Kościoła katolickiego. Zwróciliśmy uwagę, że jednym ze źródeł generujących patologie w instytucjach kościelnych jest Watykan. Afera kardynała Angelo Becciu w pełni potwierdza nasze przypuszczenia. Sprawa jest szczególnie bolesna dla papieża Franciszka, gdyż chodzi o pieniądze pochodzące między innymi z datków wiernych z całego świata, których przeznaczenie było oczywiste – mieli na nich skorzystać najbardziej potrzebujących.

Czytaj także: Podatki księży. Dlaczego Kościół jest traktowany przez państwo polskie jak święta krowa?

Zgłoś naruszenie/Błąd