– Im bliżej tego momentu, tym bardziej to do mnie dochodzi – mówił Jakub Błaszczykowski w rozmowie z kanałem Łączy Nas Piłka. Choć w swojej karierze wizualizował sobie różne rzeczy: jak kogoś kiwał, jak strzelał gola, jak dostawał powołanie do kadry, to tego momentu wizualizować się nie dało. A może wybitny reprezentant Polski nigdy nie chciał tego robić.
Piękny i smutny dzień w loży Jakuba
To pożegnanie zaczęło się już na rozgrzewce. 45 minut przed meczem Stadion Narodowy był już w połowie wypełniony. Kibice wstali i gorąco przywitali wychodzącą na rozgrzewkę kadrę brawami.
Koszulek z numerem 16 kibice na sobie za wiele nie mieli. Widać, że przez niemal cztery lata od ostatniego meczu Jakuba Błaszczykowskiego w kadrze, czas zrobił swoje. Najbardziej popularne są teraz koszulki z napisem “Lewandowski”, choć i tak większość kibiców nosi na nich już swoje nazwiska.
Wyjątkiem była loża Kuby, to tu zasiadła jego rodzina przyjaciele, koledzy z boiska. Był i Jerzy Brzęczek, był brat Dawid, była żona i dzieci. Był też Łukasz Fabiański. Były bramkarz naszej kadry i jeden z najlepszych kolegów Błaszczykowskiego, najgłośniej krzyczał wraz z byłym selekcjonerem, gdy spiker wyczytywał skład kadry. Przy numerze 16 cały stadion wrzasnął zresztą z całych sił. Na sektorze w loży Błaszczykowskiego było kilkadziesiąt osób. Poddenerwowanych, wzruszonych i przeżywających ten piękny, ale i smutny dzień.
Jakub Błaszczykowski, który zgodnie z przewidywaniami wyszedł w pierwszym składzie w opasce kapitana, dostał od prezesa PZPN pamiątkową koszulkę w ramce z numerem 109 – to liczba jego meczów w kadrze. Spiker przy wyczytywaniu składu meczowego, po przeczytaniu nazwiska Kuby zrobił przerwę. Publiczność mogła pierwszy raz mocno wesprzeć pomocnika kadry. A potem zaczął się mecz. Ostatni.
)
Szpaler i do bliskich
Kuba na boisku ustawiał się wysoko, sporo biegał do rywali. Po jednym z kontaktów z przeciwnikiem przez chwilę leżał na boisku. Dobrze włączył się w jedną z groźniejszych akcji Polaków w pierwszej połowie, gdy zagrywał do Bartosza Bereszyńskiego. Publiczność kilka razy skandowała jego nazwisko i wstała z miejsc, gdy Błaszczykowski dostał piłkę na wolną przestrzeń.
Był on i Antonio Rudiger. Polak utrzymywał się przy piłce, próbując wyjść sam na sam z bramkarzem, długo przepychał z rywalem, ale ten w końcu wytrącił mu piłkę. To mógł być najpiękniejszy scenariusz sportowego pożegnania Błaszczykowskiego. Znowu wyszłoby na jego. Bo kiedy wracał, kiedy było trudno od strony zdrowotnej i sportowej, to na boisku zawsze robił coś z niczego. Jak wtedy gdy pięć lat temu z meczu z Portugalią, przy krytyce dotyczącej powołań wszedł na końcówkę i strzelił gola.
Błaszczykowski boisko opuszczał, przechodząc przez szpaler, który zrobili mu zawodnicy dwóch drużyn. Kibice krzyczeli “Błaszczyyyykowski” a potem “Dziękujemy”. Błaszczykowski poszedł do szatni przytulając się pod drodze ze swoją najbliższą rodziną, a potem do loży do swych bliskich. Trybuny przed tą lożą opustoszały jeszcze przed końcem pierwszej połowy, bo wtedy już w środku w sali VIP wszyscy poszli wyściskiwać Kubę.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS