Ostatnimi czasy poddaję się różnym umartwieniom (za moje grzechy!), a jedną z form ekspiacji jest czytanie książek Donalda Tuska. Pisałem już na temat dzieła “Szczerze”, gdzie ujawnia on swoją drugą naturę, a mianowicie proroka, który w polityce przewidział prawie wszystko. Tym razem pokutowałem na kanwie utworu “Wybór”, popełnionego przez byłego premiera razem z niejaką Anne Applebaum. Występuje ona na okładce dzieła w płaszczu, który był ostatnim krzykiem mody wśród komunistycznej elity w latach pięćdziesiątych. Poza tym jest żoną jakiegoś znajomego Donalda Tuska, którego zasługi oni często w książce podkreślają, posługując się zdrobnieniem Radek. Z kolei Tusk, przewidywalny niczym sweterek w romby, na okładce upozował się na dzielnego szeryfa z obrazu “W samo południe”. Mniejsza z tym, skupmy się na meritum tej politologicznej perełki.
Otóż dzieło “Wybór” skomponowane jest na zasadzie personalnych i rzeczowych antynomii. Przykładowo Jarosław Kaczyński występuje w utworze jako cyniczny gracz, natomiast Donald Tusk jako romantyczny wizjoner. Kaczyński eksportujący węgiel z Rosji jest prorosyjskim energetycznym trollem, natomiast Tusk nie mający nic przeciwko sprzedaży Rosjanom polskiego Lotosu jest po prostu heroldem wolności gospodarczej. I tak wszystko, co Kaczyński robi jest w interesie putinowskiej Rosji, natomiast wspomniany Radek, który namawia ukraińskich opozycjonistów, żeby podpisali porozumienie z krwawym satrapą, “mówi to w jak najlepszej wierze”.
W tej poetyce za aferą taśmową, która obaliła rząd Tuska “stoi jakiś podejrzany biznesmen, który handlował węglem z Rosją”. I wszystko jest jasne, skoro handlował z Rosją, żadnych wątpliwości, ruski agent. Sorry, jest jedna rzecz, która budzi wątpliwość małżonki wspomnianego Radka: “Nie wiadomo, czy FSB bezpośrednio wydawała rozkazy temu biznesmenowi”. Subtelna sugestia, że węglowego handlarza prowadził kremlowski łącznik. W głowie się nie mieści, żeby rząd przyszłego prezydenta Europy mógł upaść z powodu dwóch kelnerów i kierownika sali. Natomiast gdy putinowskie media nazywały premiera Tuska “ich człowiekiem w Warszawie” to było zwyczajne ględzenie bez żadnego podtekstu ani znaczenia.
Rurociąg Nord Stream 2? No cóż, Angela Merkel to “polityczka głęboko moralna”. Jednak “skapitulowała w sprawie gazu z Rosji i Nord Streamu”. Siła złego na jednego. Zatem w domyśle mamy jak na dłoni, że przewodniczącego Europejskiej Partii Ludowej Tuska w tej sprawie nie należy winić ani posądzać o służalczość, skoro nawet Merkel okazała się bezsilna. Wiktor Orban buduje z rosyjską pomocą elektrownię atomową, “kieruje nim żądza władzy i chciwość, chodzi mu o pieniądze”. Natomiast budowa przez Niemców na spółkę z Putinem Nord Stream 2 jest niewarta takiej ostrej krytyki. Niemcy nie są chciwi, a Donald Tusk jest przecież rozważny i nie chodzi mu o władzę ani pieniądze.
O smoleńskiej katastrofie małżonka wspomnianego Radka wspomina bez zahamowań i przesądów: “przybywało dowodów, mieliśmy czarną skrzynkę, wiedzieliśmy, co się działo na pokładzie Tupolewa”. Pełna transparentność. Małżonka Radka nie wspomina jedynie, że dowody zbierało i śledztwo prowadzili ludzie FSB/KGB pod egidą Putina, bo to przecież przyczynkarstwo niewarte wspomnienia. Tusk z kolei zwraca uwagę jak “istotna jest czysto polityczna kalkulacja Kaczyńskiego”. Bo Tusk nie miał żadnej kalkulacji politycznej, gdy godził się na propozycję Putina, by podczas wizyty w Katyniu pominąć, czyli zmarginalizować osobę prezydenta Kaczyńskiego.
Donald Tusk z troską wspomina kolegów samorządowców z PO, którzy “otrzymują podobnie brzmiące listy, których autorzy grożą im śmiercią”. Tylko przez roztargnienie nie wspomina o samorządowcach z PIS, którzy padli ofiarą niejakiego Cyby, członka PO. Ale to przecież marginalia. Na koniec zabawna historyjka. Dzieło Tuska i Applebaum ukończono w połowie listopada 2021, czyli zaledwie trzy miesiące temu. Otóż autorzy ubolewają w nim, że “Ukraina zniknęła z polskiej polityki. To jeden z największych błędów ostatnich lat”. W świetle obecnych wydarzeń na wschodzie Europy i roli w nich Polski, to jedno z najgłupszych zdań w tej książce.
PS Żona moja mówi, że jeśli mam się umartwiać na serio, to powinienem oglądać powtórki z Sylwestra Marzeń, albo Kids Voice. No, bez przesady, aż takich grzechów to ja na sumieniu nie mam. Zmuszony więc jestem dodać, że umartwiam się także na dziełach historycznych. W czasie największego COVIDU przebiłem się przez utwory Piotra Zychowicza, który nader obficie korzysta z różnych profesorów potwierdzających jego tezy. Generalny wniosek jest dość przygnębiający. Otóż można postawić najbardziej absurdalną, kretyńską czy wręcz groteskową tezę i zawsze znajdzie się profesor, który to podchwyci, a nawet naukowo uzasadni. Profesora dzisiaj można równie łatwo wynająć jak grajka na wesele.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS