- Sztuczną inteligencję projektują, optymalizują i wdrażają ludzie, jest więc ona odbiciem ich założeń, wartości i sposobu patrzenia na świat
- W przypadku systemów, które wpływają na życie i prawa ludzi, decyzja o celach, jakie im stawiamy, jest polityczna. Nie techniczna
- AI sprawdza się w wykrywaniu prawidłowości i przewidywaniu trendów, ale nie działań i decyzji podejmowanych przez konkretnych ludzi
W tym tygodniu Komisja Europejska opublikowała tzw. białą księgę¸ czyli programowy dokument przedstawiający możliwe założenia regulacji sztucznej inteligencji w Unii Europejskiej. To materiał do szerokiej debaty, a nie konkretna propozycja prawna, którą sto dni wcześniej zapowiadała Ursula von der Leyen. Tym samym mamy tutaj dwie dobre informacje: z jednej strony brukselscy urzędnicy nie porywają się z motyką na słońce, próbując napisać nowe prawo na kolanie, z drugiej – nie wycofują się pod presją internetowego biznesu i aktywnie wchodzą do gry.
Trzy mity, które trzeba obalić
Zanim zaczniemy debatę o sposobach regulacji zastosowań sztucznej inteligencji, musimy obalić trzy obecne w dyskusji publicznej mity na jej temat. Oczywiście, sporo jest pytań, na które nie znamy jeszcze ostatecznej odpowiedzi, ale wiele wątpliwości rozwiała już nauka. Warto te fakty zebrać i potraktować jako punkt wyjścia, a debatę polityczną skoncentrować na wątkach, które naprawdę są sporne.
Mit 1: Sztuczna inteligencja jest w pełni obiektywnym mechanizmem podejmowania lub sugerowania decyzji
Rzeczywistość: Sztuczną inteligencję projektują, optymalizują i wdrażają ludzie, jest więc odzwierciedleniem ich założeń, wartości i sposobu patrzenia na świat.
Sztuczna inteligencja nie jest naturalnym żywiołem, nie rozwija się niezależnie od człowieka w pełni obiektywny sposób. Ten fakt ma daleko idące konsekwencje. Ludzie decydują o tym, jakie zadania realizują tworzone systemy, na jaki odsetek błędów sobie pozwalają, pod jakim kątem są zoptymalizowane, co traktują jako sukces, a co jako koszt. Konkretnie decyzje podejmują projektanci i właściciele tych systemów.
Nie mamy już czasu na snucie futurystycznych wizji i debaty o tym, czy sztuczna inteligencja nas zabije. Zamiast spekulować na temat nierealnych aktualnie scenariuszy, powinniśmy się przyjrzeć się temu, jak ją wykorzystujemy, a tym samym szukać oszczędności, wygody lub odpowiedzi na pytania, które dla człowieka okazały się trudne.
W 2020 r. mamy już wiele doświadczeń pozwalających trzeźwo spojrzeć na to, jak coraz odważniejsze korzystanie z algorytmów i uczenia maszynowego zmieniło komercyjne usługi i politykę publiczną. W ostatniej dekadzie ta technologia na dobre zadomowiła się w naszych urządzeniach, aplikacjach do mierzenia każdego elementu życia, serwowanej nam nieustannie reklamie. Pojawiła się wszędzie tam, gdzie w grę wchodzi modelowanie ludzkiego zachowania: począwszy od oceny zdolności kredytowej, przez planowanie komunikacji miejskiej, a na ocenę, komu należą się świadczenia społeczne, skończywszy.
Tworząc system oparty o sztuczną inteligencję, trzeba zdefiniować cel i odpowiedzieć sobie na pytanie, po czym poznamy, że nasz system dobrze działa. Sztucznej inteligencji nie wystarczy polecenie: „Zrób tak, żeby było lepiej!”. Potrzebne są wyznaczniki sukcesu, które da się przetłumaczyć na język matematyki, i precyzyjne formuły. Niezwykle istotne są też wskaźniki, czyli powiedzenie, czego algorytm powinien unikać. Czy chodzi o to, żeby nikt, kto zasługuje na kredyt lub świadczenie społeczne, nie odszedł z kwitkiem? Czy raczej o to, żeby nie zmarnować pieniędzy i nie zainwestować w osobę, która okaże się niewiarygodna albo niewypłacalna?
Z punktu widzenia człowieka te dwa cele wydają się podobne. Z punktu widzenia sztucznej inteligencji są zupełnie inne, bo opierają się na różnych funkcjach matematycznych i wymagają sformułowania innych poleceń. Jeśli system ma przede wszystkim unikać błędu w postaci „przepuszczenia przez sito” niewłaściwej osoby, to oznacza, że sito musi być bardzo gęste i czasem nie przepuści również człowieka, który spełnia kryteria. Jeśli zależy nam na tym, żeby nikt, kto zasługuje na kredyt lub świadczenie, nie został pominięty, musimy wybrać sito o większych oczkach. Wtedy jednak przepuścimy więcej ludzi, którzy okazują się nie spełniać kryteriów kredytowych lub warunków dostępu do świadczeń. W przypadku systemów, które wpływają na życie i prawa ludzi, decyzja o celach, jaki im stawiamy, a zarazem o błędach, jakie preferujemy, jest polityczna – nie techniczna.
Nie uciekniemy od tego, że decyzje podejmowane lub sugerowane przez sztuczną inteligencję mają realny wpływ na l … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS