PiS ukradł Polakom radio i telewizję publiczną. Obiorę złodziejom i oddam polskim obywatelom należną im własność.
Jaka jest TVP każdy widzi, jakie jest Polskie Radio każdy może usłyszeć. I szybko przekonać się, że nie są to media publiczne. Jak to zapisano w ustawie, lecz partyjne w formie i narodowo-katolickie w treści przekaziory.
Elity PiS nie kryją, że zawłaszczone przez nie media jawnie i kłamliwie wspierają ich partię i ich rząd. Uważają wręcz, że taka pro PiS-owska TVP jest gwarantem „pluralizmu” w mediach, bo TVN jest krytyczna wobec tej władzy, a Polsat bywa krytyczny.
Nie dodają ci zakłamańcy, że TVP i PR to instytucje utrzymywane z budżetu państwa, czyli z podatków płaconych przez wszystkich obywateli naszego kraju. TVN i Polsat to stacje komercyjne utrzymujące się z reklam. Zatem media utrzymywane przez wszystkich obywateli naszego państwa nie mogą hołdować jednej ideologii i wspierać tylko jedną partię polityczną.
Dobro narodowe i obywatelskie
TVP i Polskie Radio nadal są największymi instytucjami upowszechniania kultury i edukacji w naszym kraju. Ich działalność określa ustawa o radiofonii i telewizji z roku 1993, czyli już antyczna ustawa. Powstała ona w czasach kiedy nie było jeszcze takich komercyjnych telewizji jak TVN i Polsat, kiedy nie było tak powszechnego Internetu.
Dodatkowo nieprecyzyjne określenie statusu mediów publicznych przez ówczesnych ustawodawców sprawiło, że polskie media publiczne, zwłaszcza telewizja, cierpią na rozdwojenie jaźni. Z jednej strony ustawa nakłada na nie obowiązek wypełniania „misji” nadawczej, czyli rzetelnego informowania o Polsce i świecie, propagowania i upowszechniania kultury narodowej i wszelkich mniejszości oraz powszechnego edukowania.
Z drugiej strony media publiczne egzystują na skomercjalizowanym rynku medialnym, co powoduje, że faktycznie konkurują z mediami komercyjnymi.
Ponieważ najłatwiej konkuruje się z tymi mediami produkując najgłupsze audycje, to TVP i PR wiele razy w takie ogłupienie popadały.
Jeśli Lewica dojdzie do władzy, to TVP i PR zostaną odebrane z rąk PiS-owskich szalbierzy. Stworzymy z TVP i PR nowoczesne media dla wszystkich obywateli naszego kraju. Obywateli polskich wszystkich narodowości, wyznań i bez wyznań, wszystkich orientacji i poglądów. Także narodowych katolików.
Media publiczne przestaną konkurować z komercyjnymi, ścigać się z nimi w kategorii „słupki oglądalności”. W kategoriach najgłupszy program roku. Będą za to rzetelnie informować o tym co się w Polsce, Europie i na świecie dzieje. Będą uczyć polskiej kultury i wspierać jej tworzenie. Kultury polskiej jak najszerzej rozumianej. Czyli kultury wszystkich mieszkających w naszym kraju i wszystkich do polskości odwołujących się. Kultury duchowej i materialnej. Artystycznej, politycznej i gastronomicznej.
Warto przypomnieć, że wedle badań Eurostatu media publiczne nadal postrzegane są jako największa instytucja upowszechnia kultury i edukacji.
Obywatelu zapłać
Nie da się zreformować mediów publicznych bez zapewnienia im stabilnych źródeł finansowania. Obecnie obowiązujący abonament radiowo-telewizyjny już nie działa.
Gwóźdź do jego trumny wbił w 2008 roku premier Donald Tusk. Najpierw rozwalił on parlamentarne porozumienie PO-PSL i SLD reformujące media publiczne. Potem ogłosił, że abonament radiowo-telewizyjny zostanie zlikwidowany. Obietnicy swej nie dotrzymał. Ale setki tysięcy obywateli naszego kraju przestało go płacić licząc, że skoro premier obiecał to tak będzie.
W czasie swych czteroletnich rządów PiS dokładał do rozbuchanych kosztowo TVP i PR kolejne dotacje z budżetu państwa. Pomimo wielokrotnych i solennych obietnic czołowych intelektualistów PiS-owskich, takich jak Krzysztof Czabański czy Joanna Lichocka, elity PiS nie udźwignęły umysłowo podjętego zobowiązania i nie stworzyły nowego, stabilnego systemu finansowania mediów publicznych. Zaproponowana przez nich opłata od gniazdka elektrycznego była kompromitująca. Pokazała jak słabą mają znajomość problemów medialnych.
SLD jeszcze w 2008 roku miał przygotowany system finansowania mediów dzięki odpisom podatkowym. Opracowała go była wiceminister finansów Joanna Mucha. Niestety ten, najlepszy z obecnych, system może nie uzyskać większości parlamentarnej. Bo PSL i PiS nie chcą słyszeć o jakimkolwiek podatku, a w PO trwają dyskusje o prywatyzacji mediów publicznych. Dlatego zapewne większość parlamentarna poprze finansowanie z budżetu państwa.
Nie jestem jego zwolennikiem. Bo finansowanie z corocznie uchwalanego deficytu budżetowego, zwanego budżetem państwa, może uzależnić kierownictwa mediów publicznych od rządzącej większości. Lepiej będzie wpisać do ustawy, że budżet mediów publicznych składał się będzie z corocznych odpisów budżetowych: kancelarii prezydenta RP, Sejmu i Senatu RP, ministerstw i centralnych urzędów państwowych. Odpisów o zagwarantowanych ustawowo procentowych wartościach. Dzięki temu media publiczne zyskają gwarancje stabilnych dochodów. I dodatkowe zobowiązanie do rzetelnego i bezstronnego informowania o pracy organów państwa.
Kierownictwo zreformowanych mediów publicznych powinno być wybierane przez Sejm i Senat. Co roku powinno składać sprawozdanie polskiemu parlamentowi z wykonania swych obowiązków kulturalno-edukacyjnych i uzasadniać celowość wydania publicznych pieniędzy. Wybierająca takie kierownictwa większość parlamentarna byłaby odpowiedzialna politycznie za działalności władz mediów publicznych.
Autorstwo: Piotr Gadzinowski
Źródło: Trybuna.info
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS