Przyspieszenie uderzeń polskich wojsk z północy (znad Wkry) i z południa (znad Wieprza) przyniosło triumf w Bitwie Warszawskiej. Nastąpiło to dzięki naszemu wywiadowi radiowemu, który 13 sierpnia przechwycił depeszę sztabu Tuchaczewskiego nakazującą rozpoczęcie natarcia na Warszawę. Pewien genialny porucznik już rok wcześniej złamał szyfry wroga i Polacy wiedzieli z wyprzedzeniem o wszystkich jego krokach. To w dużym stopniu dało nam zwycięstwo w całej wojnie.
Polski wywiad zorganizował ppłk Józef Rybak (1882–1953), którego Józef Piłsudski poznał przed pierwszą wojną światową jako młodego kapitana wywiadu austriackiego, wyznaczonego do kontaktu z polskimi organizacjami strzeleckimi. Ujął wtedy Komendanta jako „polski patriota w obcym mundurze”. Nominację na szefa Oddziału VI Informacyjnego (od maja 1919 r. z cyfrą II) Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego – a więc wywiadu naszej nowo powstającej armii – wręczył mu 12 grudnia 1918 r.
Wraz z nim na szefa najważniejszej Sekcji II – Biura Wywiadowczego – powołał mjr. Ignacego Matuszewskiego (1891–1946), byłego oficera rezerwy armii rosyjskiej, zaangażowanego już w organizację wywiadu I Korpusu Wschodniego, a następnie w Kijowie na rzecz organizującego się WP. (Piłsudski nie znał go jeszcze wtedy osobiście, ale wiele dobrego o jego inteligencji, determinacji w działaniu i patriotyzmie mógł usłyszeć). Jak pisze prof. Grzegorz Nowik („Złamanie rosyjskich szyfrów, Dzieje.pl”):
„Tandem Rybak – Matuszewski, łączący niewątpliwe zdolności i rutynę kadrowego oficera wywiadu w przypadku pierwszego z nich, z ideowością, błyskotliwością i nieszablonowymi metodami działania drugiego, stworzył fundament centrali polskiego wywiadu wojskowego”.
Już 1 kwietnia płk Rybak przeszedł do Ministerstwa Spraw Wojskowych, ale wcześniej ściągnął do Biura Szyfrów centrali wywiadowczej swojego kolegę, mjr. Sztabu Generalnego c.k. armii Karola Bołdeskuła (1877–1944), który był – można tak powiedzieć bez najmniejszej przesady! – wyjątkowym na całą Europę znawcą tego, co się w Rosji w ostatnich latach dzieje. On to kierował bowiem podczas pierwszej wojny światowej radiowywiadem państw centralnych na Rosję, i to zarówno za cara, jak i rządu demokratycznego, a wreszcie po rewolucji bolszewickiej.
(…)
Cały tekst dostępny w sierpniowym numerze miesięcznika „Historia Do Rzeczy”!
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS