Badania przeprowadził zespół toksykologów kierowany przez specjalistów z University of Saskatchewan.
Międzynarodowy zespół badawczy, którym kierował amerykański toksykolog środowiska John Giesy, zajął się monomerami ciekłokrystalicznymi – chemicznym składnikiem zarówno płaskich telewizorów, jak i paneli słonecznych. Monomery te stanowią potencjalne zagrożenie dla ludzi i środowiska.
Naukowcy opracowali i przeanalizowali listę 362 powszechnie używanych monomerów ciekłokrystalicznych stosowanych w 10 różnych branżach i zbadali każdą substancję chemiczną pod kątem potencjalnej toksyczności. Ponadto przetestowano toksyczność monomerów powszechnie występujących w sześciu często używanych modelach smartfonów.
„Te półpłynne chemikalia mogą dostać się do środowiska w dowolnym momencie podczas produkcji i recyklingu, a także odparowują podczas spalania. Teraz wiemy również, że są uwalniane przez produkty po prostu podczas ich użytkowania” – powiedział Giesy.
Jak się okazało, określone monomery izolowane ze smartfonów były potencjalnie niebezpieczne dla zwierząt i środowiska. W testach laboratoryjnych stwierdzono, że związki te mogą hamować zdolność zwierząt do trawienia składników odżywczych oraz zakłócać prawidłowe funkcjonowanie pęcherzyka żółciowego i tarczycy – podobnie jak dioksyny i środki zmniejszających palność, o których wiadomo, że toksycznie działają na ludzi i inne organizmy żywe.
Aby zrozumieć, na ile powszechne jest występowanie tych monomerów w środowisku, badacze przetestowali pył zebrany z siedmiu różnych budynków w Chinach – stołówki, akademika, budynku nauczania, hotelu, mieszkania, laboratorium i zakładu naprawy elektroniki. Prawie połowa z 53 próbek dała wynik pozytywny na monomery ciekłokrystaliczne.
„Nie wiemy jeszcze, czy to problem, ale wiemy, że ludzie są na nie narażeni i chemikalia te mogą potencjalnie powodować negatywne skutki” – powiedział Giesy.
„Nasze opracowanie jest pierwszym, w którym wymieniono wszystkie stosowane monomery ciekłokrystaliczne oraz oceniono ich potencjał do uwolnienia się i spowodowania efektów toksycznych” – podkreślił Giesy. – „Przyjrzeliśmy się ponad 300 różnym związkom chemicznym i stwierdziliśmy, że prawie 100 ma znaczny potencjał powodowania toksyczności”.
90 proc. testowanych monomerów miało niepokojące właściwości chemiczne. Gromadzą się w organizmach, są odporne na degradację w środowisku lub są łatwo transportowane na duże odległości w atmosferze. Prawie jedna czwarta badanych substancji chemicznych miała wszystkie trzy niepokojące cechy.
„Obecnie nie ma norm określania ilościowego tych substancji chemicznych ani norm regulacyjnych” – powiedział Giesy. – „Jesteśmy na poziomie zerowym”.
Panele LCD są produkowane prawie wyłącznie w trzech krajach azjatyckich: Chinach, Japonii i Korei Południowej. Szacuje się, że w ubiegłym roku wyprodukowano 198 milionów metrów kwadratowych wyświetlaczy ciekłokrystalicznych – co wystarczyłoby na pokrycie całej karaibskiej wyspy Aruba.
„Ponieważ powstaje coraz więcej takich urządzeń, istnieje większe prawdopodobieństwo, że chemikalia dostaną się do środowiska” – powiedział Giesy.
Przez wiele lat ogromne ilości elektronicznych odpadów – w tym wyświetlaczy LCD – były demontowane, usuwane i wprowadzane do środowiska.
„W tej chwili nie ma pomiarów tych monomerów w wodach powierzchniowych. Naszym kolejnym krokiem jest zrozumienie losu i wpływu tych chemikaliów na środowisko”, powiedział Giesy.
W swojej poprzedniej pracy Giesy był pierwszym badaczem, który stwierdził, że toksyczne perfluorowane i polifluorowane chemikalia były szeroko rozpowszechnione w środowisku. Jego badania ostatecznie doprowadziły do zakazania całej klasy chemikaliów na całym świecie.(PAP)
Autor: Paweł Wernicki
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS