Miniony rok obfitował w wiele ciekawych wydarzeń podróżniczych. Oddział Międzyszkolny PTTK ma się w tym temacie czym pochwalić, i co najważniejsze może, bo zwiększająca się liczba członków to zasługa tak oferty jak i kadry przewodnickiej.
Wędruj z nami to akcja z założenia wakacyjna, w starachowickim oddziale trwa niemal cały rok, tak też było w roku ubiegłym. Wszystko zaczęło się od marcowej wycieczki na ziemię gombrowiczowską.
Z wizytą u hreczkosieja
Wyjątkowo o tej porze roku dopisała aura, to ważne, bo słoneczna pogoda sprzyja i zwiedzaniu i dobrym humorom. Na trasie OM PTTK znalazły się dwie miejscowości związane z budzącym wciąż skrajne emocje pisarzem, Małoszyce i Wszechświęte – tam gdzie „Witulin” przychodzi na świat i gdzie zostaje ochrzczony. W Małoszycach śladów po mistrzu jest niewiele, resztki czworaków i rządcówki, kamienne słupy z ogrodzenia dworskiego, z dawnego dworskiego parku ocalała aleja grabowa i staw, o którym Gombrowicz kilkadziesiąt lat później napisze: „Przypominam sobie jak w Małoszycach bawiłem się z chłopcami wiejskimi. Siekliśmy batami żaby”. – Trochę to zastanawiające, ze w takim miejscu jest tak mało pamiątek po znakomitym skądinąd pisarzu – mówi z żalem Janina Lorek Spadło, starachowicka bibliotekarka, która jest niemal na każdej wycieczce. I niestety ma rację, w Małoszycach, na podmokłym zresztą terenie, stoi tylko kamienna płyta z płaskorzeźbą głowy autora „Ferdydurke” i wyblakła tablica z biografią pisarza. Szkoda – mówili uczestnicy wycieczki, bo co prawda Witold może nie był specjalnie przywiązany do tego miejsca, w odniesieniu do niego nazywał się hreczkosiejem, ale mimo wszystko często przywoływał obraz Małoszyc w swoich utworach.
Kolejnym miejscem związanym z małym Witoldem jest miejscowość o ciekawej nazwie Wszechświęte. Cudowny gotycki kościół z XVIII wieczną chrzcielnicą, przy której został ochrzczony pisarz „całą gębą” , musiały zrobić wrażenie. Nie inaczej było z przykościelnym cmentarzem, który z Gombrowiczami co prawda nie ma nic wspólnego, ale cieszy oczy pięknymi XIX wiecznymi nagrobkami.
Byzuch u Ferdynanda –
– czyli Katowice i zwiedzanie Muzeum Śląskiego. Ta wycieczka cieszyła się ogromnym zainteresowaniem, miejsca rozeszły się jak ciepłe śląskie bułeczki i nie dziwota, bo muzeum w Katowicach ma sporo do zaoferowania. Zabytkowe budynki, historia kopalni „Katowice” (dawniej Ferdynand), wjazd na wieżę widokową, odpoczynek przy śląskich smakołykach i zwiedzanie wystaw malarskich i rzeźbiarskich – to była prawdziwa uczta dla konesera niezwykłych wrażeń. Nie zabrakło oczywiście Spodka i niezwykłego w swej prostocie i urodzie Pomnika Powstańców śląskich, ten ostatni w formie trzech orlich skrzydeł, symbolizujących trzy zbrojne powstania na Śląsku stał się tłem pamiątkowych fotografii.
– Bardzo mnie się to widzi, wszystko było fest gryfne – mówi Szymon Gąsowski, któremu kilka godzin na śląskiej ziemi wystarczyło, żeby się zakochać w śląskiej gwarze.
Porcelanowy
zawrót głowy
Powiat ostrowiecki skusił podróżników z Oddziału Międzyszkolnego PTTK w Starachowicach kilkoma atrakcjami. Po pierwsze Ćmielów gdzie, przemoknięci do suchej nitki, skryli się w ruinach zamku, który niegdyś był jedną z piękniejszych rezydencji. Mało tego, z tą budowlą związana jest, bardzo niejednoznaczna dla polskiej historii postać, Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła „sierotki” i legenda związana z powstaniem przydomka. Przechadzający się po ćmielowskim zamku (znużony przyjęciem) król Zygmunt August zauważył samotnie leżące w komnacie płaczące niemowlę, zapytał potem czemu ta sierotka tak sama leży. Przydomek był nadany z życzliwości stąd też przylgnął do Radziwiłła na stałe i przeszedł do historii.. Nie wiemy jaki „sierotka” był jako dziecko, ale w wieku dojrzałym był przykładem gorliwego katolika, nawet dewota, więc na resztę jego życia spuśćmy zasłonę milczenia. Co ciekawe nasi podróżnicy z PTTK wykazali się znakomita wiedzą na temat ćmielowskich ruin, wiedzieli doskonale, że zamek ów zdobyty został dzięki zamiłowaniu Polaków do zabaw, Szwedzi przebrani za weselników wykorzystali powyższe i nie mieli problemu ze zdobyciem rezydencji.
Jednym z punktów tejże wycieczki było coś co ucieszyło szczególnie panie, wizyta w ćmielowskiej manufakturze porcelany była sprawdzianem dla portfeli. Przepiękne, lekkie jak pajęcza sieć filiżanki, zwiewne figurki tancerek, urocze porcelanowe kocury, wielu hamowała cena. Nie zabrakło natomiast czasu wolnego i kawy, wypita w filiżance z ćmielowskiej porcelany smakowała o niebo lepiej niż w domu czy innej kawiarni.
W dzieciêcej
stolicy œwiata
Było to w maju, można zatem przypuszczać, że pogoda winna być wiosenna i słoneczna. Nic bardziej mylnego, lało jak z cebra. I o ile ci, którzy zwiedzali Rabkę – Zdrój, bo o niej mowa, jakoś sobie poradzili, to pozostali wędrujący po pobliskich górskich szczytach za wesoło nie mieli. Do historii Oddziału Międzyszkolnego PTTK przeszła opowieść jak to przewodnik Marcin Maruszak z gór bez butów wrócił. Sądzi się, że owe siedmiomilowe trzewiki, które pamiętają najbardziej szalone wyprawy, teraz wędrują same po górach i dolinach. a przynajmniej taką legendę stworzyła wierna uczestniczka górskich wypraw Małgorzata Trawczyńska.
Na miejskiej trasie znalazły się m.in dom Pod Trzema Madonnami, w którym mieści się Muzeum Zbójników i Górali. Trzeba przyznać, że tymże muzeum najbardziej zachwycone były panie, czystej krwi rozbójnik, który oprowadził po swoim królestwie nie mógł się opędzić od pięknolicych pań. Najbardziej fotogeniczne miejsce w tym zdrojowym mieście to pomnik Świętego Mikołaja, który stoi przed zabytkowym rabczańskim dworcem, Święty przedstawiony w stroju biskupim, z mitrą na głowie i pastorałem w dłoni, stoi on na kuli ziemskiej, na której zaznaczono miasta: Rabka-Zdrój, Mira i Rovaniemi. To urocze nawiązanie do faktu, że w rabczańskim uzdrowisku dzieci powracają do zdrowia i są pod szczególną troską, podobną do tej, jaką otaczał je św.Mikołaj.
Górska wersja wycieczki to Góry Szczebel i Luboń, tam właśnie zgubiono buty i czas, tak się starachowickim łazikom tam spodobało, ze zejść na niziny wcale nie chcieli.
Chcieć opisać wszystkie wyprawy to numeru by zabrakło, a zatem część pierwszą zakończymy na przededniu wakacyjnych ubiegłorocznych wypraw. CDN…
Aneta
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS