Test Intel Core i9-14900KS. Jeszcze bardziej wyżyłowana 14. generacja

Bohaterem dzisiejszego testu jest najwyższy model w ofercie niebieskich, a więc Intel Core i9-14900KS. Jest to przy tym pierwszy materiał zrealizowany w nowej procedurze dla procesorów, gruntownie odświeżonej względem poprzedniczki i rozbudowanej o dodatkowe pomiary. Mając na względzie, że już standardowy Core i9-14900K jest bardzo wyżyłowanym CPU, można się zastanawiać, co jeszcze Intel jest w stanie wycisnąć ze swojej architektury oraz litografii 10 nm. Tego dowiecie się niebawem, na podstawie szerokiego spektrum testów praktycznych, które obejmują różne aspekty codziennego użytkowania i pracy oraz zastosowania rozrywkowe.

Spis treści:

• Intel Core i9-14900KS: charakterystyka procesora
• Platforma testowa, metodologia
• Wydajność – emulacja, przeglądanie internetu
• Wydajność – kompresja danych, kompilacja, obróbka zdjęć
• Wydajność – konwersja audio/wideo
• Wydajność – grafika 3D
• Wydajność – rendering
• Wydajność – obliczenia, symulacje, szyfrowanie
• Wydajność – gry (A Plague Tale: Requiem, AC: Mirage, Call of Duty: Modern Warfare 3)
• Wydajność – gry (Counter-Strike 2, Cyberpunk 2077, Dragon’s Dogma 2)
• Wydajność – gry (Dying Light 2, Dziedzictwo Hogwartu, Far Cry 6)
• Wydajność – gry (Immortals of Aveum, Spider-Man: Miles Morales, SW Jedi: Ocalały)
• Wydajność – gry (Starfield, Wiedźmin 3: Dziki Gon NG, World of Tanks)
• Temperatury
• Zużycie energii
• Podsumowanie

W chwili pisania artykułu cena modelu Core i9-14900KS zaczynała się od 3199 zł. Oznacza to, że to zdecydowanie najdroższy procesor dla użytkowników domowych, jaki obecnie można znaleźć w ofercie tak Intela, jak i AMD. Dla porównania, Core i9-14900K to koszt min. 2668 zł, a pozbawiony zintegrowanej grafiki Core i9-14900KF uszczupli portfel nabywcy przynajmniej o 2569 zł. Innymi słowy, Core i9-14900KS od tych starszych oraz na papierze tylko symbolicznie słabszych modeli jest droższy o około 530-630 zł, tudzież o ok. 20-25%. To znaczna dopłata, zatem zasadnym pytaniem jest, czy topowy procesor od niebieskich jest warty takich pieniędzy i aspekt ten nie zostanie pominięty w dalszej części tekstu.

Core i9-14900KS to kolejne, jeszcze bardziej wyżyłowane wcielenie 14., a właściwie 13. generacji Intela. Zobaczmy, co jeszcze udało się wycisnąć niebieskim.

 Test ASUS ROG MAXIMUS Z790 APEX ENCORE. Mistrzowska płyta do podkręcania DDR5

Krótki komentarz odnośnie recenzowanego procesora

Jeżeli chodzi o specyfikację, Core i9-14900KS to oczywiście niezmiennie procesor 24-rdzeniowy oraz 32-wątkowy. Takie parametry wynikają z obecności ośmiu dużych rdzeni Raptor Cove ze wsparciem SMT oraz 16 małych rdzeni Gracemont, które tej techniki nie obsługują. Architektura jest dobrze znana, toteż nie jest żadnym zaskoczeniem, że na każdy duży rdzeń przypadają 2 MB cache L2, za to na klaster czterech małych mamy jej 4 MB, podczas gdy pamięci podręcznej trzeciego poziomu jest 36 MB. Wyższy jest z kolei współczynnik TDP, analogicznie jak dla Core i9-13900KS równy 150 W, gdzie typową wartością jest 125 W. Kolejna różnica względem Core i9-14900K to rzecz jasna maksymalne zegary, które zostały podbite o 200 MHz dla dużych rdzeni (tj. do 6,2 GHz) oraz o 100 MHz dla małych rdzeni (do 4,5 GHz). Innymi słowy, zapowiada się na to, że różnica wydajności będzie symboliczna.

Test Intel Core i9-14900KS: charakterystyka procesora

Głównym bohaterem dzisiejszego testu jest co prawda Intel Core i9-14900KS, ale z oczywistych względów przy takich materiałach nie sposób uniknąć porównań z innymi modelami – w tym przypadku Core i9-14900K. Dlatego też postanowiłem zebrać w tym miejscu komplet danych technicznych opisujących sprawdzone w boju procesory – tak, by dostarczyć Wam jak najwięcej użytecznych informacji. Poniżej odnajdziecie zarówno podstawowe wartości liczbowe, pokroju liczby rdzeni i wątków, zegarów czy współczynnika TDP, jak i bardziej praktyczne spostrzeżenia typu rzeczywiste taktowania w zależności od obciążenia i towarzyszące im napięcia.

Test Intel Core i9-14900KS: metodologia

Wszystkie testy zostały wykonane pod kontrolą systemu operacyjnego Windows 11 64-bit 23H2 oraz sterowników GeForce Game Ready 552.22, podczas rzeczywistej rozgrywki. Do pomiaru liczby klatek użyto programu Fraps w wersji 3.5.99 – w tym dla DirectX 12 (jedyna niedogodność pod tym API to brak OSD). Wyniki zamieszczone na wykresach są średnią arytmetyczną rezultatów z trzech odrębnych przebiegów, z kolei rozdzielczość zegara czasu rzeczywistego była ustawiona na sztywną wartość 0,5 ms.

Nastawy pamięci prezentują się następująco:

• DDR5-7000 MHz CL 34-42-42-76 2T.

Limity mocy były ustawione na następujących poziomach:

• Intel Core i9-14900K: PL1 = PL2 = 125 W lub PL1 = PL2 = 253 W,
• Intel Core i9-14900KS: PL1 = PL2 = 150 W lub PL1 = PL2 = 253 W.

Uwagi dodatkowe do testów:

• tryb pracy kontrolera pamięci RAM to Gear 2,
• we wszystkich przypadkach zoptymalizowałem timingi dalszych rzędów.

Platforma testowa

Test Intel Core i9-14900KS: wydajność

Część praktyczną rozpoczynamy od emulacji konsol i testów przeglądarkowych. Względem poprzedniej procedury, rozbudowana została pierwsza z wymienionych kategorii, poprzez dołączenie programów RPCS3 oraz Xenia, które pozwalają uruchamiać gry odpowiednio dla PlayStation 3 oraz Xbox 360. W obu przypadkach do testów służy Red Dead Redemption, a pomiary odbywają się na samym początku kampanii fabularnej, gdyż to bardzo wymagająca lokalizacja, idealnie nadająca się do sprawdzania osiągów procesorów.

Dolphin

RPCS3

Xenia Canary

Mozilla Firefox

Kompresja danych, kompilacja, obróbka zdjęć

Kolejne testy obejmują kompresję danych, kompilację oraz prostą obróbkę zdjęć. Idąc po kolei, pomiary w 7-Zip zostały znacząco zmodyfikowane, ponieważ wariant z jednym i wieloma plikami o podobnym łącznym rozmiarze w zasadzie niczego nie wnosił. Zamiast tego mamy jeden mały plik i jeden duży, który pozwala w większym stopniu wykorzystać wielowątkowość, a dodatkowo wprowadziłem test dekompresji. Co do drugiej grupy, zaktualizowałem kod źródłowy kodera x265 do najświeższego wydania, które do kompilacji asemblera korzysta z narzędzia NASM, wyraźnie wolniejszego od Yasm, przez co cały proces jeszcze bardziej bazuje na wydajności pojedynczego wątku. Pozostałe dwa projekty są natomiast w pełni wielordzeniowe, a jeżeli chodzi o obróbkę zdjęć, uzupełniłem testy o scenariusze z dodatkowymi przekształceniami (zmiana rozdzielczości i korekta kolorów).

7-Zip

GCC

Visual Studio

IrfanView

Konwersja audio/wideo

W dziale konwersji audio oraz wideo niewiele się zmieniło od czasu poprzedniej procedury. Jedyna modyfikacja to dodatkowe testy w HandBrake, polegające na kodowaniu dwóch plików naraz. To scenariusz warty zbadania, gdyż konwersja tylko jednego materiału źródłowego nie pozwala wykorzystać pełni potencjału najwydajniejszych CPU z wieloma rdzeniami, nawet gdy jest on w rozdzielczości 4K.

foobar2000: LAME MP3

foobar2000: FLAC

foobar2000: Monkey’s Audio

HandBrake: x264 4K

HandBrake: x265 4K

Grafika 3D

Testy obejmujące operacje związane z grafiką 3D także przetrwały z grubsza w niezmienionej formie. W wypadku programu Blender dokonałem wyłącznie drobną korektę dla operacji eksportu, zastępując format Wavefront przez bardziej wymagający obliczeniowo glTF 2.0. Ponadto wyeliminowałem test nakładania modyfikatora Subsurf, gdyż w najnowszych wydaniach pakietu Blender zadanie to wykonuje się praktycznie błyskawicznie, przez co przestało być dobrym scenariuszem do porównywania osiągów CPU.

3ds Max

Blender

Rendering

Odnośnie renderingu, główna zmiana to wykorzystanie najnowszej wersji benchmarka Cinebench – 2024. Ponadto zaktualizowałem programy 3ds Max, V-Ray i Blender, a uwagę warto poświęcić pierwszym dwóm z wymienionych. Mianowicie najświeższe wydania 3ds Max oraz V-Ray renderują tę samą scenę co poprzednio wyraźnie dłużej, tak więc właśnie to jest powodem wzrostu czasów w porównaniu do starszych testów.

3ds Max

Blender

Cinebench 2024

Obliczenia, symulacje, szyfrowanie

Obliczenia i symulacje to niezmiennie testy fizyki z pakietu 3DMark oraz wybrane projekty na platformie BOINC. Z kolei do badania wydajności szyfrowania wciąż służy program VeraCrypt, który posiada wbudowany benchmark, w którym ustawiam rozmiar bufora na 1 GB. Przy czym teraz podaję tylko wyniki dla pojedynczych algorytmów, bez pomiarów mieszanych, które na dobrą sprawę były wyłącznie ciekawostką.

3DMark

BOINC

VeraCrypt

Gry (A Plague Tale: Requiem, AC: Mirage, Call of Duty: Modern Warfare 3)

Pomiary w grze A Plague Tale: Requiem wykonuję w rozdziale Co pozostało, gdzie bohaterowie muszą przedostać się przez obszar “zablokowany” przez szczurzą armię. To wysoce wymagająca lokalizacja, która w dodatku dobrze (jak na tę grę) korzysta z wielowątkowości. W Assassin’s Creed: Mirage wybrany scenariusz polega na przebieżce ulicami Kolistego Miasta, w mojej ocenie najbardziej obciążającej procesor części mapy. Natomiast w Call of Duty: Modern Warfare 3 zdecydowałem się postawić na misję Cenny towar, jako że to jedno z niewielu miejsc, które są wymagające i powtarzalne (wahania FPS w zakresie nawet kilkudziesięciu klatek podczas patrzenia w jeden punkt to norma w większości innych lokalizacji).

A Plague Tale: Requiem

Assassin’s Creed: Mirage

Call of Duty: Modern Warfare 3

Gry (Counter-Strike 2, Cyberpunk 2077, Dragon’s Dogma 2)

Counter-Strike 2 to dość ciekawy przypadek, jako że mapa Ancient jest jedyna w swoim rodzaju, tzn. jej obszar z wodą jest ekstremalnie wymagający jak na standardy tej produkcji, co widzimy dla wartości minimalnych. Z tego powodu główny scenariusz to Inferno, tym bardziej, że jest nienagannie powtarzalny, czego o Ancient powiedzieć nie można. Z kolei Cyberpunk 2077 i Dragon’s Dogma 2 to produkcje, które dużo bardziej dają się procesorom we znaki, obydwie testowane też z włączonym śledzeniem promieni, choć w ich przypadku nie ma to dużego wpływu na liczbę FPS.

Counter-Strike 2

Cyberpunk 2077

Dragon’s Dogma 2

Gry (Dying Light 2, Dziedzictwo Hogwartu, Far Cry 6)

Wszystkie gry z tej sekcji obsługują śledzenie promieni, stąd znajdziecie dodatkowe testy z włączonym RT. Wpływ tej opcji na wydajność jest największy dla Dziedzictwa Hogwartu, umiarkowany dla Dying Light 2 oraz niewielki w przypadku Far Cry 6. Skupiając się jeszcze przez chwilę na polskim tytule, miejsce testowe zostało dobrane w taki sposób, aby lokalizacja była wymagająca tak dla niskiego, jak i wysokiego mnożnika LOD. To istotne, gdyż trafiają się miejsca, które stanowią wyzwanie dla procesorów przy umiarkowanej wartości LOD, ale niemal nie reagują na jej zwiększanie, podczas gdy gdzie indziej spadek jest znaczny, stąd właściwy wybór scenariusza jest kluczowy.

Dying Light 2

Dziedzictwo Hogwartu

Far Cry 6

Gry (Immortals of Aveum, Spider-Man: Miles Morales, SW Jedi: Ocalały)

Spider-Man: Miles Morales oraz STAR WARS Jedi: Ocalały to kolejne produkcje, w których aktywacja RT powoduje znaczny wzrost wymagań w stosunku do CPU. Niemniej druga z tych gier ma inną charakterystykę od Dziedzictwa Hogwartu, choć obie bazują na silniku Unreal Engine 4. Mianowicie dla STAR WARS Jedi: Ocalały użycie procesora po włączeniu RT wzrasta, a nie spada (tytuł jest wtedy w stanie spożytkować ~16 wątków). Za to w Immortals of Aveum testy odbywają się w bazie, gdzie trafiamy tuż po szkoleniu. Jest to miejsce bardzo wymagające i pełnymi garściami czerpiące z wielowątkowości, a w dalszej części kampanii natrafimy na lokalizację o niezwykle podobnej charakterystyce, gdzie walczymy ze znaczną liczbą przeciwników, w czym wysoki FPS bardzo się przydaje.

Immortals of Aveum

Spider-Man: Miles Morales

STAR WARS Jedi: Ocalały

Gry (Starfield, Wiedźmin 3: Dziki Gon NG, World of Tanks)

Starfield to w pewnym sensie gra legendarna, bo z pewnością na taki tytuł zasługuje w gronie optymalizacyjnych gniotów. Ale co ciekawe, z najnowszymi poprawkami od strony CPU to całkiem sensowna produkcja, o wysokich, ale jednak nie zabójczych wymaganiach, oraz dobrze radząca sobie z wielowątkowością. Jej przeciwieństwem jest Wiedźmin 3: Dziki Gon w wersji Next-Gen, która niespecjalnie potrafi wykorzystać potencjał wielu rdzeni, przez co bardziej bazuje na mocy pojedynczego wątku. Natomiast w World of Tanks zmieniłem scenariusz testowy, jako że wcześniej używana powtórka przestała działać po zaktualizowaniu gry, jednak nie ma powodów do obaw, bo nowe miejsce także jest całkiem wymagające jak na standardy tego tytułu.

Starfield

Wiedźmin 3: Dziki Gon NG

World of Tanks

Warunki testu temperatur Intel Core i9-14900KS

Wszystkie pomiary zostały przeprowadzane przy wykorzystaniu niezmienionej platformy testowej. Podczas testów Core i9-14900KS temperatura w pomieszczeniu wahała się w zakresie 23-24 °C, z kolei do wykonania odczytów posłużyło oprogramowanie HWiNFO64 w wersji 8.01-5420. Nad odpowiednimi warunkami pracy procesora czuwał zestaw chłodzenia wodnego MSI MEG CORELIQUID S360, zaś użyta pasta to Noctua NT-H1, charakteryzująca się brakiem potrzeby wygrzewania, tj. osiągająca optymalne wyniki tuż po nałożeniu. Aplikacji dokonałem sposobem “X”, który zapewnia poprawne rozprowadzenie materiału termoprzewodzącego.

Warunki testu poboru prądu Intel Core i9-14900KS

Do zbadania zużycia energii procesora Intel Core i9-14900KS wykorzystano watomierz Voltcraft Energy Logger 4000F, charakteryzujący się klasą dokładności na poziomie ±1% oraz pracą w trybie True RMS. Ta ostatnia cecha zapewnia pomiar rzeczywistej wartości skutecznej, czyli faktycznie pobieranej przez urządzenie, zamiast średniej podawanej przez tanie mierniki. Napięcie w sieci elektrycznej to oczywiście 230 V, natomiast częstotliwość 50 Hz. Wszelkie wartości na wykresach odnoszą się do kompletnej platformy testowej. Z uwagi na wysoką klasę sprzętu pomiarowego, w obu przypadkach wahania wskazań okazały się niewielkie, w zasadzie nieprzekraczające kilku W. Dlatego też jako odczyt właściwy przyjmuję wartość najczęściej pojawiającą się na wyświetlaczu.

Test Intel Core i9-14900KS: konkluzje

Przeprowadzone testy potwierdziły przypuszczenia i trzeba jasno powiedzieć, że Core i9-14900KS wydajnościowo różni się tylko odrobinę od Core i9-14900K. Skupiając się na wynikach dla limitu mocy 253 W, tzn. maksymalnego dopuszczonego przez specyfikację, topowy model wykazuje delikatną przewagę w testach jedno- i dwuwątkowych oraz dla obciążeń mieszanych, gdzie do głosu dochodzą wyższe maksymalne zegary. Choć dla pełnego obciążenia, kiedy czynnikiem ograniczającym taktowanie jest PL, minimalnie szybszy okazał się… Core i9-14900K. Dlaczego? Dlatego, że nasza sztuka Core i9-14900K ma lepszy krzem od egzemplarza testowego Core i9-14900KS, przez co osiąga marginalnie wyższe zegary przy tym samym limicie mocy oraz pełnym wykorzystaniu rdzeni. Oczywiście w ogólnym przypadku, tj. np. dla próbki kilkunastu sztuk obu rodzajów, mogłoby się okazać, że topowy CPU jednak jest przeciętnie lepszy, ale nawet jeżeli, to bezsprzecznie tylko minimalnie. Tak czy inaczej, jak na dłoni widać, że żadnej ścisłej selekcji bynajmniej nie ma i da się trafić na lepsze jądro krzemowe, wybierając teoretycznie słabszy procesor. A co tutaj najważniejsze, dysproporcję w osiągach między Core i9-14900K i Core i9-14900KS nie można nazwać inaczej niż pomijalną.

Intel Core i9-14900KS jest tylko marginalnie szybszy od Core i9-14900K, a do tego nie zawsze. Osobiście trudno mi znaleźć uzasadnienie dla istnienia tego modelu.

 Test nowego patcha w Alan Wake 2. Karty graficzne bez mesh shaders wreszcie odżyją?

Kilka słów na temat poboru prądu i temperatur oraz ocena końcowa

Co do poboru prądu, w zależności od tego, jak ustawimy limit mocy, potrafi być całkiem sensowny (dla 150 W, tj. zgodnie z TDP) albo jednak dość wysoki (dla 253 W). Analogicznie sprawa wygląda dla temperatur rdzeni i w tym miejscu warto przypomnieć, że praca ze zdjętym PL de facto nie wchodzi w grę. Podobnie jak dla Core i9-14900K, nawet przy Tj. Max podniesionym do 115 °C mamy niemal natychmiastowy throttling, a przecież użyte AIO słabe nie jest. Mając na względzie charakterystykę tych procesorów, naprawdę należy się zastanowić, czy żyłować limit mocy, gdyż jak pokazały pomiary przy PL równym 150 W, strata wydajności nie jest drastyczna (np. w renderingu nastawy 253 W były szybsze tylko o około 14-16%), a spadek zużycia energii i temperatur znaczny. Reasumując, ocena końcowa jest dokładnie taka sama jak w przypadku Intel Core i9-14900K, czyli przyznaję notę 6/10. Będąc szczerym, nie bardzo widzę sensu istnienia Core i9-14900KS, gdyż przewaga nad niższym modelem jest śladowa, cena wyraźnie wyższa, a nie należy zapominać o ostatniej aferze z niestabilnością. Osobiście nigdy nie natknąłem się na takie problemy z platformą LGA 1700, ale jeżeli będziecie mieli pecha i trzeba będzie aktywować tzw. profil bazowy, to teoretyczny potencjał topowego procesora, i tak dławiony przez PL oraz temperatury, tym bardziej nie zostanie wykorzystany. I tym mało optymistycznym wnioskiem żegnam się z Wami, zapraszając do komentarzy.

Intel Core i9-14900KS

Intel Core i9-14900KS – opinia

Intel Core i9-14900KS – plusy

• Świetne osiągi w grach komputerowych
• Doskonała wydajność w aplikacjach (małowątkowa, jak i wielowątkowa)
• Sensowna efektywność energetyczna dla PL 150 W (zgodnego z TDP)
• Kompatybilność ze starszymi płytami głównymi oraz pamięcią DDR4 (mimo wszystko)

Intel Core i9-14900KS – minusy

• Marginalne korzyści względem niższego modelu
• Bardzo wysoki pobór prądu i temperatury dla PL 253 W
• PCIe 5.0 nie dla wszystkich linii CPU
• Platforma LGA 1700 kończy swój żywot
• Cena wyraźnie wyższa od Core i9-14900K
• Zablokowane instrukcje AVX512 oraz potencjalne kłopoty ze stabilnością

Cena Intel Core i9-14900KS (na dzień publikacji): 3299 zł

Gwarancja: 36 miesięcy

Płytę główną do testów dostarczył:

Procesor do testów dostarczył:

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ