Na przełomie ostatnich 20 lat doszło do wielu zmian jeśli chodzi o sprzęt służący do formowania konstrukcyjnego poszczególnych elementów budynków z betonu monolitycznego.
Widać to choćby przez deskowania tracone, wprowadzone pierwotnie w latach 50’ ubiegłego wieku, a dziś postrzegane jako rozwiązanie innowacyjne w branży budowlanej. W niniejszym artykule szerzej przyjrzymy się tej technologii.
Początek deskowań traconych miał miejsce w momencie porzucania tradycyjnej cegły na rzecz pustaków zasypowych. Szczególnie po zakończeniu II wojny światowej i związanej z nią zniszczeń, poszukiwano możliwości na radykalne skrócenie czasu potrzebnego na ukończenie obiektów budowlanych. W związku z tym, zamiast wykorzystywania wyłącznie murowania, stosowano technikę suchego układania pustaków, które następie wypełniane były glinobitką.
Według Zygmunta Orłowskiego, autora Podstaw technologii betonowego budownictwa monolitycznego, deskowania tracone opierają się na regule mini-max. Ich cechami charakterystycznymi jest niski stopień pracochłonności i koniecznego nakładu finansowego, szybkość montażu oraz wykorzystywanie proekologicznych rozwiązań materiałowych. Niekiedy określane mianem deskowań „wbudowanych”, są one formami umożliwiającymi wypełnienie ich mieszanką betonową, aby wykonać dany element konstrukcyjny czy ustrój budowlany. W zależności od charakteru inwestycji, funkcja wspomnianych deskowań może być:
- konstrukcyjna,
- izolacyjna,
- izolacyjno-konstrukcyjna.
Oprócz powyższego podziału, można również dokonać klasyfikacji deskowań traconych uwzględniając kwestie związane z budową i ich sposobem użytkowania, co zostało przedstawione na poniższym rysunku:
Rys. 1. Klasyfikacja deskowań utraconych
Źródło: L. Korona, Innowacyjne technologie deskowań traconych, „Budownictwo i Inżynieria Środowiska”, nr 2 (2011), s. 309.
Istotnym czynnikiem wyróżniającym deskowania tracone na tle tradycyjnych jest brak konieczności wprowadzania czynności związanych z demontażem. Gdy element zostanie wbudowany, staje się on elementarną częścią konstrukcji. Co więcej, należy wspomnieć o materiałach używanych do tego, aby skonstruować formę. Technologia deskowań traconych charakteryzuje się stawianiem na ergonomię oraz ekologię, w której przeważają kompozyty takie jak włóknobetony czy siatkobetony.
Podsumowanie
Możliwość wykorzystania deskowań traconych dla nośnych konstrukcji budowlanych w postaci ścian (również tych pochyłych i nienośnych działowych), stropów, dźwigarów, filarów i schodów, stanowi wielofunkcyjną oraz innowacyjną technologię zdolną do adaptacji w przypadku rozmaitych placów budowy.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS