Powoli, z oporami, półsłówkami, ale jednak również i na łamy „Wyborczej” przedziera się wiedza, że Lech Wałęsa miał okres współpracy z komunistyczną Służbą Bezpieczeństwa. Co prawda towarzyszą temu zaklęcia o jego historycznej wielkości, ale to sprawa wtórna, każdy ma prawo do swojej oceny. Co prawda wspomina się o sprawie na marginesie i przy okazji, ale to zawsze coś. Najważniejsze, że prawda zwycięża.
Ale po kolei. Wyłomu w murze wyparcia i zaprzeczenia dokonała historyk Anna Machcewicz, badacz dziejów najnowszych. W weekendowym wydaniu „GW” opisała ona swoje problemy ze zdobyciem państwowego finansowania na książkę poświęconą wielkiemu strajkowi sierpniowemu w 1989 roku („Czego państwo nie dotuje”). Twierdzi, że eksperci ocenili jej dzieło dobrze, ale Rada Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki, działająca przy ministrze nauki, wniosek odrzuciła.
W odmownej decyzji przeczytałam, że „książka zgłoszona do konkursu – mimo licznych zalet – ma poważne braki warsztatowe, polegające na pomijaniu ustaleń historyków dotyczących biografii Lecha Wałęsy i Anny Walentynowicz”. Jeśli chodzi o szczegóły – za mało o agencie „Bolku, za mało o Walentynowicz, a za dużo o przywództwie Wałęsy. Pewnie powinno być na odwrót.”
Dalej Anna Machcewicz sugeruje, że humanistyka mainstreamowa jest prześladowana, co jest oczywiście żartem, ale to w sumie wątek nieistotny. Istotna jest puenta:
Wszak każdy głupi o tym wie, że teraz polską racją stanu jest informowanie świata, że Lech Wałęsa był przez kilkanaście miesięcy tajnym współpracownikiem SB. To, że zerwał tę współpracę i brak jest najmniejszych dowodów na to, by podjął ją znowu w okolicach Sierpnia czy kiedykolwiek później, nie ma znaczenia – podobnie jak to, że stał na czele strajku w stoczni, a potem całej „Solidarności”. Demaskatorsko-lustracyjne podejście do postaci Wałęsy – jak widać – zabija wszelki rozsądek i jest swoistym hołdem dla działań Służby Bezpieczeństwa. Generał Kiszczak chichocze z zaświatów i może się zasadnie uważać za współtwórcę polityki historycznej polskiego rządu.
Anna Machcewicz co prawda pomniejsza znaczenie współpracy Wałęsy z SB, pomija późniejsze nasycenie jego otoczenia ludźmi bardzo dziwnymi, pomija „dorobek” jego prezydentury w zakresie szukania elementów własnej teczki, bagatelizuje także niebywały fakt, że papiery na Wałęsę miał w swoim domu Kiszczak, ale jednak przyznaje, że Wałęsa współpracował. Że to nie jest wymysł ani tani zarzut, ale po prostu prawda. Więcej nawet, można odnieść wrażenie, że Autorka w pewien sposób próbuje wyjaśnić, dlaczego w swojej książce ten wątek zbagatelizowała. Co jednak ważne, nie twierdzi, że on nie istnieje.
To może mały, ale mimo wszystko przełom.
PS Czy na łamach „Wyborczej” wypada szydzić z Kiszczaka, owego „człowieka honoru”?
CZYTAJ TAKŻE: Lech Wałęsa nie jest autorytetem dla ponad połowy Polaków. SPRAWDŹ wyniki ciekawe badania pracowni Social Changes
Prej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS