Elżbieta II jeszcze w poniedziałek powierzyła Liz Truss misję uformowania nowego rządu. To był piętnasty premier, którego namaściła (Harolda Wilsona dwukrotnie). Pierwszym był Winston Churchill, gdy w 1952 r. udało mu się po raz kolejny przejąć władzę w kraju. Królowa miała wtedy niecałe 26 lat, jeszcze nie została formalnie koronowana. I nie miała świadomości, jaką historię zaczyna właśnie pisać. Ale wiedziała, jakie ma obowiązki.
„Deklaruję przed wami wszystkimi, że całe moje życie, czy to długie, czy krótkie, będzie poświęcone waszej służbie” – powiedziała w radiowym przemówieniu w 1947 r., wygłoszonym w dniu 21. urodzin. Później przez 75 kolejnych lat dowodziła, jak dosłownie traktowała te słowa.
Tak bardzo, że obowiązki służbowe wykonywała na trzy dni przed śmiercią – choć zdjęcia jej dłoni, gdy gratulowała Truss nominacji, dowodzą, w jak fatalnym stanie zdrowia wtedy się znajdowała
„Gazetom i mediom prasowym, a zwłaszcza herkulesowym wysiłkom kilku niedzielnych gazet, zawdzięczamy w dużej mierze ostatnie zainteresowanie problemami naszej obecnej i przyszłej egzystencji” – tak z kolei mówił następca królowej Elżbiety, król Karol III, w 1970 r. Też miał wówczas 21 lat. Nawiązywał wtedy do tak bliskiej mu kwestii troski o środowisko, ale mimowolnie dotknął kwestii bardzo żywej: zmian cywilizacyjnych.
Gdy Elżbieta II obejmowała tron, myślała przede wszystkim w kategoriach imperium – ale później przez większość czasu walczyła przede wszystkim o zachowanie monarchii.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS