„W grudniowy poranek 1941 r. właściciel sklepu przy ul. Miłej, zastaje na progu swego zamkniętego sklepu, trup dziecka. Sztywne małe wyschnięte z głodu ciałko ciasno wtulone w próg sklepu, tak że otworzenie niemożliwe bez usunięcia trupa” – tak zaczyna się komentarz dołączony do rysunku „Fundusz pogrzebowy”.
Dalej jest szczegółowy opis tego, co widać na ilustracji: „Na ulicy ruch handlowy coraz żywszy – można by już coś utargować, a tu takie nieszczęście – właśnie na tym progu zechciało się temu dziecku umierać. Ale zbawienie rychło przychodzi, zjawia się przedstawiciel zakładu pogrzebowego i z zawodową rutyną przystępuje przede wszystkim do zbierania »funduszu pogrzebowego«. Jedyny spadek po zmarłym dziecku – garnuszek gliniany – który czasami napełniał się darowaną zupą lub paru groszami, teraz wystawia przedsiębiorczy agient na środku chodnika. Dziecko pokrywa arkuszem papieru i przybierając pozę kaznodziei wzywa kwiecistymi hebrajskimi cytatami przechodniów do spełnienia ostatniego obowiązku wobec zmarłego. Efekt wkrótce osiągnięty – ci, którzy tak obojętnie przechodzili wczoraj obok konającego dziecka, dziś wzruszeni patetycznymi słowami kaznodziei rzucają grosz po groszu do garnuszka”.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS