Szalony rosyjski naukowiec, który odmówił przyjęcia nagrody wynoszącej milion dolarów

Każdego roku świat obiegają informacje o nowych odkryciach naukowych, czy potwierdzonych lub obalonych teoriach. Są jednak też takie sytuacje, w których naukowiec lub zespół dokonują prawdziwie epokowych i wiekopomnych dokonaniach. Autorem jednego z nich jest wspomniany Grigorij Perelman, który jako jedyny zdołał uporać się z tzw. milenijnym problemem matematycznym.

W 2000 roku za sprawą amerykańskiego Instytutu Matematycznego Claya wyodrębniono 7 największych problemów matematycznych, które określono mianem problemów milenijnych. Są one o tyle istotne, że zdaniem naukowców ich dowiedzenie (lub też zaprzeczenie) wpłynęłoby diametralnie na naukę jako taką.

Najstarszy z nich to równania Naviera-Stokesa, które nie dają uczonym spokoju od 1822 roku. Do dziś równanie nie zostało ostatecznie rozwiązane, a wyniki uznane zostały tylko w niektórych z przypadków. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku hipotezy Hodge’a oraz hipoteza Bircha i Swinnertona-Dyera.

Zupełnie nierozwiązane pozostały 3 z nich. Są to dylemat P vs NP, hipoteza Riemanna i teoria Yanga-Millsa. Obecnie z siódemki rozwiązanie zostało w pełni dowiedzione tylko w przypadku hipotezy Poincarégo. Autorem jest wspomniany bohater niniejszego tekstu, czyli Grigorij Perelman, który mógł otrzymać za swoją pracę okrągły milion dolarów. Mógł, bo odmówił.

Wspomniana hipoteza została uznana za kluczową dla topologii, czyli działem matematyki zajmującym się przestrzeni i ciągłego ich przekształcania. Matematyczne odkrycie Perelmana rzuciło zupełnie nowe światło na wszechświat, w którym się znajdujemy, a także na nasze wyobrażenie na jego temat — czyli jak potencjalnie może on wyglądać. 

Grigorij Perelman wykazał homeotopijność jedyności sfery pośród rozmaitości. Przekład tak wybitnie skomplikowanych obszarów matematyki należy do grona zadań karkołomnych, natomiast najczęściej porównuje się to do sytuacji, w której mając np. sferę, każdą położoną na niej krzywą można zamknąć bez odrywania jej od powierzchni i zdeformować od punktu do punktu. Inne obiekty, jak na przykład precle nie mają takiej właściwości.

Grigorij Perelman swoją pracę wyjaśniającą problem podzielił na 3 części, które zostały opublikowane kolejno w 2002 i 2003 roku … czytaj dalej