Święty Stanisław Kostka. Katolicy obchodzą święto patrona Polski

Stanisław Kostka urodził się w 1550 roku w Rostkowie, małej wsi znajdującej się obecnie w województwie mazowieckim. Jego rodzina należała do zamożnej szlachty. Był synem Małgorzaty z Kryskich i Jana Kostki, kasztelana zakroczymskiego, czyli urzędnika ziemskiego.

Stanisław Kostka wychowywał się wraz z trzema braćmi: Pawłem, Wojciechem i Mikołajem. Miał też siostry, jednak znane jest imię tylko jednej, Anny.

Stanisław wychowywany był w atmosferze religijnej. Od najmłodszych lat wyróżniał się pobożnością i powagą. Duży wpływ na to miała jego matka, która była pierwszą nauczycielką Stanisława. To prawdopodobnie od niej nauczył się swoich pierwszych modlitw. Naukę odbierał również od Jana Bilińskiego, który znacznie poszerzył jego wiedzę religijną.

Kiedy skończył 14 lat został wysłany wraz ze starszym bratem Pawłem do Wiednia, aby tam kontynuować naukę w prestiżowym kolegium jezuickim. Nie było to nic dziwnego, gdyż w tamtych czasach dzieci z rodzin szlacheckich często były wysyłane za granicę, aby zdobywały wiedzę w prestiżowych szkołach, często prowadzonych przez osoby konsekrowane. Stanisław w nauce był sumienny i pracowity. Dzięki swojej pilności szybko stał się jednym z najlepszych uczniów.

Podczas pobytu w Wiedniu, chłopak podupadł na zdrowiu i ciężko zachorował. Miał wysoką gorączkę, a jego stan bardzo szybko się pogarszał. Uważano nawet, że może umrzeć. Legenda głosi, że podczas choroby objawiła mu się św. Barbara i przyniosła Komunię Świętą. Miał też drugie widzenie, podczas którego ujrzał Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus. Otrzymał wtedy polecenie od Matki Bożej, by wstąpić do zakonu jezuitów.

To doświadczenie utwierdziło Stanisława w przekonaniu, że jego powołaniem jest życie zakonne. Rodzina początkowo sprzeciwiła się temu pomysłowi, ale to mu nie przeszkodziło, bo postanowił ostatecznie poświęcić swoje życie Bogu.

Swój nowicjat odbył w Rzymie i tam też w pierwszych miesiącach 1568 roku złożył śluby zakonne. Niestety kilka miesięcy później ponownie ciężko zachorował. Zmarł 15 sierpnia trzymając krucyfiks i gromnicę w rękach. Stanisław przewidział swoją śmierć, mówiąc do swojego przyjaciela na początku sierpnia, że przeczuwa, że ten miesiąc jest jego ostatnim w życiu.

Św. Stanisław Kostka zmarł mając zaledwie 18 lat. Choć żył tak krótko zdążył zasłynąć swoją pracowitością i nieustępliwością w dążeniu do realizacji powołania.

Jego młodość i poświęcenie stały się wzorem do naśladowania dla wielu młodych ludzi. To sprawiło, że w XVIII wieku stał się najbardziej znanym i czczonym na świecie polskim świętym. W 1674 roku został ogłoszony jednym z głównych patronów Polski. Ponadto jest patronem młodzieży, studentów oraz nowicjuszy w zakonie jezuitów.

Kult Stanisława Kostki rozszerzał się bardzo szybko. Jeszcze jako błogosławiony stał się popularnym orędownikiem wśród wiernych. Już wtedy w Polsce powstawały pierwsze kaplice i kościoły pod jego wezwaniem. W 1726 roku papież Benedykt XIII ogłosił go świętym. Początkowo na dzień jego liturgicznego wspomnienia w kościele katolickim wyznaczono datę 13 listopada.

Jednak z czasem przeniesiono je na 18 września. W związku z tym, że św. Stanisław Kostka patronuje polskim dzieciom i młodzieży, często w jego wspomnienie, które przypada na początek roku szkolnego, święci się podręczniki.

W 2024 r. święto św. Stanisława Kostki przypada środę. Jego wspomnienie nie jest świętem nakazanym, co oznacza, że tego dnia wierni nie są zobowiązani, by iść do kościoła, a za nieobecność w kościele nie grozi im grzech ciężki. Mimo to, księża zachęcają, by w miarę możliwości czasowych, iść wówczas na Mszę Świętą.