Św. Franciszek w Muzeach Watykańskich, na 800. rocznicę stygmatów

Krzysztof Bronk i Paolo Ondarza – Watykan

Pogrzeb św. Franciszka, Pseudo Jacopino

Nowo zaaranżowana pierwsza sala Pinakoteki Watykańskiej przedstawia nie tylko obrazy Franciszka z Asyżu, ale wprowadza również w jego epokę, w średniowieczną sztukę, w której piękno estetyczne nierozerwalnie łączy się z duchowym. Do rocznicowej ekspozycji wybrano wizerunki, które przedstawiają Biedaczynę już ze stygmatami. Otrzymał je, przypomnijmy, w 1224 r. na dwa lata przed śmiercią.

Św. Franciszek z Asyżu, Margaritone d’Arezzo

Pierwszy z obrazów pochodzi z 1262 r. i jest autorstwa Margaritone d’Arezzo. Namalowany na nim święty najbliższy jest opisowi, który pozostawił nam Tomasz z Celano, jeden z pierwszych franciszkanów. Obok tej tempery wystawiony został obraz z początku XIV w. przedstawiający pogrzeb świętego. Jego autorem jest Pseudo Jacopino. Wizerunkiem najstarszym jest natomiast obraz z 1235 r. przedstawiający cztery pośmiertne cuda świętego. Pochodzi on z warsztatu Giunta Pisano.

Głowa św. Łukasza, fragment mozaiki z 1230 r.

Wśród innych średniowiecznych dzieł sztuki wystawionych w pierwszej sali Pinakoteki na szczególną uwagę zasługuje głowa św. Łukasza. Jest to mały fragment gigantycznej mozaiki, która znajdowała się na fasadzie dawnej Bazyliki św. Piotra. Powstała w 1230 r. na zamówienie papieża Grzegorza IX, który osobiście znał św. Franciszka i dokonał jego kanonizacji, dwa lata po jego śmierci. To właśnie ta średniowieczna mozaika aż do 1606 r. jako pierwsza rzucała się w oczy pielgrzymów, którzy przybywali do Bazyliki Watykańskiej, zwłaszcza na Rok Święty. 

Pierwsza sala Pinakoteki Watykańskiej

Zgłoś naruszenie/Błąd