Supermiasta i superregiony 2040. Wymyślmy sobie województwo na nowo

Struzik, pytany o największe obecne wyzwania, wylicza m.in: – Są takie, jak dla całej Europy. Poradzenie sobie z pandemią, zapewnienie wydolności ochrony zdrowia. Ograniczenie zmian klimatycznych, głównie walka o czyste powietrze, przestawienie się z węgla na odnawialne źródła energii, transformacja energetyczna. Do tego transport publiczny – dofinansowanie do kolei i budowa oraz remonty dróg wojewódzkich.

A kiedy minie pandemia…

– Wtedy trzeba się będzie zmierzyć choćby z wykluczeniem komunikacyjnym – dodaje marszałek. – Naszym zadaniem jest też dalszy rozwój inwestycji strategicznych. Np. portu lotniczego w Modlinie. Do tego dochodzą kultura i edukacja: teatry, szkoły, muzea itd. Musimy je nie tylko utrzymać, ale i rozwijać.

My jednak prosimy o wasze propozycje dla województwa.

Może najważniejsze powinno być zdrowie – koronawirus przećwiczył nas dotkliwie i ujawnił, że w razie masowego zagrożenia nasza służba zdrowia szybko staje się mało wydolna. Może trzeba postawić na medyków? Kształcić w tym zawodzie więcej ludzi, zachęcać lekarzy do specjalizacji, o które jest trudno, oferować im coś, np. służbowe mieszkania na start, co by sprawiło, że zostaną w kraju, a nie będą szukać lepszej pracy za granicą? Może należałoby rozwijać sieć szpitali powiatowych? Co jeszcze? To już wasze zadanie. Swoją drogą, ciekawi jesteśmy, co sądzicie o rządowych planach centralizacji szpitali. Czy rzeczywiście pozwoli to rozwiązać kwestie zadłużeń, ułatwi zarządzanie ochroną zdrowia, czy może nic nie da, bo – jak twierdzi większość mazowieckich radnych – problemem nie jest struktura właścicielska, a zbyt małe pieniądze z NFZ? Z informacji z urzędu marszałkowskiego wynika, że tylko w czasie pandemii Mazowsze z kasy unijnej wpompowało 400 mln zł w 70 szpitali i 5 stacji pogotowia ratunkowego, do tego dorzuciło pieniądze własne. A i inne samorządy lokują w ochronie zdrowia swoje finanse. Czy gdyby tego nie robiły, system miałby szanse na przetrwanie?

Czyste powietrze to wyzwanie dla samorządów każdego szczebla, ale regiony dysponują wyższą, także unijną kasą. Oczywiście – to także kwestia świadomości każdego z nas, ale rzeczywistość skrzeczy i wielu ludzi zwyczajnie nie stać na wymianę domowego źródła ciepła na to nowoczesne, bardziej ekologiczne. Jeśli jedzie się przez nowe wiejskie osiedla, widać przy domach butle z gazem, panele fotowoltaiczne na dachach. Ale stara wieś wciąż paskudnie kopci i dymi, że trudno złapać dech. Potrzeba silniejszej, bardziej motywującej pomocy finansowej, łatwych, nieskomplikowanych programów jej przydzielania.

Seniorzy. Czy to nie jest kolejna kwestia do załatwienia na poziomie regionów? Powiedzmy sobie szczerze – coś takiego jak rodzina wielopokoleniowa, w której młodsze i starsze pokolenia żyją pod jednym dachem i troszczą się o siebie wzajemnie, przechodzi do historii. Wzorem państw zachodnich należałoby rozbudować system pomocy społecznej (to także miejsca pracy) dla osób w podeszłym wieku. Trzeba nam więcej miejsc w specjalistycznych placówkach dla starych ludzi, na które byłoby ich stać, bo kwoty zaczynające się od 4 tys. zł za miesiąc w prywatnych pensjonatach są poza możliwościami większości.

Ale przecież pomysłów może być o wiele więcej. Choćby komunikacja, w szerokim spektrum. Może uważacie, że sama budowa i modernizacje głównych dróg nie wystarczą? Na pewno przydałyby się spójne międzygminne ścieżki rowerowe, dla pieszych – bezpieczne, oświetlone chodniki. No i połączenia autobusowe – na tyle wygodne i częste, by łatwo było dotrzeć ze swojego miejsca zamieszkania do innej miejscowości, do większego miasta na zakupy, do lekarza, urzędu – bez konieczności bezwzględnego posiadania samochodu, których teraz całe tabuny przemieszczają się po niezbyt doskonałych i całkowicie wyłysiałych szosach (może chcecie, by odtworzono dające cień aleje przydrożnych drzew, które w ostatnich latach wycięte zostały niemal w pień?).

A może za najważniejsze zadanie uznacie sprawiedliwą i równomierną dla całego regionu siatkę połączeń drogowych i kolejowych? Na przykład Płock jest akurat w tym względzie upośledzony, praktycznie nie ma żadnej szybkiej trasy w okolicy, a sprawa z drogą S10 to już niekończąca się opowieść, której końca nie widać. Swoje życzenia co do dróg i kolei ma na pewno Radom (pamiętacie słynną akcję „Kolej na Radom”?), o autostradowej obwodnicy i nowych mostach – na północy między Łomiankami a Jabłonną, z ominięciem rezerwatu przyrody, a na południu na połączeniu dróg wojewódzkich między Konstancinem-Jeziorną a rejonem Józefowa lub Karczewa – myśli Warszawa.

A może edukacja, w tym zawodowa? Taka, która byłaby naprawdę silnie powiązana z lokalnymi rynkami pracy, reagująca szybko na zmiany branżowe? Mniej młodych opuszczałoby swoje domy w poszukiwaniu zatrudnienia. „Bardziej inteligentna Europa” – tak z kolei nazywa się jeden z sześciu podstawowych celów polityki spójności. Unia Europejska wylicza tu innowacje, cyfryzację, transformację gospodarczą, wsparcie dla małych i średnich przedsiębiorstw. Czy miasta poza Warszawą widzą tu szansę dla siebie?

Nasze pomysły nie wyczerpują wszystkich potrzeb, może ktoś zapytać np., czemu nie ma tu zabezpieczenia przeciwpowodziowego terenów nad rzekami… Te propozycje mają tylko inspirować, ośmielić do tego, byście Wy sami wskazali kierunki rozwoju regionu do 2040 r. – według waszych potrzeb, doświadczeń i marzeń.

A tymczasem czekamy na propozycje: jakie są najważniejsze wyzwania dla Mazowsza? Co należy przede wszystkim zrobić, by region był wygodnym i przyjemnym miejscem do życia? Piszcie do nas na adres: [email protected]

Zgłoś naruszenie/Błąd