Ageizm ma płeć – przekonuje Aleksandra Zawadzka-Rosiak, psycholożka, terapeutka i wykładowczyni akademicka. Przyglądając się i analizując to zjawisko trzeba podkreślić, że istnieją różnice w traktowaniu kobiet oraz mężczyzn ze względu na wiek na niekorzyść starszych pracowniczek, zauważalne są także istotne różnice dotyczące zarówno percepcji cech osób uważanych za starsze jak i zachowania w stosunku do nich w przestrzeni zawodowej – dodaje.
1. Czym jest ageizm?
2. Co to znaczy “osoba starsza”? Kim jest, ile ma lat?
3. Badania nad ageizmem. Najważniejsze wnioski
4. Jak przeciwdziałać dyskryminacji ze względu na wiek?
Jeśli ktoś z góry założy, że osoba starsza jest nieatrakcyjna, mniej kompetentna, nieefektywna, a nawet nieprzydatna w życiu społecznym – mamy do czynienia z ageizmem. Jest to postawa, która polega na uprzedzeniu, negatywnym stereotypowaniu lub dyskryminacji osób ze względu na wiek. Twórcą tego pojęcia stał się Robert Butler, amerykański geriatra, psycholog i geronotolog. Ageizm nie zawsze jest uświadamiany, jednak jego istnienie może powodować spadek własnej wartości oraz wiary we własne możliwości u osób produktywnych będących w starszym wieku – wyjaśnia Zawadzka-Rosiak.
Kim jest osoba starsza, ile ma lat?
Moje badania nad ageizmem ukazały, że w społeczeństwie panuje różnica w postrzeganiu wieku kobiet i mężczyzn uznawanych za osoby starsze – opowiada Aleksandra Zawadzka-Rosiak. Proszę sobie wyobrazić, że ankietowani – a badania, które przeprowadziłam, są zaliczane do dużych oraz są standaryzowane – wskazywali, że starsza kobieta w przestrzeni zawodowej to może być już osoba, która ma 35 lat! Jednak najczęściej padały odpowiedzi, że to osoba 50-letnia, podczas gdy starszy mężczyzna to osoba 60-letnia. Więc jeśli w przestrzeni zawodowej doświadczamy dyskryminacji ze względu na wiek, a kobieta 50-letnia uznawana jest za starszą, to może mieć ona niechlubną „szansę” doświadczać tej dyskryminacji do emerytury – nawet przez dziesięć lat! To bardzo długi okres, w którym osoby bywają narażone na niekorzystne traktowanie – podsumowuje ekspertka.
Wiek to tylko liczba. Co robi Urszula Dudziak?
Wybitna artystka w dniu 80. urodzin zagrała koncert i nieustannie widzi nowe zawodowe wyzwania. Często w wywiadach podkreśla, że choć jej życie nie było usłane różami to obecnie może nazwać siebie kobietą szczęśliwą i spełnioną. Przypomnijmy, że osób powyżej 50 roku życia w naszym kraju jest ponad 14 milionów. W wieku 50-65 lat, czyli tych zaliczanych do osób mogących być aktywnych zawodowo, a które mogłyby spotkać się z zjawiskiem ageizmu w obszarze pracy: ponad 7 milionów – mówi Aleksandra Zawadzka-Rosiak. To ogromna liczba, a chodzi przecież o ludzi, którzy może nie są już tak wytrzymali fizycznie jak dwudziesto-, trzydziestolatkowie, ale ich doświadczenie jest zdecydowanie większe – dodaje specjalistka.
Starsza czyli mniej wydajna?
W moich analizach potwierdziłam, że blisko połowa badanych dostrzega różnice w traktowaniu osób starszych na płaszczyźnie zawodowej. Wiele osób wciąż uważa, że starsi pracownicy są mniej efektywni, mniej elastyczni, mają trudności z przyswajaniem nowych technologii, co bywa powodem ich marginalizacji lub mniejszych szans na rozwój. Mniej się ich także zachęca do podejmowania dodatkowych szkoleń czy proponuje awans z myślą, że młodsze osoby będą bardziej “perspektywiczne.” To bardzo błędne założenie – ich doświadczenie zawodowe to wielka wartość. Według moich badań, w około połowie przedsiębiorstw widoczna jest wyraźna różnica w traktowaniu pracowników starszych i młodszych, a dodatkowo to kobiety częściej są pomijane, degradowane, doznają zjawiska „szklanego sufitu” właśnie ze względu na wiek – objaśnia psycholożka.
Jak temu zaradzić?
Chciałabym, aby społeczeństwo zrozumiało, że starsi pracownicy to zasób, a nie ciężar. Ich doświadczenie, często wieloletnia wiedza i zrozumienie branży są ogromnym kapitałem, który może przynieść korzyści każdej organizacji. Poza tym, warto dostrzec różnorodność potrzeb, możliwości i wartości w każdym wieku – z korzyścią zarówno dla młodszych, jak i starszych pracowników. O zjawisku ageizmu warto mówić szeroko w ramach społecznej psychoedukacji. W związku z coraz większą rozpiętością wiekową pracowników w firmach, kiedy w jednej pracy, w jednym dziale, mogą spotkać się nawet trzy pokolenia, należy brać pod uwagę, że takie zjawisko jak ageizm może zaistnieć. Warto zatem stworzyć w organizacji mechanizmy zapobiegawcze m.in. poprzez wykorzystywanie autorytetów i wyników badań w dyskusjach. Formowanie społecznej otwartości na kwestie wieku jest z pewnością dłuższym procesem – dodaje Zawadzka-Rosiak.
Aleksandra Zawadzka-Rosiak jest psycholożką, terapeutką, wykładowczynią akademicką. Zajmuje się również coachingiem.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS