Starożytne spotkanie z mgłą międzygwiezdną zmieniło historię Ziemi

Nowe badania sugerują, że Układ Słoneczny przebił się przez gęstą mgłę międzygwiezdną 2-3 miliony lat temu, narażając Ziemię na wyższe promieniowanie kosmiczne i zmiany klimatyczne. To odkrycie wskazuje, że położenie Słońca w przestrzeni może kształtować historię Ziemi bardziej, niż dotychczas uważano.

Opublikowane w czasopiśmie “Nature Astronomy” badania dostarczają dowodów, że nasz system słoneczny przeszedł przez zimną, gęstą mgłę międzygwiezdną 2-3 miliony lat temu, wystawiając Ziemię na działanie silniejszego promieniowania kosmicznego i wpływając na klimat. To zjawisko nie było dotychczas brane pod uwagę w modelach geologicznego klimatu.

Badania pokazują, że gwiazdy, w tym nasz Słońce, napotykają gwałtowne zmiany w miarę przemieszczania się przez przestrzeń kosmiczną, otwierając nowe okno na związek między ewolucją życia na Ziemi a naszym kosmicznym sąsiedztwem.

Zespół astronomów z Uniwersytetu Bostońskiego, Uniwersytetu Harvarda i Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa znalazł dowody, że jakieś dwa do trzech milionów lat temu nasz system słoneczny napotkał gęstą mgłę międzygwiezdną, która zmniejszyła heliosferę do zaledwie 0,22 AU – około 33 milionów km, powodując drastyczne zmiany na Ziemi.

Heliosfera, tworzona przez stały strumień naładowanych cząstek ze Słońca (wiatru słonecznego), normalnie rozciąga się daleko poza orbitę Plutona i działa jako tarcza plazmowa chroniąca przed promieniowaniem kosmicznym i promieniowaniem galaktycznym, które mogą zmieniać DNA.

Korzystając z modeli komputerowych, autorzy badania wizualizowali, gdzie znajdowało się Słońce, heliosfera i reszta naszego systemu słonecznego 2 miliony lat temu, a następnie zmapowali ścieżkę Lokalnej Wstęgi Zimnych Chmur – ciągu dużych, gęstych, bardzo zimnych chmur składających się głównie z atomów wodoru.

Badacze sugerują, że jedna z chmur bliskich końca tej wstęgi, mogła zderzyć się z heliosferą, całkowicie odsłaniając Ziemię i inne planety na środowisko międzygwiezdne – mieszankę pyłu, gazu i pozostałości po wybuchach supernowych.

Według artykułu, to zgadza się z dowodami geologicznymi, które wskazują na zwiększone ilości izotopów 60Fe (żelaza 60) i 244Pu (plutonu 244) w oceanach, antarktycznym śniegu i lodzie – a także na Księżycu – z tego samego okresu. Czas ten pokrywa się również z zapisami temperaturowymi, które wskazują na okres ochłodzenia.

Zewnętrzne ciśnienie ze strony tej wstęgi mogło przez kilkaset lat do miliona lat blokować heliosferę, w zależności od wielkości chmury. Eksperci twierdzą, że heliosfera ponownie otoczyła system słoneczny, gdy tylko oddalił się on od zimnej chmury, i taki stan utrzymuje się do dziś.

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ