Stanowisko Parlamentarnego Zespołu na rzecz Życia i Rodziny w sprawie wyroku TK z dnia 22.10.2020

Stanowisko Parlamentarnego Zespołu na rzecz Życia i Rodziny w sprawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 października 2020 r. o niezgodności przesłanki eugenicznej z prawem do życia z art. 38 Konstytucji RP oraz obowiązkach państwa wobec kobiet w ciąży i dzieci niepełnosprawnych

Parlamentarny Zespół na rzecz Życia i Rodziny z zadowoleniem przyjmuje orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, które zapewnia realizację konstytucyjnej ochrony życia oraz godności chorych i niepełnosprawnych dzieci przed ich urodzeniem.

Z Konstytucji, a także wyroku Trybunału wynika obowiązek wsparcia kobiet w ciąży oraz niepełnosprawnych dzieci, zarówno przed jak i po urodzeniu. Pozytywnie oceniamy zapowiedzi przedstawicieli Rządu i większości parlamentarnej zwiększenia zaangażowania Państwa w tym zakresie.

1. Zespół pragnie zwrócić uwagę na konieczność rozszerzenia dostępności usług okołoporodowych dla rodzin spodziewających się chorego dziecka oraz na upodmiotowienie dziecka jeszcze nienarodzonego w przepisach prawa. Chore dziecko w łonie matki powinno być traktowane jako pacjent. Należy dołożyć starań, aby stan dziecka został dobrze zdiagnozowany, a konsylium lekarskie powinno rozważyć możliwości leczenia i zaplanować konkretne działania.
2. Szczególna pomoc powinna być zapewniona w tak zwanych przypadkach letalnych. Należy zapewnić wsparcie rodzinie oraz godnie zaopiekować się dzieckiem i ograniczyć jego cierpienie. Uważamy, że szpitale położnicze powinny zapewnić osobne pokoje dla matek z ciężko chorymi noworodkami, a także dostęp do przychodni perinatalnych i hospicjów perinatalnych. Należy zapewnić, aby każdym województwie istniało przynajmniej jedno takie hospicjum. W ramach wsparcia okołoporodowego proponujemy także realne zwiększenie wysokości jednorazowego świadczenia wynikającego z ustawy „Za Życiem” do kwoty 20.000 zł.
3. W kontekście wyroku Trybunału należy zwiększyć zaangażowanie państwa w zakresie wsparcia rodzin wychowujących niepełnosprawne dzieci. Proponujemy rozważenie podwyższenia wysokości świadczenia „Rodzina 500+” na rzecz dzieci niepełnosprawnych do kwoty 1500 zł lub alternatywnie zwiększyć wysokość zasiłku pielęgnacyjnego do wysokości 2000 zł. W przypadku rodziców bądź opiekunów pobierających świadczenie pielęgnacyjne istotne jest także rozważenie zniesienia wymogu rezygnacji z dodatkowego zarobkowania. Opieka nad dzieckiem niepełnosprawnym powinna być traktowana jako praca i automatycznie oznaczać naliczanie składek emerytalnych.

Nie ma nic cenniejszego niż ludzkie życie. Jak mówił Ojciec Święty Jan Paweł II

„Naród, który zabija własne dzieci staje się narodem bez przyszłości”.

Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego przypomina regulacje Konstytucji jednoznacznie wskazujące, że każda osoba chora i niepełnosprawna ma prawo do życia, ale także że nasze państwo (oraz instytucje społeczne lokalne w terenie – przyp. red.) powinno zapewnić realne wsparcie i godną egzystencję.

RÓWNIEŻ POWIĄZANE:

Nihilizm i bezbożnictwo – największe nieszczęścia. Dlaczego bestia zawyła?