80 lat temu do Oświęcimia przyjechał pociąg z Tarnowa z pierwszymi Polakami deportowanymi przez Niemców do KL Auschwitz. Wśród więźniów było dwóch wybitnych sportowców: Tadeusz Pietrzykowski ps. „Teddy” 23-letni bokser warszawskiej Legii, niedoszły uczestnik planowanych na rok 1940 igrzysk w Helsinkach, zamiast reprezentacyjnego dresu przywdział pasiak, a zamiast olimpijskiej legitymacji otrzymał obozowy numer 77. Starszy od Pietrzykowskiego o 10 lat Bronisław Czech, 24 razy zdobywał tytuł mistrza Polski w konkurencjach narciarskich, trzykrotnie reprezentował Polskę na zimowych igrzyskach olimpijskich, w KL Auschwitz otrzymał numer 349.
Pierwszym sukcesem sportowym Bronisława Czecha było zwycięstwo w zawodach zorganizowanych przez Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w 1920 r. w Zakopanem. Do zawodów w konkurencji tzw. biegów płaskich zgłosił się z pożyczonymi od starszego brata nartami. Wrócił już z własnymi, które były nagrodą w konkursie. Już w 1922 roku zaczął startować w pierwszych zawodach dla juniorów, w wieku 14 lat. Nie miał dobrych warunków fizycznych – niski i niezbyt silny – braki nadrabiał sprawnością techniczną.
W 1925 r., w wieku 17 lat, został członkiem sekcji narciarskiej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego Zakopane. W barwach tego klubu występował aż do roku 1936, kiedy przeszedł do krakowskiego AZS-u. Uprawiał biegi (indywidualnie i w sztafecie), skoki, dwubój klasyczny (dzisiejszą kombinację norweską), biegi zjazdowe i slalom. Był również jednym z pierwszych polskich narciarzy ekstremalnych – zjeżdżał z tatrzańskich szczytów i przełęczy niezwykle stromymi żlebami i ścianami.
Bronisław Czech zdobył tytuł mistrza Polski aż 25 razy! Mistrzostwo zdobywał w kilku konkurencjach: biegu na 18 km (1929, 1933), skokach na średniej skoczni (1928, 1929, 1931, 1934), kombinacji klasycznej (1927–1929, 1934, 1937), biegu zjazdowym (1929, 1932, 1937), slalomie (1936, 1937), kombinacji alpejskiej (1936, 1937) i sztafecie 5 × 10 km (1927–1933). Trzykrotnie bił rekord Polski w skokach narciarskich. W 1928 roku, oddając skok o długości 61 m, ustanowił rekord skoczni Wielkiej Krokwi. Ten wynik w dużej mierze zadecydował o tym, że Czech zajął drugą lokatę w Plebiscycie “Przeglądu Sportowego” na Sportowca Roku; więcej głosów od niego otrzymała Halina Konopacka.
W 1927 roku zaczął występować w konkursach międzynarodowych. Startował w kombinacji norweskiej, skokach narciarskich, biegach, zjazdach i sztafecie.
Trzykrotnie reprezentował Polskę na zimowych igrzyskach olimpijskich – w Sankt Moritz (1928 r.) startował w skokach i kombinacji norweskiej, podobnie jak w Lake Placid (1932). W Garmisch-Partenkirchen (1936) wystąpił w aż pięciu konkurencjach: biegu na 18 km, sztafecie 4 × 10 km, skokach, kombinacji norweskiej i kombinacji alpejskiej. Na igrzyskach olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen Bronisław Czech był chorążym polskiej reprezentacji.
Kilkadziesiąt razy reprezentował Polskę na mistrzostwach świata. Startował w 1929 r. w Zakopanem (skoki, kombinacja klasyczna), w 1930 w Oslo (skoki, kombinacja klasyczna, bieg na 18 km, bieg na 50 km), w 1933 w Innsbrucku (skoki, bieg na 18 km, sztafeta 4 × 10 km), w 1934 w Sollefteå (kombinacja klasyczna, bieg na 18 km, sztafeta 4 × 10 km), w 1935 w Wysokich Tatrach (skoki, kombinacja klasyczna, sztafeta 4 × 10 km), w 1936 w Innsbrucku (zjazd, slalom, kombinacja alpejska), w 1937 w Chamonix (skoki, kombinacja klasyczna, bieg na 18 km, slalom, kombinacja alpejska), w 1938 w Engelbergu (zjazd, slalom, kombinacja alpejska) i w 1939 w Zakopanem (zjazd, slalom).
Oprócz narciarstwa interesował się szybownictwem – był pilotem i instruktorem szybownictwa, członkiem Aeroklubu Krakowskiego. Zajmował się też taternictwem – razem z Mieczysławem Swierzem Kazimierzem Schiele, Jerzym Ustupskim, Wiesławem Stanisławskim miał na koncie kilkanaście pionierskich wejść w Tatrach. Był ratownikiem TOPR.
Po mamie, która była utalentowaną hafciarką, odziedziczył zamiłowanie do sztuki – był uczniem Państwowej Szkoły Przemysłu Drzewnego w klasie rzeźby. Zajmował się tez malarstwem – malował na szkle motywy tatrzańskiej przyrody.
W 1930 r., podobnie jak wielu innych polskich narciarzy, odbył służbę wojskową w 3. Pułku Strzelców Podhalańskich. Po jej zakończeniu został studentem Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego. Dyplom ukończenia studiów otrzymał w 1934 r., a dwa lata później został kierownikiem Szkoły Narciarstwa Zjazdowego na Kasprowym Wierchu. Pracował również na stoku jako instruktor i był uwielbiany przez uczniów, dziennikarzy za życzliwość, skromność, prostotę i zawsze dobry humor. W 1938 r. otworzył przy ulicy Kościuszki sklep ze sprzętem sportowym.
Po wybuchu wojny Bronisław Czech wraz z bratem próbowali dostać się do wojska, bezskutecznie. Po powrocie do Zakopanego, w październiku 1939 r. zaczął działać w konspiracji jako kurier – pomagał w przeprowadzaniu przez tzw. zieloną granicę osób, które chciały się przedostać na Węgry. Gestapo przyszło po niego 14 maja 1940 r. Przetrzymywany początkowo w zakopiańskim więzieniu zwanym „Palace”, trafił do więzienia w Tarnowie, a stamtąd 14 czerwca został przewieziony w pierwszym transporcie więźniów do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS