Spektakularne odkrycie archeologów w Kazimierzy Wielkiej

160 obiektów archeologicznych związanych z osadnictwem neolitycznym oraz z wczesnej epoki brązu odkryli archeolodzy z Krakowa. 

Szczególnie interesującym odkryciem jest birytualne cmentarzysko datowane na młodszy okres przedrzymski i wczesny okres rzymski (I w. p.n.e. – II w. n.e.). Na cmentarzysku odkryto cztery groby ciałopalne, 23 pochówki szkieletowe oraz 12 czworobocznych obiektów rowkowych.

Okazało się, że jeden z pochówków ciałopalnych został złożony w naczyniu ze stopów miedzi (situli). Jest to naczynie importowane z terenu Imperium Rzymskiego, zaopatrzone w ozdobne atasze w kształcie delfinów (forma naczynia określona została jako typ Eggers 18).

Takie naczynia na terenie Polski są wyjątkową rzadkością.  

Naczynia typu Eggers 18 występują od młodszego okresu przedrzymskiego (I w. p.n.e.) i we wczesnym okresie rzymskim (najliczniej w I wieku n.e.). Jak informują naukowcy, sprecyzowanie chronologii obiektu będzie możliwe po przeprowadzeniu zabiegów konserwatorskich elementów uzbrojenia.

Wyjątkowym odkryciem są także groby szkieletowe (inhumacyjne), nietypowe dla kultury przeworskiej. Wszystkie zorientowane są na osi północ-południe z głowami zwróconymi zazwyczaj na południe. 

Ciała zmarłych złożone zostały w pozycji podkurczonej na boku. Większość z nich to pochówki kobiece, wyposażone w ozdoby i części stroju. W jednym z obiektów odkrytych w tym roku, na wysokości piersi znajdowała się na przykład podwójna kolia składająca się z paciorków szklanych, kamiennych i brązowych, wisiora opasanego oraz wisiorków wiaderkowatych – brązowych i żelaznych. 

W przypadku kilku grobów zaobserwowano brak lub przemieszczenie kości górnej części ciała, co może wskazywać na praktyki około funeralne polegające na ponownym otwieraniu grobów i wyciąganiu części kości.